Reincarnate into the Novel ( UNDER REVISION)

Chapter 24 ( E D I T E D)

"you will never be happy, DIE"

"NO PLEASE STOP!!!!!!"

"DARE TO HURT HER I WILL FUCKING KILL YOU"

"I-i always lo-love yo-you"

"NO!!! please don't leave me"

"AAHHHHHH----"

Napabalikwas ako galing sa Isang masamang bangungot na hindi ko naman maintindihan kung bakit ko yun napaginipan, I don't see their faces its only voices that I always hear, mga nakakatakot na boses, na hindi ko alam kung sino ang may ari.

Sapo ko ang dibdib ko, my heart feels so heavy, I don't know why I am so affected by that nightmare, parang nangyari na ito saakin na hindi ko ang alam.

Bigla naman ako nakaramdam ng basa sa kamay ko kaya napatingala ako kung may tulo ba.

Tulo?

Hinawakan ko ang aking mata, pakiramdam ko kasi dito ito nanggaling, at tama nga ako, luha ko pala ang tumutulo. I wipe my tears hoping it would stop falling but it wont. Hindi ko namalayan na humahagulhol na pala ako, I can't seem to stop, ang bigat sa dibdib I feel like I would burst out.

Then door suddenly open, but it's not enough reason for my tears to stop falling.

"Princess? Gising na--" Lynette enter my room, at gulat siyang makita akong umiiyak. She rush towards me with her concern face.

"May masama po bang nangyari? Sinaktan ba kayo ng asawa niyo?" Sunod sunod niyang tanong, bigla namang umurong ang luha ko sa hindi ko malamang dahilan. Lynette concern face makes my heart flutter.

Ilang segundo na ang nagdaan at ito kami, tinitigan ang isat-isa, wala ding may planong pumikit. Naiiyak na ako hindi dahil sa panaginip ko kundi gusto ko na pumikit ang hapdi na ng mata ko huhuhuhu T_T. Nakita ko ring naiiyak na siya. But no one dared to end this staring contest hanggang sa tumulo ng sabay ang mga luha namin ngayon dalawa na kami umiyak.

"Huhuhuhuhu, ano ba problema niyo Princess, bakit po kayo umiiyak" - Lynette

"Huhuhuhu Hindi ko rin alam eh, ikaw bakit ka umiyak?"- me

"Hindi ko rin alam huhuhu" - Lynette

Sabay naman kami tumigil sa pagiyak nang marealize naming para kaming baliw dalawa, and then we end up laugh at each other stupidity. I look at Lynette she is pretty while laughing makikita mo talaga na genuine ang mga ngiti niya walang halong ka plastikan. Haysss ang sarap pala pag genuine ang saya niyo, yung wala kayong problema sa isa't isa, yung wala kayong iniisip na maaring mangyari in the future, yung parang go with the flow lang like what happen, happens.

But why would I have this feeling na may hindi magandang mangyayari sa hinaharap. That dream, it's been a month since I reincarnated into this novel, pero ngayon lang ako nagkaroon na mga masasama panaginip simula nung ikinasal ako kay Dark.

"You seem so stress Princess, is something bothering you?" Lynette, hold my hand and look at me with a worried eyes, kaya ningitian ko siya at hinawakan rin ang kamay niya to ensure Im okay.

"I'm alright, don't worry" I said, para hindi na siya magtanong pa. Napansin ko nasa kwarto kami ng mansion ni Dark, sa dukedom. I didn't felt Dark presence.

"Is Dark around?" I ask.

"He is in his office Princess," she said tumango nalang ako.

"Prepare yourselves Princess you will have a dinner together with the Duke and the Visitor" she added, a visitor? who's visitor?