ALMİNA

4. Bölüm

Selamm yeni bir bölümle geldim. Oy ve yorum sınırı koymuyorum ama lütfen oy ve yorum yapın. Siz yapınca benim hemen bölüm yazma isteği  geliyor.

İyi okumalar

Hesabı ödeyip hızlı bir şekilde restoranttan ayrıldık. Saat geç olduğu için trafik çok yoktu o yüzden kısa bir süre içerisinde eve gelmiştik. Şuan ise Ece' yi uyutmuş Betül ile oturuyorduk.

Betül tereddütle " ne yapacaksın " diye sordu. Güzel bir soru sormuştu ama ben cevabını bilmiyordum. Gidip test verecektim ama testin sonucunda ne olacaktı.

Yutkunup " test vermeye gideceğim. " dedim. Kafa sallıp " ne olursan olsun yanındayım " dedi. Gülümseyerek karşılık verdi.

Biraz daha sessiz sessiz bir şekilde oturduktan sonra ayağa kalkıp " hadi yatalım sende gitme bugün geç oldu " dedim. Derin bir nefes alıp ayağa kalktı.

Kafa sallıp " tamam canım yarın senle bende gelirim " dedi. Kafamı iki yana sallayıp " gerek yok hem senin yarın çok önemli bir toplantın var " dedim.

Elini koluma koyup " iptal ederim sorun değil seninle geleceğim " dedi.

" Betül gerçekten gerek yok . Birşey olursa ararım zaten " dedim. Emin olmak ister gibi baktı. Gülümseyip " söz" dedim.

" Tamam o zaman " dedi. Salondan çıkıp odalarımızın olduğu yere geldik. Betül burada kaldığı zamanlar için odası vardı.

" İyi geceler" dedi. Zoraki bir tebessüm edip " iyi geceler" dedim. Odamın kapısını açıp girdim.

Üstümü değiştirip makyajımı sildim. Yatağı açıp içine girdim.

Böyle birşey beklemiyordum yani tamam yetimhanede büyüm ama ailemi uzun zamandır aramayı bırakmıştım. Eskiden çok arardım, özellikle üniversite zamanda hiç bıkmadan usanmadan arıyordum.

Sonra aramayı bıraktım. Kendi kendime dedim ki sen ne yapıyorsun Almina ? Sen neyin peşindesin ? Seni yetimhaneye bırakan insanları arıyorsun  dedim. Zaten boşa çabalıyordum çünkü hiçbir şey bulamamıştım.

Yarın gidip DNA testini verip gelecektim. Başka hiçbir şey olmayacaktı. Ve bu durumu Ece' ye asla yansıtmamam gerekiyor.

........

Sivri topuklu ayakkabılarım ile çok rahat birşey şekilde yürüyordum. Adliye koridorunda yürümeyi çok isterdim ama hastahane koridorunda yürüyordum.

Danışmanın oraya gelince " Merhaba " dedim. Kadın bilgisayardan kafasını kaldırıp gülümsedi " Merhaba nasıl yardımcı olabilirim" dedi.

Yüz ifademi bozmadan " DNA testi yaptırmak için geldim " dedim. Kadın aniden ayağa kalkınca bir adım geriye gittim.

" Efendim 3 kat koridorun sonundaki oda " dedi. Kafa sallayıp " teşekkürler " dedim.

Asansörün düğmesine basıp gelmesini bekledim. Gelince binip 3 kata bastım. Kata geldiğimizde sakince inip koridorda yürümeye başladım.

Kapıya bir defa vurup açtım. İçerde iki kişi vardı biri kadın değeri erkek di. İkisi meraklı gözler ile bana bakıyorlardı. Baş selamı verip boş koltuğa oturdum. Doktor henüz gelmemişti.

Kimseden ses çıkımıyordu. Sadece birbirimizi izliyorduk. Tam karşımda oturan kadın ile çok benzemiyorduk ama kadının yandan oturan adam ile çok benziyorduk . Göz renklerimiz aynıydı. Yüz şeklimizde benziyordu hatta baya baya benziyordu.

Kadın ise dimdik duruyor. Gözleri hafif dolu ama yinede kendinden ödün vermiyordu. Bakımlı bir kadındı. Göz çevrelerden hafif kırışıklıklar vardı ama yinede genç gösteriyordu. Ama gözlerde yorgunluk vardı. Her ne kadar dimdik dursada.

Derin bir nefes alıp bacak bacak üstüne attım. Ardan bir kaç dakika geçtikten sonra kapı açıldı. Kapaya baktığımda gelin kişi doktordu.

