კოლეჯიდან პირდაპირ საავადმყოფოში წავედი, რატომ? მე უნდა გამერკვია ყველაფერი, ლისა უკვე იქ იყო, ექიმს უთხრა რომ გაესინჯა, ჩამეცინა, მე სხვა ექიმი მოვითხოვე, ლისას სახეზე ცივმა ოფლმა დაასხა, ჰგონია ასე ადვილად გამაცურებს, შევედით, ექიმმა თხოვა დაწოლოდა, მან იუარა, ეჭვის თცალით შევხედე.
-გუკ, მისმინე, დედამ მაიძულა,შენზე უნდა დავქორწინებულიყავი, მომეტყუა, ბავშვი კი ამეყვანა, მაპტიე გთხოვ.
ტიროდა, ასეც ვიცოდი! მე მასთან არ ვწოლილვარ! ჯანდაბა, არც კი იცის როგორ გამიხარდა, მივიხუტე და ყურში ჩავსჩურჩულე.
-დედაშენი ვერაფერს დაგიშავებს, ახლა შეგიძლია სახლში წახვიდე, მეორედ ასეთი რამ აღარ მოიტყუო, შემაშინე.
-ბოდიში.
საავადმყოფოდან რომ გავედით, ის სახლში მივიყვანე, შემდეგ სახლში წავედი, ერთი სული მქონდა, თეს როდის გავუზიარებდი ახალ კარგ ამბავს, მაგრამ ვალა, წამომკრა, დავიწყე ფიქრი, რა მოხდება თუ თემ იცის? იქნებ უკვე იგრძნო რომ მისი ალფაა? მაგრამ იცით ჯერ კიდევ 17 ისაა სულ უნწეოა, ჯერ პირველი დენაც არ ჰქონია, ესაა ერთადერთი მიზეზი, რის გამოც ვერ შევეხები მას! ის ისეთი... სუფთაა, მის დავადების დღემდე ჯერ კიდევ 2 კვირაა, რომ იგრძნობა მისი ალფა ვარ როგორ შეეგუება? აახ, ჯანდაბა, მანქანიდან გადავედი და კარზე ზარი დავრეკე, თეჰიონმა გამიღო, ასეც ველოდი, მომღიმარი სახით შევედი.
-რამ გაგახარა ასე გუკი?
-ლისა ორსულად არაა.
-რა? ჯანდაბა! ეს ხომ, ეს ხომ ძალიან მაგარია.
გადამეხვია, ასე რატომ გაუხარდა? ნუთუ უკვე გაიგო? მაგრამ რანაირად, არ მითხრათ რომ ისიც სუფთა სისხლია, ღრმად ჩავისუნთქე მისი ვანილის და ჟოლოს სურნელი, სრულყოფილია, საშინლად. როცა მომშორდა, ღიმილის ვერ იკავებდა, გამეღიმა, როგორ შემაყვარა ამ უმწიკლო ბავშვმა თავი... დაღლილივიყავი, ამიტომ გადავწყვიტე, რომ ავედი თავი დავდე ბალიშზე თუ არა დამეძინა.
თეჰიონ pov
როგორ გამიხარდა, შვებით ამოვისუნთქე, ვფიცავ, ასე არაფერი გახმარებია, არაა ორსულად!!! მინდა ვიყვირო, ჯეონთან ავედი და ჩუმადშევედი, ეძინა, მაისური არ ეცვა, ხელში ტელეფონი ვიმარჯვე ( ggukslvr_ ეს ამის კომის თხივნით)
ფოტო გადავიღე, ერთი არა, სხვადასხვა მხრიდან, ისეთი ლამაზი და სექსუალურია, ერთი სული მაქ 2 კვირა გავიდეს, საბოლოოდ გავარკვევ, მე მეკუთვნის თუ არა.. გასვლას ვაპირებდი, როცა მკლავზე ძლიერი თითები ვიგრძნე, მან ინეერციით დამაგდო საწოლზე და ზემოდან მომექცე.
-აბა, რას აკეთებს პატარა, ჭია?
-ეე მე ჭია არ ვარ, არ შეიძლება სურათი გადაგიღო?
-რად გინდა ჩემი ასეთი სურათები? თან არა ერთი.
-მე მჭ...
სიტვა არ დამამთავრებინა, ჩვენი ბაგეები შეაერთა! მან ჩვენი ბაგეებში შეაერთა!! ერთ ხანდ გაშტერებული ვიაყვი? გაკვირვებული, მაგრამ გონს მალევე მოვეგე, კოცნაში ავყევი, ხელები კისერზე შევუცურე, ის გაჩერდა.
-ვერ გავაგრძელებ.
-რატომ... რადგან ჩვენ ნახე..
-არა არა, იმიტომ რომ შენ არ ხარ სრულ წლოვანი, შესაძლოა ამას ვერ გაუძლო.
ცოტა კი გამიცრუვდა იმედი, მაგრამ ის მართალია.
-გპირდები ამას შენ დავადების დღის ღამეს აუცილებლად ვიზავ.
ყურის ბიბილოზე მიკბინა, მე კი კვნესა დამცდა, ამის გამო დენრცხვა კიდეც, მაგრამ რატომ? ის ხომ ხემი ალფაა? თავი დავუქნიე და ჩვენი ბაგეები ისევ შევაერთე, ეს არ იყო უხეში კოცნა, ეს იყო ნაზი და ვნებიანი, ჩამთრევი და გონების დამბინდველი.. მე ეს საშინლად მომწონდა! საშინლად... არ მინდოდა ეს მომენტი დასრულებულიყო, მაგრამ ვინ გაცდის? კარზე ზარია.. უნდა ავმდგარიყავი მაგრამ დამიჭირა.
-გუკ იქნებ მშიბლები არიან? ხომ უნდა ვნახო??
-ახხ კაი მარა მერე ისევ აქ ამოდი თეჰიიიი
საყვარლად შემომხედა ჩამეცინა, ქვემოთ ჩავედი, კარი გავაღე, მართლაც რომ მშობლები იყვნენ, ისინი დაღლილები ჩანდნენ, მაშინვე ოთახში წავიდნენ, გამეღიმა, ქუქთან ავედი, ის... მარტო... ბოქსერით იწვა, გამიღიმა და მიმითითა რომ გვერძე დავწოლილიყავი, გავიხადრ მარტო მაისურით და ბიქსერით ჩავწექი, სირხხვილიაგან სულ გავწითლდი, ჩამიკრა, უცემ მეგონა გამჭყლეტდა, თავი მკერდზე დავადე და არც კი მახსოვს როდის დამეძინა...
—-
წინა თავი არ გამოგრჩეთ ჰაჰ...
