​ကောင်​လေး(Complete)

အပိုင်း ၂၄

Unicode

လက်ကနာရီကို​မြှောက်ကြည့်လိုက်​တော့ နာရီလက်တံ​တွေက ၆နာရီကိုညွှန်ပြ​နေသည်။တ​နေ့လုံး​ပြေးလွှား​နေရတာ​ကြောင့် ​ခြေသလုံး​တွေပင်​တောင့်တင်း​နေသည်။ဂျူတီကုတ်ကိုချွတ်ကာ ​လော့ကာထဲထည့်လိုက်ပြီး အိမ်ပြန်ဖို့ပြင်ဆင်ရသည်။

"​ရှောင်းကျန့်မင်းလူ​ရှေ့မှာ​ရောက်​နေတာ​တွေ့ခဲ့တယ်"

"​အေး​အေး"

​ကျန်းချန်ကိုပြန်​ဖြေရင်း ​အိတ်​လေး​ကောက်လွယ်ကာအမြန်ထွက်လာခဲ့သည်။သူတို့နှစ်​ယောက်လုံးအလုပ်သင်အဖြစ်​ဆေးရုံးတစ်ခုတည်းမှာအတူတူ​ရောက်​နေချင်းဖြစ်သည်။သိပ်မကြာခင်​လပိုင်းအတွင်းတော့ တာဝန်ကျရာ​နေရာအသီးသီးသို့​ပြောင်း​ရွှေ့တာဝန်ထမ်း​ဆောင်ကြရမှာဖြစ်သည်။

ဆေးရုံ​အဝင်​ပေါက်နားက ထိုင်ခုံ​ပေါ်မှာထိုင်​စောင့်​နေတဲ့သူကို​တွေ့လိုက်​တော့ သူမျက်နှာ​လေးကအလိုလိုပြုံးမိသွားတယ်၊​ဆေးရုံကသူနာပြုတချို့ရဲ့ပြုံးစိစိအကြည့်​တွေကိုလည်းအပြုံး​လေးနဲ့ပဲပြန်တုန့်ပြန်လိုက်တယ်။​ကောင်​​လေးကို​ရွေးချယ်လိုက်ကတည်းက ပတ်ဝန်းကျင်ကလူ​တွေကို ဖုံးကွယ်ထားဖို့အစီစဥ်မရှိ။ဒါ​ကြောင့် သူဒီမှာစပြီးတာဝန်ကျကတည်း အပို့အကြို လုပ်​​ပေး​နေတဲ့ ​ကောင်​လေးကို သူနာပြု​တွေက ဘယ်သူလည်းဆိုပြီး စပ်စုကြတဲ့အခါ ကျွန်​တော့်​ကောင်​လေးပါဆိုပြီး ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲ ပြန်​ဖြေထားတာမို့ ဒီ​ဆေးရုံ ဖူဂျီရှီဆရာမတချို့က ​ကောင်လေး​လာကြိုတိုင်းခုလို ပြုံးစိစိနဲ့လိုက်စ​နေကြ​တော့ပဲ။

"​​ရောက်​နေတာကြာပြီလား?"

"ဟင့်အင်း ၅မိနစ်​လောက်ပဲရှိ​သေးတယ်"
​ကောင်​လေးက ​​ရှောင်းကျန့်လွယ်ထားတဲ့အိတ်ကိုလက်လွှဲယူရင်း​ဖြေသည်။

"ပင်ပန်း​နေပြီလား ကို့အချစ်ရဲ့၊မျက်နှာ​လေး​တောင်နွမ်းလို့"

"ဒီ​နေ့ အ​ရေး​ပေါ်လူနာ​တွေ​ရောက်လို့​လေ တ​နေ့လုံးမနားရ​သေးဘူး"
​ကောင်​လေးရဲ့လက်တဖက်ကိုတွဲခိုရင်ရင်း ခပ်ညည်းညည်း​လေးပြန်​ဖြေလိုက်သည်။ဆိုင်ကယ်လ်နား​ရောက်​တော့ ​ကောင်​လေးကဆိုင်ကယ်လ်ဦးထုတ်​လေးကို​ဆောင်း​ပေးရင်း