Zawgyi
စကားေျပာေနရင္း ႐ုတ္တရက္ လဲက်သြားေသာသူေၾကာင့္ ေရွာင္းက်န္႔တို႔ သံုးေယာက္စလံုး ထိတ္လန္႔သြားသည္။
"အမယ္ေလး။ သခင္ေလး။ သတိထားပါဦး သခင္ေလးရယ္.... အဟင့္.. အဟင့္... ။ "
ရိရွန္းက သူ႕ရဲ႕ သခင္ေလးအနားသို႔ အေျပးသြားကာ သတိရေအာင္ လုပ္ေနသည္။
ေရွာင္းက်န္ ့တစ္ေယာက္ တျဖည္းျဖည္း စိမ့္ဝင္လာေသာ ေၾကာက္ရြံ႕မႈကို ခံစားလာရသည္ဟု ထင္သည္။ ဘာကို ေၾကာက္ရြံ႕လာမွန္းလည္း မသိ။
ေရွာင္းက်န္႔လည္း ထိုအေၾကာက္တရားကို ေခတၱခဏ ဖယ္ထုတ္ကာ ဝမ္ရိေပၚကို ေပြ႕ခ်ီၿပီး အနီးရိွ ျပင္ဆင္ထားေသာ ေညာင္ေစာင္းေပၚသို႔ တင္ေပးလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ သူ႕ကိုယ္ရံေတာ္ကို သမားေတာ္ အျမန္သြားေခၚေပးဖို႔ ေျပာရေသးသည္။
"ေရွာင္ရွန္း.. သမားေတာ္ ျမန္ျမန္သြားေခၚေခ်။ ၿပီးေတာ့ ဟိုစားပြဲေပၚမွာတင္ထားတဲ့ ခြက္ထဲမွာရိွတဲ့ ေသရည္ေတြကိုလည္း သြန္လိုက္ေတာ့။ "
"ဟုတ္ကဲ့ပါ သခင္ေလး။ ဒါေပမဲ့ ေသရည္ကို သြန္ပစ္လိုက္ဖို႔ကေလ... "
"သြန္လိုက္ေတာ့။ ေနာက္မွ နည္းလမ္းထပ္ရွာမယ္။ "
"ဟုတ္ကဲ့ပါ သခင္ေလး။ လာ..ဟိုတစ္ေယာက္.. ငိုေနလို႔ ဝမ္သခင္ေလးက သတိျပန္ရလာမွာ မဟုတ္ဘူး။ သမားေတာ္သြားေခၚၾကမယ္။ "
ေျပာေနရင္း ခြက္ထဲရိွ ေသရည္ေတြကို သြန္လိုက္ၿပီး ရိရွန္းကို ဆြဲေခၚကာ အခန္းအျပင္သို႔ ထြက္သြားေလသည္။
ငါေတာင္ ေသရည္မတိုက္ရေသးဘူး သူက လဲက်သြားတယ္။ တကယ္ပဲ ေနမေကာင္းဘူးလား။ ဒါမွမဟုတ္ ငါ သူ႕ကို အဆိပ္ခတ္ထားတာကို သတိထားမိသြားလို႔ ဟန္ေဆာင္ေနတာလား။
သူ႕လက္ျဖင့္ ဝမ္ရိေပၚ၏ နဖူးျပင္ကို စမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ မ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕သြားသူေၾကာင့္ တကယ္ ေခါင္းကိုက္ေနတာပဲဆိုၿပီး က႐ုဏာသက္မိသည္။ ထို႔ေနာက္ ဝမ္ရိေပၚရဲ႕မ်က္ႏွာကို ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္မိသည္။
ဒီေကာင္ေလး ေတာ္ေတာ္ေခ်ာတာပဲ။ မ်က္ေတာင္ ေကာ့ေကာ့ေလးေတြရယ္၊ ႏွာတံ လံုးလံုးေလးရယ္၊ ၿပီးေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးရယ္။ ဒါေပမဲ့ ႏွေျမာစရာပဲ။ ငါက မင္းကိုသတ္ဖို႔ ႀကံစည္တာ ဒီတစ္ေခါက္ မေအာင္ျမင္ေတာ့ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ အခြင့္ႀကံဳရင္ႀကံဳသလို ႀကံစည္ဦးမွာပဲ။
-----------------
"သမားေတာ္ႀကီး အထဲကိုႂကြပါ။ သခင္ေလးကို ကုသေပးပါဦး။ "
