Ya hayır ooooff of off.... niye hep aşk dolu yaklaşıyo anlamadım ki. Ya bi git Erol Allah aşkına ya... Her arkadaşça yaklaşmak istediğimde böyle yapıyo ya. !! Bu huyundan nefret ediyorum.!! Ya tabikide sadece bu huyu değil yani. Neyse beni o kadar kurtarmış şey yapmış. Banada saygı duymak düşer..
CEMİN AĞZINDAN:
Acaba derin ne yapıyor ? Derine kendimi affetirebilmek için Eylülden kurtulmam gerekiyordu. Bunun içinde alışveriş yapsın diye arabayı ona verdim. Mecburen de yürüyordum. O civarlara yaklaştığım sıralarda polis arabalarının tepesinde olan mavi , kırmızı ışık gördüm. Ne oluyor ?!!! Derin..???!! Noluyo dedim sizee ??!! Cevap versenize ???!!!! Yürüme tempomu arttırmaya başladım..Ya Derine bir şey olduysa !!??? Ya onu bir daha göremessem !!!!!??? Işte tam bu anda koşmaya başladım..Oraya vardığımda oğlum diye bağıran insanlar vardı. Ev..Ev yanıyo lan !! Derin diye bağırmaya başladım..Belki çıkar gelir diye .. Gözlerim her yerde onu arıyordu. Kızgın da olsa onun o kızgın ifadesini görmek beni mutlu bile ederdi.... O kim ya ?? De..Derin mi o ???!! Kimin elini tutuyo ??!! Olduğum yerde dondum kaldım. Yok ya Derin olamaz o ??! Olmamalı !! Hem Derin öyle bir kız değil ki..?! Yani Derin sert bir kızdır öyle el falan tutmaz !!?? Değil mi ??!
**
Insanların arasından bir ses yükselmeye başladı. Daha doğrusu anırma böyle horozumsu öküz sesi gibi. Sonra insanların arasından biri fırlayı ve..verdi... Ohaaa!!! O kim laaannn!!!??? Ce..Cem mi o ??! Yok ya hahahah cem ne arar burda.. sonuçta ben onu unuttum (!) Hiç özle..özlemiyorum yok yok özlemiyorum... Aa tabi ya Bartu..Bartudur ya.. Hahahaha nerden gelmedi aklıma.. Bartu ihtimaliyle el salladım.. Ama boş boş bakıyordu. Bu arada o kişi işte biraz uzagimizda ve sağımızdaydı. Hmm Bartuya benzetmiş olabilme ihtimalim var çünkü öyle boş boş duruyordu. Hem yani beni nerden tanicak ki ? Havada karardı. Yüzümüde yıkayamadım. Belkide başka birisi aradığı kişiye benzetmişte olabilir mi ? Olabilir ya..
Olur olur. ne oluru ya , olabilir.. Evet olabilir. Kafamda o kadar çok soru işareti var ki saymakla bitmez.. Bu kadar insanın bizim evimizde ne işi var ? Neden bizim ev ? Çocukların bazıları sağ çıkamadı.. çocukları için ses tellerini yırtan anneler bana nasıl bakıyordu bir bilseniz. Ben bu acıyla , bu vicdanla , o bakışlarla nasıl yaşicam...? Nerede kalıcam ?? Kız başıma nerelere gidicem ?? Tüm anılarım yandı.. Ailemle oturduğum minik yer sofrası.. Her şey gitti.. Kül oldu.. Evimin içini hiç bu kadar aydınlık görmemiştim.. Evim , çocukların mezarı olmuştu.. Kanımı donduruyodu bu düşünce.. Duygularım kalmamıştı artık.. Hiçbir şey hissetmiyordum.. Ağlamak istiyordum ama ağlayacak ortamda yoktu..Güçlü olmak zorundayım.. Sonra o ılerde ki kişi yavaş yavaş adımlarla bize doğru yaklaşıyordu. Her yaklaştığında yüzü belirginlesiyor ama yavaş adımlarla geldiği için kim olduğunu anlayamıyor sabırsızlanıyordum . Elimi Erol'un 2 elinin arasından yavaşça çektim ve sağa döndüm. Tam da onun geldiği yöne doğru. Bu...Ce...Cem...... Yanıma geldi ve Cem : Derin ? dedi benim olduğumu anlamak ister bir sesle. Ama emin değildi benim olduğuma. Erol ayağa kalkar gibi oldu ama kalkamadı. Hemşire bunu farkedince zorlada olsa onu dinlenmesi için ambulansa götürdü. Ben olduğumu söylese miydim ? Bir "benim" kelimesi yüzünden başım belaya girer diye korkuyorum...
