Deceived Supremacy

CHAPTER 1

Chapter 1

PEOPLE may seem to misunderstand the changes in me, but what can they do for me? Judge for I do? Judge for what I say? I am known in our University for being a woman who rejects all of his suitors in public. Harshly.

"Cayra, I know am just nothing to you but please accept my love for you." Nakayukong sabi ng lalaking nasa harap ko at may nakalahad na red box sakin.

Nangunot ang mata ko at pinasadahan siya ng tingin mula ulo hanggang paa. He's decent but I don't like and I don't even know him.

"Eat that. I don't need that. I am not a beggar. And love? That's bullshit! I don't even know you. How come that you already love me?" I said with disgust and hypocrisy.

I rolled my eyes before I continued walking to the next building where will my next class will be held. I know for sure that I will be in the rumors again. Syempre kung may nagkakagusto sakin at naiinlove 'kuno' ay may mga haters din ako dahil sa mga ginagawa ko sa lalaking nagkakagusto sakin.

Hindi ko na lang sila pinapansin dahil wala naman silang say sa buhay ko. I mean, hindi ko naman need ng opinion nila sa buhay ko. Matanda na ako and I can handle myself really well. Mabubuhay ako ng wala ang opinion nila at hindi sila pinapakinggan.

Nang makarating ako sa building ng next subject and last ko na din for today ay umupo lang ako sa pinaka unahan dahil noong unang araw ko ay walang gustong umupo sa unahan at wala ring gustong makatabi ako dahil nga daw maldita at masama ang ugali ko.

Well, ayoko rin naman silang katabi dahil wala naman along mapapala sa kanila lalo na at puro pacute at paganda lang ang alam gawin ng halos lahat ng kaklase ko. Di ko naman sila nilalahat kaso yung mga hindi ganoon ay mga nerd na hindi nakikisama or hindi nakikipag friend.

Lumipas ang oras hanggang sa matapos na ang klase ko buong araw ay hindi na talaga ako nagulat nang pagtinginan ang ng mga babae sa school na para bang gumawa ako ng krimen habang nag mga lalaki ay may paghanga at halong pagmamanyak.

Ipinagpapasalamat ko na lang talaga na were not required to wear our uniforms dahil nakakairita lang mag suot ng uniform. Pandagdag arte lang iyon ng school eh. For formality daw eh kung wala naman etiquette and isang tao ay parang wala rin iyong formality ng uniform na iyon.

Umuwi ako ng maaga hindi para mag aral ng mg tinuro kanina sa school o kung ano man. May nakalaan akong oras para gawin ang project and homework ko.

"Nakauwi ka pala. Halika at mag miryenda ka muna." Pag aaya sakin ni Nanay Doris.

"Sige po." Tipid na wika ko rito at nagpuntang kusina para doon kumain ng miryendang inihanda ni Nanay Doris.

Habang kumakain ay iniisip ko na ang gagawin kong training mamaya. Yes, I've been training myself to be an agent. I have my training that I put up for myself and training from the agency. Nang matapos akong kumain ay umakyat na ako sa kwarto ko at nagpalit ng damit pantraining.

I just wear leggings and a sports bra. Pagkatapos ay nagsuot na din ako ng running shoes at bumaba dahil nasa first floor ang training grounds and equipments for hard core training. Nang makarating ako doon ay nag suot ako ng gloves do some warm-ups bago simulan ang sariling training.

Ilang oras rin ang itinagal ng training ko at nang matapos ay hindi ako sa kwarto ko dumiretso kundi sa office ni daddy. Palagi akong nagpupuntang office niya kapag wala siya rito dahil palagi daw akong may pinapakialam dito.

Binuksan ko ang computer ni daddy and do something with the database of the organization. Mula noon ay madalas ko ng gawin kaya gamay na gamay ko na kung paanong hindi nadedetect ng system o nalalaman ni daddy ang ginagawa ko.