|Tamamlandı-Düzenlendi|
Aşkım Gece, babasının ve annesinin bulaştığı adamlar yüzünden ailesinden koparılan bir kız.
Yıllar sonra bulunuyor.
Üner ailesi, kızlarının acısıyla yaşamaya devam etmiş bir aile. Tekrardan mutlu olmak istiyorlar, kızlarıyl...
Hastaneden çıkalı iki gün olmuştu. Akın'la hastaneden çıkana kadar beraber yatsakta 'iyi misin' dışında konuşmamıştık.
Kolum fazla yanmadığı için kremler iyi gelmişti. Hâlâ acısa da ilk zaman ki gibi değildi.
Hava sıcak olduğu için siyah crop ve kahverengi bol paça pantolonumu giymiştim. Üzerime her ihtimale karşı mini beyaz gömlek giymiştim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aşağıya inerek yemek odasına girdim. Herkes masada oturmuş sohbet ediyordu. Burada ki herkesle az da olsa sohbet etmiştim.
Abime burada olanları anlatmıştım. Başta gelmeye kalksa da Osman Bey araya girerek ona güven vermişti. Bir de bizi kaçıranların hapse atılacak olması onu biraz sakinleştirmişti. Hâlâ her aradığımda gelsem mi diye sorsa da sakinleşmişti.
Kolumu yakan kadın ise benden bolca özür dilemişti. Polat amcadan da uzun bir uyarı almıştı.
Sohbetler eşliğinde yemeğe başlamamız ile Kuzey sahte bir şekilde öksürerek dikkatleri üzerine çekmişti.
"Bugün ben, Güney, Akın, Oğuz, Alihan, Anıl, Aşkım dışarı çıkacağız. Erken geliriz merak etmeyin." Polat amcanın sert bakışlarına maruz kalırken bunu umursamamaya çalışsa da pek beceremiyordu.
"İzin almayı da bıraktın herhalde."
"Ben yirmi yaşında kocaman bir bireyim. Sen on sekiz yaşında kucağında küçük Poyraz'la geziyordun. Demek ki neymiş, büyükmüşüm." Polat amcanın kaşları çatılırken Güney ikizine sırıtarak bakıyordu.
"Evlendiririm seni Kuzey."
"Ha" Kuzey babasının ciddi sesi ile sus pus olurken Polat amca sanki hiçbir şey olmamış gibi yemeğine dönmüştü.
Yemek bitmiş dışarı çıkmıştık. Çıkarken teker teker herkes beni uyarmıştı. Neymiş bir şey olursa onları tanımadığımı söyleyerek uzak durmalıymışım falan filan.
Alihan bizimle gelmemişti. Ders çalışması gerekiyormuş. Sokakta nereye gittiğimiz bilmeden onlarla ilerliyordum.
"Sesi duydunuz mu?" Oğuz'un sesi ile hepimiz durmuş gelen bağırışma seslerini dinlemeye başlamıştık.
"Bir kişiye altı kişi hiç adil değil." Güney'in konuşması ile ikizi de ona katılmıştı.
"Eşitleyelim o zaman" Hepsi kavgaya doğru ilerlerken Akın yanıma gelmişti.
"Bekle burada." Kafa sallayarak olduğum yerde onları izlemeye başladım. Kısa süre sonra gelen siren sesleri, onları tanımıyoruz gibi yapmam gereken kısmın bu olduğunu anlayarak geldiğimiz yoldan ilerlemeye başladım. Zaten konaktan çok uzaklaşmamıştık.
