Arkadaşlar öncelikle bi kaç şey söylemek istiyorum . Beni kırmayıp bu bölümü tamamen okumanızı istiyorum teşekkür ederim şimdiden.
Bölüm sananlar için gerçekten özür dilerim. Kitabımı okuduğunuz ve bana destek verdiğiniz için hepinize çok teşekkür ediyorum .
Merak etmeyin yeni bölüm yazıp atıcam ama çok yoğunum dersler sınavlar denemeler her şey üst üste geliyor ve ben kitabı nasıl devam ettirceğimi düşüncek zaman bulamıyorum . Ama aklımda bi şeyler var merak etmeyin.
Size az önce dinlediğim şarkının altındaki yorumlardan birini atmak istedim düşüncelerinizi yazabilirsiniz.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Size demek istediğim şey hiç bi şeye geç kalmayın anı doya doya yaşayın sonradan pişman olmayın.
Sevdiklerinize kırıcı sözler söyleyip sonradan pişman olmayın çünkü onların içindeki kırgınlık geçmez geçti dese bile elbet bi yerlerde duruyodur.
Pişman olmak için geç kalmışta olabilirsiniz işte o zaman elimizden hiç bi şey gelmez .
Ve genelde sevdiklerimizi daha çabık kaybederiz sanırım doğanın kanunu bu :')
Size küçük bi hikaye anlatmak istiyorum gerçek olup olmadığını belirtmek istemiyorum .
❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌
Bi kız varmış tabii o zamanlar çocuk sanırım 11 yaşlarında bilmiyorum 12 de olabilir . Bi gün ailesiyle şehir dışına gidiyo akrabalarının yanına orda kendisiyle yaşıt babasının kuzenleri yani onunda kuzenleri varmış.
Onlarla sürekli takılırmış çünkü yapçak başka bi şeyi yok ne yapabilir ki neyse işte bu bi gün orda tek başına bakkala gidiyor . Giderken gözüne bi ev çarpıyo evin önünde iki çocuk oturuyo birisi 17-18 yaşlarında diğeri kendisinden 2-3 yaş büyük gibi kendisinden 2 yaş büyük olanla göz göze geliyo çocuk ona bakmaya devam ediyo fakat kız gözünü çekip yoluna devam ediyo . Dönüşte bi park görüyo bi kız parkta tek başına ağlıyor
Kız meraklanıl yanına gidip neyi olduğunu soruyo diğer kız başta terslesede sonradan kıza anlatmaya başlıyo arkadaşlarının onu dışladığını söylüyo sonra ikisi birlikte onların yanına gidiyo . Kızın adı edaymış. Asıl kızımızın ismini vermicem .
Edanın onu getirdiği yerde az önce göz göze geldiği çocuk ve diğeri varmış. Sonra neden böyle yaptıklarını sorucakken çocuklardan büyük olan edaya sarılıp nerde olduğunu çok korkuttuğunu söylemiş. Kız bunu duyunca şok olmuş çünkü eda ona yalan söylemiş ama pek takmamış. Sonra diğerleriyle de tanışmış o çocuk hala dikkatle ona bakıyomuş. O çocuğun adı Emre'ymiş diğeri ise abisi hakan .
Tanıştıktan sonra biraz oturup konuşmuşlar sonrasında kız evdekilerin merak etçeğini söyleyip eve dönmüş sonra bunlar buluşmaya devam etmiş kız kendi şehrine dönene kadar. Bu arada Emre'nin bi de kardeşi varmış Can onla çok yakın arkadaş olmuşlardı . Hakanı pek sevmemişti ama çokta şey etmiyodu.
