~သခင်ကြင်လျှင်ချစ်ခြင်းမည်~
ကျောင်းကို အိမ်ကကားအကြိုအပို့လုပ်နေတာကြောင့်
မောင် ပြန်လိုက်မပို့တာအတော်ကြာပြီဖြစ်သည်။
ဒီနေ့လဲကျောင်းမှာပဲမောင့်ကိုနှုတ်ဆက်ခဲ့သည်။
"ကျနော်အိမ်မပြန်သေးဘူး ဒယ်ဒီ့ကုမ္မဏီကိုအရင်ဝင်အုံးမယ်"
"အေးအေးသခင်"
ဦးလေးထွန်းမိုးက ကုမ္မဏီကိုလိုက်ပို့ပေးသည်။
ခဏကြာရင်ဒယ်ဒီလဲရုံးဆင်းတော့မှာဖြစ်သည်။
"ဟော သားအိမ်မပြန်ဘဲဒီကိုဘာလာလုပ်တာလဲ"
"ဘာမှမဟုတ်ပါဘူးဒယ်ဒီ
ဒယ်ဒီလဲခဏနေပြန်တော့မှာမဟုတ်လား အဲ့ဒါအတူတူပြန်ရအောင်လို့လေ"
"အေးအေး ဒယ်ဒီအလုပ်လေးလက်စသတ်ပြီးရင်ပြီးပြီ"
"ဟုတ်"
ဒယ်ဒီအလုပ်ပြီးသည်အထိသခင်ထိုင်စောင့်နေလိုက်သည်။
အိမ်ကိုအတူပြန်လာရင်းကားပေါ်မှာစကားပြောဖြစ်သည်။
"ဒယ်ဒီ နောက်တစ်ပတ်ထဲ ဝေဖြိုး မွေးနေ့ရှိတယ်
သူ့မိဘတွေကဒယ်ဒီ့ကိုရောဖိတ်လိုက်တယ်
ဒယ်ဒီလိုက်မယ်မဟုတ်လား"
"အလုပ်အားရင်တော့ဒယ်ဒီလိုက်ဖြစ်မယ်
ဒယ်ဒီမလိုက်လဲသားသွားမှာပဲလေ အဆင်ပြေမှာပါ"
"မတူဘူးလေဒယ်ဒီရဲ့ ဝေဖြိုးမိဘတွေကဒယ်ဒီကိုသေချာမှာလိုက်တာ"
"အေးပါဒယ်ဒီအဲ့နေ့ကျလိုက်ခဲ့မယ်"
"ဟုတ်ဒယ်ဒီ …မနက်ဖြန် ကျနော် Shoppingသွားချင်လို့ ပွဲတက်စရာ အဝတ်စားဝယ်ချင်လို့ ကျနော့်အဝတ်စားတွေကဟောင်းနေပြီ"
"ကျောင်းပိတ်တာပဲသွားလေ သားမာမီစီကပိုက်ဆံယူသွားလိုက်"
"ဟာ ဒယ်ဒီကလဲ ဒယ်ဒီ့မိန်းမစီကမတောင်းချင်လို့
ဒယ်ဒီကိုပြောပါတယ်ဆိုဗျာ"
"သားရယ် တခါတလေ မြမင်းထင်ကို သားမာမီလိုဆက်ဆံကြည့်ပါလားသူကသားကိုသိပ်ချစ်ရှာတာ"
"ကျနော့်ကိုချစ်တာလားဒါမှမဟုတ် ကျနော်ရမဲ့အမွေတွေကိုချစ်တာလားမှမသိတာ တော်ပါပြီဒယ်ဒီပိုက်ဆံမပေးချင်ရင်နေပါ ကျနော်မတောင်းတော့ဘူး ဒယ်ဒီ့မိန်းမနဲ့တော့အဆင်ပြေအောင်နေဖို့မပြောပါနဲ့"
