fight for my girl

➸ 21 ~ Moeder Problemen

➸ 21 ~ Moeder Problemen

''natuurlijk, ik hoorde van uw scheiding. Het spijt me zo mevrouw Anderson. Kent u me nog het is Brooklyn'' zei Brooklyn met een kleine lach en dat was toen Lily het haar weer herinnerde en haar ogen wijd werden en haar sigaret op de grond viel.

'B,B,Brooklyn?'' stotterde Lily.

''Ja, ik ben het. Ik ben het echt'' zei Brooklyn met tranen in haar ogen en een lach. Ookal wist ze dat ze nu niet zo blij moet zijn met Sean's moeder, na wat ze heeft gehoord, maar ze kan het niet helpen. Mevrouw Anderson was wel ooit haar tweede moeder.

Lily verspilde geen tijd en trok Brooklyn in een knuffel. Sean keek maar van de kantlijn hoe zijn moeder en Brooklyn elkaar knuffelde.

''we hebben veel in te halen'' zei Lily. ''Sean heb je al gekookt?'' vroeg Lily lief aan Sean, maar de frons op z'n gezicht bewees dat hij haar nog niet heeft vergeven.

''ja, het is in de keuken'' zei hij en begon te lopen richting de keuken, met Brooklyn en Lily die hem volgde.

''dus je bent echt een fotograaf geworden'' zei Lily trots. Het eten was klaar en ze waren nu aan het kletsen, behalve voor het feit dat Sean fronsend aan de zijkant meekeek en luisterde. totdat hij vuur rook. Sean zocht naar de geur en vond het tapijt al helemaal in brand stond samen met de bank, de gordijnen, bijna z'n hele woonkamer stond in brand, en het kwam al richting de keuken en z'n kamer. Sean trok Brooklyn en z'n moeder weg van de keuken en trok ze mee de lift in want het vuur werd maar als te groter.

Zodra ze in de lift stonden hield Sean Brooklyn nog stevig vast in z'n armen terwijl zijn moeder maar in de lift stond, stil van de shock hoe groot de brand was. Ondertussen had Sean de brandweer al aan de telefoon en vertelde hem het adres.

Na 15 minuten stond het hele apartment complex bewoners buiten en de brandweer die de brand onder controle probeert te houden.

''Sean, hoe heeft de kunnen gebeuren, we hadden geen kaarsen ofzo aan in de woonkamer'' zei Brooklyn.

''ik weet niet Brook, ik snap het ook niet. Alles stond uit dus het is geen kortsluiting'' zei Sean. 10 minuten later was de brand uitgedoofd. 1 van de brandweer mannen kwam richting Sean lopen.

''bent u Sean Anderson?'' vroeg hij en Sean knikte. ''we hebben de oorzaak van de brand kunnen vinden en het bleek deze sigaret te zijn'' zei de brandweer en liet hem een peukje van de sigaret zien. '' we hebben helaas niets kunnen redden uit uw appartement, het spijt me'' zei de brandweer man.

''geen probleem'' zei Sean rustig, maar van binnen was hij razend, want hij wist van wie het was. Iedereen liep weer naar binnen terug naar hun appartement, de brandweer was er op tijd bij voordat het naar de andere bewoners spreide. Zodra iedereen weg was, zocht Sean voor z'n moeder en stormde razend naar haar toe, met Brooklyn in touw.

''dit is jouw schuld!" schreeuwde Sean boos.

''wat, de vuur? Natuurlijk niet'' schofde Lily, hoe kan haar eigen zoon haar beschuldigen van een vuur dat niet eens haar schuld was. Het is niet haar schuld dat hij zo onhandig is met een kaars, dacht Lily.

''ja toch wel!'' zei Sean. Brooklyn pakte Sean's arm om hem tegen te houden. ''hou je er buiten Brook, dit is iets wat moet worden gezegd'' zei Sean en Brooklyn probeerde de pijn in haar hart tegen te houden met hoe hij tegen haar sprak, maar ze moest het hem niet kwalijk nemen. Z'n hele appartement stond net in brand, en hij is alles kwijt.

''en waarom is het mijn schuld! Is niet mijn schuld dat je zo onhandig bent met kaarsen!" schreeuwde Lily.

