გემრიელმა სუნმა მომცა იმის უფლება რომ ჩემი ოთახი ფამეტოვა, გავედი და ქვემოთ დავიძარი, მეგონა იქ ანია დამხვდებოდა მაგრამ ამის დანაცვლოდ ომეგა დამხვდა, რომელიც მთელი გულმოდგინებით ამზადებდა საჭმელს, მისი მოქნილი კი ყურსასმენებში გამეფებულ მელოდიას ყვებოდა, გამეღიმა მივედი და ცალი ყურსასმენი გამოვაძრე.
-რა კარგი, სურნელი ტრიალებს ძმიკო.
-უი გუკ, მინდოდა შენი დაძახება, მაგრამ ოთახის კარი ჩაკეტილი იყო, ვიფიქრე გეძინა,
-აჰჰ, ხო ოთახში არავის ვუშვებ, შეგეძლო დაგეკაკუნებინა.
-მე...
-არაუშავს, მალე იქნება? უკვე მშია.
-კი გადი და გამოვიტან.
მე უბრალოდ თავი დავუქნიე და მისაღებში გავედი, ამ დროს კარზე ზარის ხმა გადმა, კარისკენ დავიძარი და გავაღე, ჩემი მშობლები იყვნენ, გავუღიმე და გზა დავუმე,
-თეჰიონ, საყვარელო შენ რატომ ამზადებ? ანია სად არის?
-გამარჯობა დედა, მინდოდა მე მომემზადებინა.
-აახხ კარგი თეჰიონ, ძაან გემრიელი გამოიყურება.
-გუკმაც იგივე მითხრა.
-თეჰიონ შენთან საუბარი მინდა ორი წუთით შეიძლება?
-კარგი დედა
დედაჩემმა თეჰიონი ოთახში აიყვანა მე კი მამას ვესაუბრებოდი
Avtor
-გუკი ალფაა თეჰიონ
-მერე?
-მას ჯერ არ უპოვია თავისი ომეგა
-აა..ანუ?
თითქოს მიხვდა რაღაცას თეჰიონი, შიშმა მოიცვა მისი გონება.
-შესაძლოა ნებისმიერი ომეგა აღმოჩნდეს მისი, და თუ ეს შენ აღმოჩნდი..?
-მეე?
თეჰიონს უკვე სახეზეც ეტყობოდა მშფითვარება, თვალი გუკისკენ გააპარა, მათი თვალები ერთმანეთს შეხვდა, გუკს გაივირვებული სახე ჰქონდა.
"ნეტავ რა ხდება"- გაიფიქრა გუკმა თავისთვის, შემდეგ ისევ თეჰიონს მიაპყრო ყურადღება, თეჰიონმამაშინვე აარიდა თავი მიდ წინ მჯდარ ბიჭს და ყურადღება ისევ დედამისს მიაპყრო.
-დედა, ამაში დარწმუნებული ხარ? გუკი არ გავს იმ ალფებს რომელსაც აქამდე არ ეყოლებოდათ ალფა.
-პატარავ, თვითონაც ეშვი ოდა რომ მისი ომეგა არ ყოფილიყავი.
-და? ვარ?
-არ ვიცი თე, არაფერი უთქვამს.
-კარგი დედა წინასწარ ნუ ინერვიულებ.
მოჩვენებით გაუღიმა თეჰიონმა, მაგრამ რამდენი რამ იმალებოდა, ამ ღიმილის უკან.
თეჰიონი მაგიდასთან მივიდა და დაჯდა, ისე რომ სახიდან ღიმილი არ მოუშორებია
Jungkook pov
-გემრიელად მიირთვით
თქვა მამამ და ყველა საჭმელს მივუბრუნდით, თეჰიონის შეშფოთებულ სახეს ვაკრიდებოდი.
როცა ჭამას ვასრულებთ დედა და მამა დასაძინებლდ მიდიან, თეჰიონმა ანია გაუშვა, თვითონ აალაგა მაგიდა, ახლა ჭურჭელს რეცხავს.
-ჰეი თე, მოქმარება ხომ არ გჭირდება?
-არა გუკ, მადლობა
თბილად გამიღიმა, ღმერთო მიდი ღიმილი, თვალს ვერ ვწყვეტდი, მინდოდა უსაზღვროდ მეყურა დღე და ღამე მაგრამ როდის ხდება ის რაც გვინდა? მას თვალი მოვაშორეც როცა გავედი კარზე ხარის ხმა გაისმა, გამიკვირდა... ამ ღამით ვინ იქნებოდა?
-მე გავაღებ...
მომესმა თეჰიონის ხმა რომელიც უკვე კარებისკენ გარბოდა, მას თვალი გავაყოლე, კარები გააღო.
- ბატონ ჯონ ჯონგუკს ვეძებ
მომესმა გოგონას ხმა რაზეც ადგილზე გავშეშდი თოთქოს სამყარომ ჩემს გარშემო ბრუნვა შეწყვიტა, მას აქ რა უნდა? რატომ მოვიდა? ისევ რამე ჩაიფიქრა? იქნებ თეჰიონზრ გაიგო რამე? დიდიხანია კორეაში დაბრუნდა?... ახლა უამრავი რამ მიტრიალებდა თავში, მხოლოდ ახლაღა შევნიშნე რომ სუნთქვა შემეკავებინა, ფიქრებიდან თეჰიონის ნაზმა ხმამ გამომაფხიზლა რომელიც მეუბნევოდა რომ ვიღაც მკითხულობდა, ჯერ თეჰიონს გავხედე შემდეგ კარში მდგარ გოგონას...
—
დავაგვიანე, ბუთ იც ოქეი...
