Yatakta dönüp durmuştum tüm gece. Uyku girmemişti gözüme, sabaha kadar düşünüp durmuştum. Haliyle ne düşündüğüm apaçık ortadaydı değil mi? Ah Park jimin...
Derin bir iç çekip kalktım yataktan. Duş alsam çok iyi olacaktı. Sersemleşmiş bedenimi attım banyoya ve sıcak suyu açıp duş almaya koyuldum.
Banyadon çıkıp üzerimi değiştirmiştim. Okula gitsem iyi olacaktı, lakin geç kalmayı kimse istemezdi. Evden çıkıp yolda yürümeye başlamıştım. Nedense yürümeyi severdim, okula giderken iyi gelirdi bana.
Okula vardım.
Temiz havayı gözlerimi kapatıp soludum iyice. Bu da bana iyi gelirdi. Sınıfıma doğru ilerliyordum. Ulaştığımda kapıyı açıp içeri geçmiştim. Tüm ders boyunca başımı masaya yaslayıp durdum. Son 3 aydır sürekli olarak yapıyordum, az da olsa dünyadan soyutlanıyordum ya. Bu da iyi bir şeydi.
İyi, iyi, iyi...
Bunlardan başka bana iyi gelen herhangi birşey de yoktu ki.
<ω>
Okul çıkış zili çalmasına neredeyse yarım saat vardı. Bu ders'te beden olduğu için dışarıya çıkmaya karar vermiştim. Boş bir bank aradığım sırada 12/J sınıfından jungkook'u gördüm. Çökmüş bir şekilde oturuyordu, kimse de yoktu yanında. Acaba yanında oturursam kızar mıydı? Karar verip derin bir nefes aldım ve adımlarımı ona doğru ilerlettim.
"S-selam" dedim tedirgin bir şekilde.
Başı eğik olduğu için yüzümü göremiyor ayaklarıma bakıyordu. Daha sonra kafasını kaldırıp bana bakmıştı.
"Selam" dedi.
"Sorun olmazsa eğer, yanına oturabilir miyim?" Sonlara doğru kısık çıktı sesim, korkuyordum aslında kimse beni istemiyordu çünkü, o da diğerleri gibi kovabilirdi beni. Ama öyle olmadı, yana kayıp boş bıraktığı yere birkaç kez vurmuştu. Oturmamı istiyordu sanırım. Yanına oturdum ve öylece sessiz kaldık. Ağzımı açıp konuşacağım sırada onun sesini duymuştum.
"Onu çok seviyorum"
Aniden söylediği şeyle şok olmuştum. Kimi seviyordu ki?
"Kimi?" Net bir sesle sordum.
"Taehyung" cesurca söylemişti. Tanıyordum onu. Sevdiğim adamın yanındaydı sürekli, hatta kıskanıyordum onu, jimin'in yanında olduğu için. Ama şimdi ise jungkook onu sevdiğini söylüyordu.
"Onu çok seviyorum. Yemin ederim ki onsuz yapamıyorum ben yoongi. O benim herşeyim, yüzüme bile hiç bakmıyor biliyor musun? Bu ne kadar acı verici birşey. Anlayamazsınız."
Ağlamak üzereydi.
Benim de kaderim seninle bir, bende aynı şeyleri yaşıyorum, desem ne tepki verirdi?
"Seni en iyi ben anlıyorum. Gerçekten en iyi ben anlıyorum."
'Ciddi misin' diye bir bakış atmıştı bana.
"Sanırım bende jimin'e sırılsıklam aşığım." Alay etmezdi değil mi?
"N-nasıl yani?"
"Park jimin" dedim.
"Ona aşığım."
Şimdi ikimizde ağlıyorduk.
"Neden" diye sordu. Bana sorulan bir soru değildi, sesinden anlamıştım bunu.
"Neden, bunları yaşamak zorunda kalıyoruz?" Hüngür hüngür ağladı, o ağladıkça bende ağladım.
"Nedeni yok" dedim emin bir şekilde.
"Nedeni yok jungkook. Bütün herşey elimizden kayıp gidiyor ve biz bunu durduramıyoruz, ne olacağını bilmiyorum."
Başını aşağı yukarı sallayıp yere bakmaya devam etti göz yaşları beton zemini ıslatmaya devam ederken. Soluk soluk nefesler alıp durdum. Ama olmuyordu, sanırım bugün de ağlamalıydık, her zaman olduğu gibi.
Dayanamayıp ona sarıldım, içtenlikle kabul ettiğini onun da bana kollarını dolamasıyla anlamıştım.
Zil çaldığı için ayrılmak zorunda kalmıştık. Benden numaramı istemişti. Hadi ama yoongi o iyi biri güven ona.
Daha sonra sulu gözlerle ayrılmıştık okuldan. Yolda yavaş yavaş yüyordum. Bilerek istemiştim çünkü düşünmem gereken ciddi bir konu vardı. Son kararımı verdim.
'yarın sabah ona aşık olduğumu itiraf edeceğim, ne olursa olsun artık, umrumda dahi değil. Benim onu sevdiğimi bilsin bu bana yeter.'
________
Bölümler beğeniliyor mu?
Belirtmenizi istiyorum. Aksi takdirde kimse beğenilmeyen bir hikayeyi yazmak istemez değil mi?
Sizleri çok seviyorum Görüşmek üzere.. ✿
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