''ik heb geen fucking kaarsen in mijn huis! De brandweer heeft het zelf gevonden wat het is en het was een godverdomme sigaret!'' zei Sean boos.

''Taalgebruik!'' riep Lily boos.

''wie boeit het over m'n godverdomme taalgebruik, het boeide je niet 3 jaar geleden toen ik schelde, drug en alcohol gebruiken dus doe nu maar niet alsof je om me geeft!" zei Sean. Lily hijgde toen ze het hoorde en kon zich niks anders voelen dan schuldig.

''okay het spijt me om je huis Sean, maar het is niet alsof je geen nieuw huis kan kopen met al je geld'' zei Lily. Sean lachde, niet een echte lach, maar meer een sarcastische.

''ja natuurlijk kan ik een nieuw huis kopen, maar dat is niet wat belangrijk is. Ik ben alles kwijt, m'n kleren, m'n foto's, alles! Dat is jouw schuld! Foto's, herinneringen, dat kan ik niet verplaatsen!'' zei Sean geirriteerd.

''ach wat heb je nou aan foto's en herinneringen, ze zijn niks waard.'' zei Lily geinteresseerd.

''wat kwam je doen moeder, wat was de echte reden dat je me komt bezoeken na 2 jaar geen contact'' zei Sean nu serieus. Brooklyn keek maar naar Lily, ze kon niet geloven dat dit de vrouw was 6 jaar geleden die geen vlieg pijn wou doen, met wie ze net nog sprak.

''ik wou zien hoe het met m'n zoon ging'' zei ze lief maar Sean en Brooklyn konden door de lieve kant heen zien.

''wat is de echte reden, ik weet dat je niets meer om me geeft dus geef de act nu maar op'' zei Sean met z'n armen gekruist.

''ik zag je op de rijkste bachelor magazine en besefte hoe rijk je bent geworden'' zei Lily.

''dus?" vroeg Sean ookal wist hij wat er aan zat te komen.

''ik wil 50 duizend van je krijgen'' zei Lily met een verveeld gezicht.

''50 duizend! Weet je hoeveel geld dat is?'' vroeg Brooklyn met een geschokt gezicht.

''ach tis niet zo veel, het maakt heus geen deuk in je bank account'' zei Lily.

''nee dat maakt het niet nee! Maar waar haal je het in je hoofd dat ik jou 50 duizend ga geven, aan de vrouw die nu helemaal niets om mij geeft en alleen maar komt omdat ze haar zoon rijk is geworden, ik heb me bloed zweet en tranen in dit bedrijf gezet, ik ga niet zomaar 50 duizend aan een drugs verslaafde hoer geven'' zei Sean en Brooklyn raakte geschokt van wat ze net hoorde uit Sean's mond, ze kon niet geloven dat Sean z'n eigen zo noemde.

''Sean o'Donnel, ik ben jouw moeder en je praat niet zo tegen mij!" zei ze boos.

''jouw zoon? Ik zie jou alleen maar als de drager van mijn foetus en de vrouw die mij heeft opgegroeid tot m'n 17e, verder niets! Nou wil ik je weg hebben en je nooit meer zien, begrepen?!" Riep Sean. Lily fronsde in z'n richting en trok haar rok hoger en haar top lager.

"We zijn nog niet klaar Sean, ik krijg dat geld, het boeit me niet hoe ik het krijg" zei ze en liep weg. Zodra ze uit het zicht was liet Sean z'n adem uit en Brooklyn liep meteen naar hem toe en knuffelde hem hard.

"Het spijt me zo, voor alles. Het spijt me dat ik er niet voor je wat 6 jaar geleden en het spijt me voor alles dat je kwijt bent" zei Brooklyn in z'n borst. Sean deed z'n armen om haar heen en leunde z'n hoofd op die van haar.

"Het geeft niet, nou maar hopen dat ik haar niet meer terug zie" zei hij maar wat ze niet wisten was dat dit pas het begin was voor alles.

**~**~**~**
Hey cookies, het spijt me zo erg. Ik heb geen excuses voor m'n verdwijning, Maarja vakantie is begonnen en ik kon de tijd niet vinde en toen ging m'n laptop ook nog stuk, het spijt me.

Maar goed, wat vonden jullie van dot hoofdstuk? Beetje intense of niet dat?

Love you guyzzz

Xoxo Punky-Py