Cem'e bana ne olduğunu sorduğumda hiç suratıma bakmadım. Ceme tekrar bağırarak aynı soruyu tekrar sordum. Arabayı bir kenara çekip durdurdu ve iç çekerek bana baktı , arabadan indi. Ağaçlarla kaplı olan dağlara baktı. Cebinden bir sigara çıkardı. Cem hiç sigara içer miydi ?? Herneyse bunu onunla sonra konuşurum. Arabadan indim ve çatık kaşlarımla yanına yavaşça adımlar atarak Ceme ilerledim ve : CEM NE OLDU SÖYLICEKMISIN ??! Ceme keşfetmediğim huyları şimdi çıkıyor. Cem arkasına döndü ve sigarasını çektikten sonra suratıma üfledi , ellerimle sigara dumanını savurarak , öksürerek : CEM SEN İYİ MİSİN ??! dememle sigarasını elinden aldım , yere attım , defalarca üstüne sinirlice basıp tekrar ona baktım. Cem bana sıkıca sarıldı. Ne yapıyo bu çocuk ?? Cem kulağıma fısıldayarak : AİLEN DERİN... Ahh kahretsin. Kollarım bağlıydı , kaşlarım çatıktı. Ama bu cümleyi duyunca ellerim aşağıya sarktı , kaşlarım hafif havaya kalkmıştı. Cem benim ağliyacağımı biliyordu. Ve sarılması ilk sarılmasından daha sıkıydı. Gözlerim doldu , Ceme sıkıca sarıldım hiç bırakmayacakmış gibi sarıldım. Sonsuza dek böyle kalabilirdim. Ailesi tarafında sevgiden mahrum bırakılmış biriyim ben. Sanırım yarın okula gidicektim. Bale okulunada gidemezdim zaten. Cem iki omzumdan tuttuktan sonra iki eliyle kafamı aralarına aldı ve baş parmaklarıyla göz yaşlarımı sildikten sonra : Ağlama prenses...Ağlamakla haklısın ama onlar senin bu halini gördükçe daha çok üzülüyorlardır. Ailenden çok ben üzülüyorum. Seni asla yalnız bırakmicam bana güvenebilirsin. Ben hıçkırarak : Bak Cem ailem hiç bir zaman bana üzülmedi. Üzülen bendim. Ailemin saçma olaylar karşısında kafa eğmelerine , bu durumlarına açıyorum. Onları bu hayatta düşünen insan bendim ben anladınmı..Onların annesi babası ben oldum. Onlar benim asla annem babam olmadılar , olamadılar...Herneyse bu konuyu kapatalım... Cem elini cebine attı ve bana bir anahtar uzattı. Ben göz yaşlarımı sildim ve : Bu ne ? dedim. Anahtarıda elinden aldım. Cem: Evinin anahtarları. Artık evine dönebilirsin. Ben : Sen mi yaptırdın ? Cem : Hayır Erol hastaneye geldi , anahtarı bana verdi. Ben: O pislik sana bir şey demedi dimi ? Moralini bozmadı yani. Cem: Yo hayır oda benim gibi üzgündü. Ben : Iyi bari. Benden Kurtulmuş oldun. dedim tebessüm ederek. Oda tebessüm ederek : Saçmalama seni bu halde , bu durumda bırakmam. Ayrıca dürüst olmak gerekirse evimde olduğundan hiçte rahatsız değildim. Böyle demesine şaşırmıştım. Neyse. Bugünde onda kalıcam sanırım. Tekrar arabaya bindigimizde ona : Bu arada o sigara neydi öyle ?? Cem : Canım çok sıkıldığında sigaraya kardeşe başvururum. Ben : Kardeş mi ?! Benimde canım sıkıldı bende başvurabilirim !! Cem : Sakın deneme ! Görürsem sigara yanıkken diline basarım ona göre !! Ben : Sen deli misin ! Ben sen miyim ??!! Kes sesinide eve gidelim ! Konuşmadan eve geldik. Hayret... Eve geldiğimizde akşam yemeğimizi hazırladık sonra oturduk. Ben : Ben yarın bale okuluna falan gitmem.
Cem: Neden ?? Ben: Deli misin kadın bana gıcık oluyo oraya bir gitsem beni çiğ çiğ yer. Cem : Hiçbir şey yapamaz. Ben : Kendine çok güveniyorsun Cem ! Cem : O bana kıyamaz ben onun birtanecik evladıyım. E...e...evladımı ??!! Ben : O..o o senin annen mi ??! Cem : Heh evet malesef öyle ama pek anne sayılmaz. Şuan ne diyeceğimi bilemiyorum. Ben: O zaman neden oraya parasız gitmiyorsun. Cem: Çünkü o artık bizim aileden değil...
