Chapter 39

7.9K 135 2
                                    

Chapter 39

Tumuloy ako sa pagpasok sa department namin at nasilayan ko agad ang pack ng cookies na nasa ibabaw nito.

I smiled at the sight of it. Is it from Kiro again? We haven't stayed in the same house yet, and maybe he went here first before coming over to their agency.

Nang makatapat ako sa desk ko ay agad ko iyong kinuha para basahin ang note na nakadikit dito. My smile almost reached my ears. But upon flipping its cover page, my tummy seemed to be covered by cold hands. 

"Layuan mo si Kiro." Matabang kong binasa ang note at tumingin sa labas.

Nagsimula ng bumigat ang dibdib ko at hindi ko napigilang lukutin ang papel. I could hear my heavy breathing. I know exactly the one who had sent this to me.

With these obsessed words towards Kiro? I don't think I still have to use my brain just to know her name, her personality.

Mabilis kong tinapon sa basurahan ang note na hawak ko nang mamataan ko si Kiro na syang kakapasok lang sa kompanya dahil sa malaking salamin ang bintana ng department namin.

Kinabahan ako at inipit ang buhok sa gilid ng tainga. Pinilit kong huminga ng malalim habang tinatanaw si Kiro, he's got an ash jeans and gray thin polo. Litaw na litaw na naman ang kagwapuhan nya dahil sa abo nyang buhok.

He suddenly stopped walking when a man approached him. I brought my gaze to him and saw Andrius' image. They're both smiling at each other, and, oh, they're laughing now. Tinapik nilang pareho ang balikat ng isa't isa bago tignan ni Kiro ang direksyon ko, napalingon rin tuloy sa akin ang lalaking kausap nya. I wonder what their topic was about. nya. I wonder what was their topic about?

I grabbed the chance to finally take back all my confidence and strength before I faced him. Nagpakita ako ng matamis na ngiti nang pumasok na si Kiro sa department namin.

"Maybe it's time for you to move into my house so I, myself, could send you here always and safely." Hinawakan ni Kiro ang baywang ko at ginawaran ako ng halik.

"I'll move there before our wedding." Dahil wala pang ibang tao sa loob ay yumapos ako sa leeg nya.

"Speaking of our wedding, my mom is excited to help us prepare. In fact, she told me she has already searched for our wedding coordinator." Nagulat ako sa sinabi nya. I mean... Yes, it is too fast. Pero ang mommy talaga ni Kiro ang naghanap para sa amin? Nakakahiya.

"I'm excited to finally marry you." Kiro muttered and the sparkling pieces in his eyes speak of how much love he has for me day by day, hour by hour, and so am I.

Naging abala kami sa lumipas na isang buwan. Mas naging close ko pa ang mommy ni Kiro dahil madalas kami ang magka-usap sa design na natitipuhan namin sa wedding.

"So who's the ring bearer?!" Jaile asked with twinkled eyes.

"We're sorry, we're late," Kapwa kaming napalingon sa pinto para tignan ang babaeng dumating.

It was Thalia while carrying my nephew. Awtomatiko akong napangiti habang pinapanood sila.

They were both smiling at me too. Lumuhod ako nang ibaba na ni Thalia ang anak niya dahil parang alam ko ang kasunod nito.

"Tita Zyyy!" Bibong tinakbo ni Zeurich ang direksyon ko. Like what I had expected.

"Ugh! Miss mo si tita?" Nakangusong tanong ko matapos siyang yakapin. Nakapwesto siya sa harapan ko habang ang dalawa kong kamay ay nasa braso niya.

"Yup!" sigaw niya sa matinis na boses at hinalikan ang pisngi ko. Mahina kong pinisil ang pisngi niya dahil sa gigil. How sweet of him.

"Ang unfair ng buhay! Hindi na nga ako 'yung matron of honor tapos hindi pa ako 'yung favorite tita! Grabe na talaga!" Nagkunwaring naiiyak si Jaile.

Light in Grievous Times (Scholar Series #3)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon