~သခင္ၾကင္လ်ွင္ခ်စ္ျခင္းမည္~
"ဒီေကာင္ ဘာသြားလုပ္ျပန္လဲမသိဘူး"
"ၾကည့္ေနပါတဲ႔ဆိုကြာၾကည့္ေပါ့"
စိုင္းေနေျပာလိုက္တာေၾကာင့္အမႊာႏွစ္ေကာင္လဲျငိမ္သြားသည္။
နိဒါန္းနဲ႔ ဟိုႏွစ္ေယာက္ကိုသာစိတ္ဝင္တစားလွမ္းၾကည့္ေနလိုက္သည္။
နိဒါန္းကိုၾကည့္ရတာ တကယ္ကို မင္းသားတစ္ေယာက္အတိုင္းျဖစ္ေနသည္။
ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းအခုလိုလန္းေနလိမ့္မည္လို့ စိုင္းေနထင္မထားခဲ႔။
စိုင္းေနတို့ေတာင္လူမွားခဲ႔ရသည္ဆိုေတာ့ ဟိုႏွစ္ေယာက္ နိဒါန္းကိုမွတ္မိမယ္မထင္။
နိဒါန္းလဲ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အက်ီ ၤၾကည့္ေနတဲ႔ေဘးကိုျဖတ္ေလ်ွာက္ကာ
မာနမင္းသားေလးကိုေနာက္ကေနတိုက္ခ်လိုက္ေတာ့
အရွိန္လြန္ကာ ေရွ႕ကအာကာယံဟိန္းဆိုသူရဲ႕ေျခေထာက္ကိုတက္နင္းမိသြားသည္။
"အားးးေသပါျပီ သခင္ရယ္"
"Sorry "
နိဒါန္းသူတို႔နွစ္ေယာက္ကိုဂရုမစိုက္ဘဲ ေရွ႕ဆက္လာခဲ႔ေတာ့~
"ဒီမွာ ရပ္လိုက္စမ္းပါ"
"ကိုယ္လား" နိဒါန္းရင္ဘတ္ကိုလက္ညိဳးနဲ႔ျပန္ထိုးရင္းေမးလိုက္သည္။
"ဟုတ္တယ္ မင္း ကိုေျပာတာ"
"ဘာကိစၥလဲ ခင္ဗ်ားကိုက်ေနာ္မသိဘူးေနာ္ ဇာတ္လမ္းဆင္တာလား
ဒါဆိုရင္ေတာ့ ဒိုးလိုက္ေတာ့ ေယာက်ာ္းေလးေတြကိုယ္စိတ္မဝင္စားဘူး"
"က်ြစ္ … မင္းေၾကာင့္ ဒီမွာထိခိုက္မိသြားတယ္ ျပန္ေတာင္းပန္ပါ"
"ဘယ္သူလဲ မင္းဘဲကိုလား"
"ဘာ. .မင္းစကားကိုဆင္ျခင္ေျပာပါ ဒါငါ့ဘဲ မဟုတ္ဘူးသူငယ္ခ်င္း"
"ေအာ… ဘဲမရွိေၾကာင္းဝန္ခံလိုက္တာေပါ့
ဒါဆို က်ေနာ္ ၾကိဳးစားလို႔ရေသးတယ္ေပါ့"
နိဒါန္းေခါင္းတဆတ္ဆတ္ျငိမ့္ကာေျပာလိုက္သည္။
"ေဟ်ာင့္ မင္းဘာစကားေျပာတာလဲ"
"wow. .ငါတို႔ေက်ာင္းကေစာ္ၾကည္ဘဲၾကီးပါလား"
"ဘာ မင္းငါ့ကိုသိလို့လား"
