Bu bölümde varolmanın anlamsızlığına ve bunun acısına değineceğim. Birey kendine bir amaç edinmeyi deneyebilir ve hatta edinebilir de ama bu asla gerçek bir amaç olamaz. Hayatın amacı kavramıyla ilgili bir sorun vardır ki, öldükten sonra artık hiçbir öneminin kalmayacak olmasıdır. Birey kendisine bir hedef koyup ona ulaştığında mutlu olur ve başka bir hedef daha koyup aynı döngü boyunca hayatını devam ettirir. Düşünüldüğünde, yaşamak ve bir amaç edinip onun için çabalayıp hayatınızı o amaç uğruna sürdürmek saçmalıktır. Her ne elde ederseniz edin, öldüğünüzde sizin için hiçbir anlamı kalmayacaktır. Sadece o kısacık ömrünüzde kısa vadede bir mutluluk elde etmenize olanak sağlar. Öldükten sonra hiçliğe gömüleceğinin, tüm hayatının kendisi için bir şey ifade etmiyeceğini öğrenen birey büyük bir boşluğa düşer. Hiçbir şeye tutunamaz çünkü tutunacağı şeyin de geçici bir yalandan ibaret olduğunun farkındadır. Sürekli en mantıklısının bir an önce varlığına son vermek olduğunu, yaşamanın gereksiz olduğunu düşünür.İntihar edemeyeceğinin farkında olan birey ise birnevi arafta kalır. Yaşamla ölüm arasında sıkışıp kalır. Bu dünyada yaşamaya elverişli olmadığının farkındadır artık ama buna son vermeyi beceremektedir. Çaresizlik içinde ölümünü,kurtuluşunu bekler.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
biteviye
Sachbücherhayatın ve ölümün anlamı üzerine felsefe. Yazdım, yazmasam çıldıracaktım. Beynime üşüşen düşünceler her an, her dakika beni yiyip bitiriyordu. Onları bir kağıda kusarsam, beni rahat bırakacaklarını umdum.