Doktor yerine geçip sandelyeyi çekip oturdu. Yüzden mahçup bir ifade ile " kusura bakmayın biraz geç kaldım. Son dakika acil bir hastam geldi ." dedi Doktor bey

Adam boğazını temizleyip " sorun değil " dedi. Doktor kafa sallıp yanında durun tefonundan birkaç tuşa basıp birini aradı. Büyük ihtimalle asistanı yada hemşireyi aradı.

" Kan alınacak DNA testi için gelirmisiniz " diyip telefonu kapattı.

Aradan bir dakika geçti geçemedi kapı tıklayıp açıldı.

" Burada mı olacak hocam " dedi gelen kadın hemşire

Doktor kapısını sallayıp " evet zaten sonuçlarda 2 saat sonra çıkacak " dedi  doktor bey adama bakarak.

Adam " güzel istediğim gibi " dedi. Kaşlarım havalanırken adam ve doktor beye baktım.

Sesizce olan biteni izliyordum. Hemşire gelip kanlarımızı aldıktan sonra odadan çıktı.

" Sonuçlar çıkınca haber verirsiniz . " dedim ve sankice ayağa kalktım.

Benim kalkmam ile üçüde ayağa kalktı. Kadın" tamam haber veririz biz " dedi . Yüzünde geliş bir gülümseme vardı. Bende tebessüm ettim.

El sıkışıp odadan çıktım. Çıkar çıkmaz derin bir nefes aldım.

Hastahaneden hızlı bir şekilde çıkıp arabaya bindim. Telefonum çalmaya başlamıştı. Kimin aradığında baktım da Betül arıyordu. Şuan kimse ile konuşacak durumda değildim. Sesize alıp sahile doğru gitmeye başladım.

Bana şuan ne iyi gelecek şey ya kızımdı yada sahildi. Bu şekilde Ece'nin yanına gidemezdim o yüzden sahile gidiyordum.

Sahile bir saat içinde gelmiştim. Sadece telefonumu alıp arabadan indim. Kayalıkların oraya gelince topluklu ayakkabılarım çıkartıp kayalıkların üstün çıktım.

Nereye gittiği belli bile olmuyordu. Ne tarafa savrulursa o tarafa gidiyordu. Sürekli dalgalar halindeydi asla durmuyordu. Bazen sakin sesiz oluyordu ama onun ardındanda büyük bir fırtına geliyordu. İşte tam olarak benim de hayatım böyleydi deniz ile çok benziyorduk.

Hayatımın kısa bir dönemi sessiz sakin geçiyordu. Sonra bir fırtına kopacak ve herşey atl üst olacak. Hayatımın alt üst olmasına galiba çok az kaldı. Gerçi birtek benim değil Ece' nin de aynı şekilde hayatı değişiyordu. Ama Ece'nin bu olaylardan en az etki görmesi için elimden ne geliyorsa yapacağım.

Beni düşüncelerimden ayıran ses telefonumun sesi oldu . Telefonumu cebimden çıkarttım. Zamanın bu denli hızlı geçtiğini anlamamıştım doğrusu.

Arayan kişi kayıtlı değildi. Hastaneden olabilir diye hemen açtım.

" Efendim " dedim. Garip bir şekilde heyecanlanmıştım yada korku da olabilir bilmiyorum.

" Merhaba Almina hanım test sonuçlarınız çıktı. " dedi kadın.

Derin bir nefes alıp " Sonuç nedir ?" dedim. Kadın hiç beklemeden söyledi " yüzde 99 Vural Altınbaş' ın kızısınız " dedi.

Sertçe yutkundum telefonun diğer ucunda bekleyen kadına hiçbir şey diyemedim. Kadın seslendi ama cevap vermedim. Adımı söyledi sessiz kaldım. Birçok şey söyledi ama duyma yetkimi kaybettim sanki .

Yıllardır ailesiz bu zamana kadar gelmiştim.  Hayatımda sayılı insanlar vardı. Ece vardı neredeyse hayatımın yarısı olmuştu. Betül vardı kardeşim gibiydi hatta gibisi fazlaydı kardeşimdi. Birde o vardı ama o 2 yıl önce gitmişti. Onuda kabetmiştim.

Ailem olmamıştı hiç peki şimdi olacakmıydı onları kabul edebilecek miyidim? Yada onlar beni kabul edecekler mi ?

🧚
.
.
.
.
.
.
Selamm uzun bir aradan sonra biliyorum çok aksattım burayı ama sınavlarım başladı o yüzden kusura bakmayın.

Bölüm nasıldı?

Almina ne yapacak?

O denilen kişi ölmedi. Kaybettim derken gitti anlamında yanlış anlamayın.