fight for my girl

➸5 ~ De fiancé

➸5 ~ De fiancé

''hey Sean, mag ik iets vragen?'' vroeg Brooklyn aan Sean terwijl ze haar hoofd op z'n borst leunde. Brooklyn was al bij Sean voor minstens een uur en waren een film aan het kijken.

''hmm'' zei hij luierig.

''wat vind je ervan om morgen avond bij ons te komen eten, dan kan je Lucas ontmoeten'' zei Brooklyn en zat rechtop om hem aan te kijken.

''maar ik ken hem al, we zijn partners'' zei Sean.

''je kent hem als partner, ik wil dat je hem leert kennen als mijn verloofde, ik wil dat jullie vrienden worden'' zei Brooklyn opgewonden. Sean balde z'n vuisten hard en klemde z'n kaken op elkaar. Sean wou het eigenlijk niet doen, maar dat zou egoistisch zijn en dat wil hij niet, hij wilt onbaatzuchtig zijn, voor Brooklyn. Met een geforceerde glimlach knikte hij.

''waarom niet, laten we het doen'' zei Sean geforceerd. Wat Brooklyn niet wist was dat het hem pijn deed van binnen. Brooklyn kon niet zien dat het geforceerd was en Sean wist toen, dat Brooklyn en hij niet meer zo close waren als vroeger. Brooklyn kon altijd zien of hij loog, maar onder een of andere manier niet.

15 jaar geleden.

''Sean waarom verstop je je in de bibliotheek?'' vroeg Brooklyn aan Sean. Ze waren op school en Brooklyn kon Sean nergens op de speel plaats vinden.

''ik had geen zin om te spelen'' zei Sean en haalde z'n schouders.

''niet waar! jij hebt altijd zin om te spelen!'' zei Brooklyn boos en ging tegenover hem zitten. Sean haalde weer z'n schouders op en keek weer op zijn boek. Hij wou Brooklyn niet in de ogen kijken want hij weet dat zij dan meteen ziet dat hij liegt.

''Sean, praat met me wat is er'' zei Brooklyn en pakte het boek van hem af. Toen Sean opkeek om het terug te pakken, zag hij dat hij meteen in Brooklyn's ogen keek. ''Sean, waarom kwam je niet buitenspelen?'' vroeg Brooklyn nog een keer.

''jij kent me zo goed Brook, maar ik werd gepest door de grote jongens, ze zeiden als ik buiten kom dat ze me gaan slaan'' zei Sean en Brooklyn stond meteen op en ging op de stoel naast hem zitten en trok hem in een knuffel.

''ze gaan je niks doen Sean, niet zo lang ik er ben.'' zei Brooklyn zelfverzekerd. ''en natuurlijk ken ik je goed, je bent m'n beste vriend, ik weet wanneer je liegt, wanneer je blij bent, wanneer je bang bent, en jij weet dat van mij'' zei Brooklyn en gaf Sean een kus op z'n wang.

Blijkbaar kent Brooklyn Sean niet meer zo goed, en is ze alles vergeten. Sean moet toegeven dat het best wel pijn deed, maar hij zette een lach op en deed voor alsof hij blij voor haar is.

Sean belde aan op het adres dat Brooklyn hem had gegeven en hij was best wel nerveus. Even later gaat de deur open en daar stond Lucas.

''meneer Anderson, wat doet u hier? Niet dat u niet mag komen, maar we verwachten bezoek zometeen.'' zei Lucas zenuwachtig. Hij snapt niet waarom zijn zakenpartner hier was, of hoe hij aan zijn adres komt.

''nou Lucas, dat is waarvoor ik hier ben, namelijk-'' maar voordat Sean zijn zin kon afmaken kwam Brooklyn naar buiten lopen en sprong in zijn armen. Sean viel een beetje naar achteren want hij was verast, maar even later deed hij z'n armen om haar middel en knuffelde terug.

''ik ben blij dat je er bent'' zegt Brooklyn. Lucas moet toegeven dat hij een beetje jaloers werd toen hij Brooklyn in zijn armen zag springen. Maar hij verborg het en deed alsof het hem niks deed. Lucas klaarde z'n keel eb verbrak deze hele reünie tussen de twee. Brooklyn verbrak de knuffel meteen maar hield haar armen nog steeds om hem heen.