𝐁𝐞𝐚𝐓

༆𝐁𝐞𝐚𝐭 𝟑🦋

کمربندش رو باز کرد و از ماشین خارج شد .

زیپِ کاپشنِ بادیشُ باز و بافتنی که زیرش پوشیده بود رو دوباره صاف کرد ، سرش رو پایین انداخت و به شلوار جینش نگاه کرد که درست رویِ کفشش قرار گرفته باشه . ­­

لی هنوز هم نمیدونست چطور قبول کرده همراه بکهیون و دوست پسرش به این اردو بیاد ، دوست داشت کنار مادرش باشه و ازش مراقبت کنه اما اون بهش اطمینان داده بود کاملا خوب شده و نیازی نیست نگران باشه .

بکهیون به همراه چانیول که چند قدمی ازش دور شده بودن به سمت عقب برگشت .

بک با لبخند مستطیلی دستش رو تکون داد :

-بیا شین

لبخندی مشتاقانه تمام صورت لی رو پر کرد .

به انگشتایِ چفت شدشون نگاه کرد و قدمی سمتشون برداشت و هلالیِ چشم هاش از دیدن زوج مقابلش برق زد .

درسته تویِ خونواده ی تحصیل کرده و مرفهی به دنیا نیومده و زندگی نکرده اما معنایِ عمیقِ دوست داشتن و علاقه رو به درستی درک کرده بود . یاد گرفته بود احساسات رو نمیشه لمس کرد بلکه باید به ضربان قلبت گوش بدی تا بفهمی چرا گاهی تند ­و گاهی کند میزنه .

دوست داشتن براش چیزی ورایِ جنسیت تعریف شده بود ، شین محبت کردن و دوست داشتن رو به چشم دیده و با تمام وجود لمس کرده بود . یادش میومد پدرش همیشه تویِ کارگاه صنعت گریش وقتی کارش تموم میشد کنار هر شیئ ای که میساخت اسمِ کارگاهشون رو حک میکرد .

"جایی که ستاره صبح آرمیده "

فلش بک

لی در حالیکه دستش رو کنارِ اسم نوشته های برجسته گردنبند فلزی میکشید لب زد : جایی که ستاره صبح آرمیده

جانگ بین : میدونی معنیش چیه ؟

لی چشم هاش رو به پدرش داد و سرش رو به علامت نه تکون داد .

جانگ بین به راهرو باریک کارگاه نگاه کرد و نفس عمیقی کشید :

-تویِ اساطیر یونان و روم یک خدا به اسم هفاستئوس وجود داره که خدایِ آهنگریِ ، اون زشت ترین خدا تویِ کوه آلمپوس بود و همه بخاطره شخصیت بدش ازش نفرت داشتن بخاطره همین تمام وقتشُ تویِ کارگاهش میگذروند

چرخید و به صورت و لب هایِ همسرش که داخل کارگاه میشد نگاه کرد. لبخند محوی رویِ لب هاش آورد و آهسته پلک زد :

-ولی همسری داشت که عاشقانه دوستش داشت به اسم ونوس

مرد هنوز نگاهش رو از رویِ همسرش برنداشته بود . لرزش انتهایِ صداش برای بغضی بود که ته گلوش رو فشار میداد . در حالیکه لب هاش از بغض میلرزیدن :

-ونوس اسم سیارست و اسم دیگش ستاره صبحِ

و آروم نجوا کرد :