CHAPTER 24

882 18 4
                                    

SleahVlacier 😘😘😘 thnks...

HOME

Paakyat na ako sa second floor kung nasaan ang VIP room ng masalubong ko si Sebastian na pababa ng hagdan, sa hitsura niya ay tila siya nagmamadali ngunit napahinto ng makita ako.

"Hey, what's the hurry?" Tumuloy ako sa pag-akyat at huminto ako sa harapan niya. Inabot niya ang takas na buhok sa aking mukha at nilagay ito sa likod ng aking teynga.

"I thought you fled again." Aniya sa napapaos na tinig at pinakatitigan ako na tila binabasa ang nasa isip ko. I leaned on the railing because I felt like melting! Damnit, here I am again, I'm getting worst whenever I'm with him, and now that we're alone, I feel awkward. Hindi ako makahirit ng mga kabulastugan ko para lang mawala ang kaba sa dibdib ko.

"Let's go home baby." Home. I blinked several times as the word sink in to me. Do I have one?

"Where's home?" parang tanga kong tanong habang nakatitig sa kanyang mga mata. For a moment, I feel lost.

"With me." He said huskily as he held my hand tightly. I don't know what to say. I feel like a moth dancing around a flame, helplessly drown by the beauty of it. Despite my awareness of the possible consequences, here I am, still willing to gamble and try, that maybe it won't burn me.

Napalunok ako at napatango. "Okay, but let me go back there for a moment. Mauna ka na." Tiningnan niya ako ng may pagdududa.

"You're not trying to trick me are you?" Natawa ako.

"Of course not. May utang sa akin ang mga iyon, baka hindi ako bayaran kapag bigla akong nawala. Magpapaalam lang ako." Napailing siya na tila hindi pa rin kumbinsido.

"Let's go back together then." Aniya at hinila ako sa kamay pero hindi ako pumayag.

"Here." I gave him my car keys. "Take this and wait for me in the parking, susunod ako agad."

"A-Anton..." napabaling ang aming mga ulo sa tinig na nagmula sa aming tagiliran. There stands Bianca with unbelieving expression on her eyes, intently looking at our intertwined hands. She gasped and tried to speak, but she failed to utter even a single word.

I tried to pull my hand on Sebastian's grip but he didn't let go. He didn't even look at Bianca who stood frozen. Nanatili lang ang kanyang mga mata sa akin, intently watching my reaction because someone we both know saw us in this position.

"Sige na, susunod ako." Marahan ko siyang tinulak na tila atubili pang bumitaw sa aking kamay.

"Okay, I'm giving you five minutes." Marahan niyang pinakawalan ang aking kamay saka tumalikod. I watched him descend the stairs and nod at Bianca as he passed her. Minsan pa siyang sumulyap sa akin pagkababa niya bago tuluyang humakbang palabas ng Club.

Bumaling ang aking tingin kay Bianca. "Yours pala ha?" I said mockingly and laugh evilly as I continued to ascend the stairs. Sorry na lang siya, she's the daughter of my goddamn nemesis, kaya humanda siya, she will be the collateral damage of this game. After all, they started it.

"I though you're not coming back." Salubong ni Pol na ipinaghila pa ako ng upuan.

"I just came back to remind you what you owe me. Ubos na rin iyong Yakult ko, kaya uuwi na ako."

"Better, kadarating mo lang kanina from a long travel, you should be resting by now. Tomorrow we'll have lunch with the Mondragons, please see to it na wala kang lakad, our whole family is expected to be with them." Napatingin ako kay kuya. Mondragons? Sebastian's Family?

"What for?"

"Ipapamanhikan niyo na ba si Bianca kay Anton dude?" nagtawanan ang mga kaibigan nila sa sinabi ni Attorney singkit. Ewan ko, pero bigla akong nabanas sa narinig ko. So they're pairing the two of them huh? Tamang-tama namang dating ni Bianca na busangot ang mukha. Wala itong imik na umupo at bigla na lang tinungga ang may lamang shot glass.

Taming The Sly Alexandria Gabrielle Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon