Harry sex Story

You & I

Na een tijdje zijn ik en Harry opgestaan. Hij knuffelt me lang.
"Ze geeft me geen ene kans om het uit te leggen!" zeg ik boos.
"Ik weet het..." zegt Harry en hij duwt me weer tegen zijn borstkast aan. Ineens krijg ik een idee. Ik duw me van zijn borstkast af.
"Ik weet wat, laten we snel ergens anders wonen! Kan ze me ook niet van je afpakken!" zeg ik enthousiast.
"Nou, ik denk toch dat dat niet zo'n goed idee is. Het is gelijk over het hele nieuws. Het word er ook niet beter van..." zegt Harry.
"Klopt. We komen er wel uit." zeg ik. Ik probeer mezelf een beetje op te vrolijken, maar veel helpt het niet. Ik hoor ineens de telefoon afgaan. Ik loop naar de woonkamer en neem op, ookal heb ik niet gezien wie ons belde.
"Hallo, met Lea Styles." (haha)
"...."
Ik leg boos de telefoon terug op zijn plek.
"Stom mens. Mijn moeder belde weer." zeg ik boos.
"Wat zei ze dan?" vroeg Harry.
"Ze zat weer te zeuren dat ik wel mijn spullen in moest pakken." zeg ik. Ik voel de tranen opkomen. Harry ziet het.
"Je mag zoveel huilen als je wilt." zegt Harry.
"Als ik dat doe, bestaat de aarde alleen nog maar uit water." zeg ik.
"Dan is je moeder wel verdronken." zegt Harry. Ik moet lachen.
"Haha, ja... Kom, ik moet mijn spullen wel inpakken, anders staat het hele internet rond dat ik mijn moeder negeer." zeg ik.
Ik pak Harry's hand en lijd ons naar de slaapkamer. Als we aangekomen zijn bij de slaapkamer zet ik wat muziek op. Rihanna - Disturbia.
Ik en Harry dansen een beetje op het nummer. Het vrolijkt me wel een beetje op. Muziek vrolijkt me altijd op! We doen de raarste pasjes. Ach ja, we zijn ook raar. Dan komt er een hardcore liedje. Hij doet zijn shirt weer uit en ik de mijne ook. Harry gooide me op bed en kwam bovenop me liggen. Hij zoent me. We liggen er een tijdje. Dan stop de muziek. We liggen er maar stil. We doen niks. Er komt een een sloom en saai nummer. Ik doe mijn shirt weer aan en ga rechtop zitten. Harry gaat naast me zitten.
"Ik wil niet dat je gaat..." zegt Harry zielig.
"Ik ook niet..." zeg ik sip.
Ik hoor de deur opengaan.
"Snel, doe je shirt aan!" zeg ik tegen Harry.
Hij pakt snel zijn shirt.
"Wacht..." zeg ik.
Harry wacht. Ik knijp een keer in zijn tepel, het moest gewoon even. Harry kijkt me vragend aan. Ik loop de woonkamer in.
Ik zie mijn moeder staan.
"Ik heb eens nagedacht. Je mag nu meteen mee komen." zegt ze.
Ik kijk haar geschrokken aan.
"Dat kan je niet maken! Ik heb mijn tas niet eens ingepakt!!" schreeuw ik.
"Dan had je maar niet zo tegen me moeten doen." zegt mijn moeder rustig.
"Dus kinderen moet zo maar doen wat hun ouders zeggen?! Hebben wij geen mening dan?! En trouwens: ik ben geen kind meer!" schreeuw ik.
"Ik ben vroeger zo ook behandeld." zegt ze.
"Wat kan mij het schelen hoe je werd behandeld? Alsnog hoef je dat niet bij je eigen kinderen te doen!" kom ik voor mezelf op. Ik weet dat ik het alleen maar erger maak.
"Je gaat gewoon mee, of je nou wilt of niet." zegt ze. De tranen springen in mijn ogen.
"...goed...dan pak ik nu mijn tas in...... maar dit zeg ik heel eerlijk....... ik wou dat ik een andere moeder had gekregen die me niet zomaar van mijn vriendje aftrekt!" zeg ik.
Ik loop naar de slaapkamer, de deur achter mij heb ik met een klap dicht gegooid. Als ik de slaapkamer deur open doe, staat Harry daar.
"Ik heb alles gehoord..." zegt hij verdrietig.
De tranen beginnen nu echt los te komen.
Ik begin te huilen en Harry knuffelt me.
"Het komt wel goed." zegt hij. Ik maak me los van zijn schouders.
"Ik heb alles geprobeert! Dat stomme wijf geeft maar niet op." zeg ik. Ondertussen pak ik al mijn spullen in, Harry helpt me.
"Dan weet ik het ook niet meer...." zegt hij.
Ik ben even stil.
"Ze heeft geen gevoelens. Het enige wat ze voelt is kwaad en gemeenheid!" zeg ik. Wauw, gemeenheid. Vraag het me niet, ik weet het ook niet... Harry is ook stil. We zijn bijden stil. Het enige wat ik nu hoor is dat de eerste koffer word dicht geritst. Telkens als ik een rits dicht hoor gaan, breekt er een stuk van mijn hart af. Harry zet de volle koffer op de grond en pakt de lege koffer voor de andere spullen. Als deze straks vol is, is de laatste koffe aan de beurt.
"Ik weet niet wat haar bezielt. We hebben niet eens goed tijd om afscheid te nemen!" zeg ik (best wel) hard.
"Ik weet het. Gelukkig is mijn moeder niet zo..." zegt Harry.
Daar staan we dan, met zijn 2en, terwijl mijn moeder lachend toekijkt. Ik blijf maar huilen en ik zie dat Harry ook een paar tranen laat vallen. Helaas zijn alle koffers ingepakt. Ik loop met 1 koffer en een rugzak de woonkamer in. Harry waggelt achter me aan met 8 koffers en 4 tassen.
Mijn moeder ziet ons.
"Kom, leg je spullen in de achterbank." zegt ze. Zonder wat terug te zeggen, lopen ik en Harry met onze spullen naar mijn moeders auto. Onze moeder loopt ons achter na.
De achterklep van de auto slaat dicht. Nu komen de tranen pas echt! Ik barst in grote tranen uit, mijn mascara loopt uit. Harry begint ook te huilen. We omhelsen elkaar stevig en zoenen elkaar nog even.
"Auto in." zegt mijn moeder.
Ik kijk haar boos aan en stap dan de auto in. Harry loopt terug naar de voordeur. Ik zie zijn tranen over zijn wangen lopen. Ineens rent hij naar binnen. Wat gaat hij nou doen?! Even later komt ie naar buiten met een groot, grijs vest. Hij rent naar mij toe.
"Hier, dit shirt had ik aan bij de video clip: you&i." zegt Harry.
Ik kijk hem blij aan. Hij doet het shirt bij me aan.
"Dankje." zeg ik. We knuffelen elkaar. We zoenen elkaar.
"Nou, volgens mij is het tijd om te gaan." zegt mijn moeder arogant. Ik laat Harry met moeite los en ik en Harry beginnen allebei weer te huilen. Ik zwaai hem uit. De auto rijd de straat uit.