Oké zo er was wat shit going on in one direction maar idc really want alles is goed nu en tja Zayn zit in het verhaal en hij gaat er niet uit of 'ie het nou leuk vindt of niet. Het plot is toch al uitgewerkt dus alles wat er verder met hem gaat gebeuren is al lang uitgestippeld voordat dit was gebeurd dus niet denken dat ik hem nu haat want ik hou van hem en dit wilde ik eigenlijk zeggen ha enjoy hoop ik?
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Roekeloos. Dat was het beste woord om de situatie te beschrijven. De nacht dat we waren ontsnapt ging in een waas van lange landwegen en weilanden en korte periodes van slaap voorbij. De eerste stop die we maakten, was aan de rand van de stad om onze benen even te streken en om te tanken. Zayn lieten we slapend achter in de auto, aangezien Liam toch bij de auto zou blijven. Niall, Harry en ik stapten uit om even de benen te strekken.
Het was bijna zeven uur in de ochtend en de zon kwam heel langzaam op. Er hing een mistige kou in de lucht die in mijn longen en neus brandde toen ik inademde. Harry sloot zijn ogen terwijl hij de lucht letterlijk inhaleerde en ik keek naar hem. Hij was zoveel vrolijker en optimistischer in de afgelopen paar uur dan ik hem ooit had gezien. Het was wonderlijk om te zien wat de frisse en verse buitenlucht met hem deed. Niet alleen geestelijk, maar ook lichamelijk want zijn huid leek al minder ongezond – ook al was hij nog steeds akelig wit – en zijn lippen waren minder bleek. Zelfs zijn ogen leken feller. Het waren groene vlammen die in zijn gezicht waren gebrand en hij zag er zoveel beter en zoveel gelukkiger uit dan de Harry die ik had leren kennen.
Niall pakte mijn hand en trok me mee over het terrein om even een stuk te lopen. Mijn benen waren stijf en deden de eerste paar stappen pijn, maar hoe langer we liepen, hoe beter het ging. We hadden bijna twee uur achterelkaar tegen elkaar aangekropen gezeten in de krappe auto en onze jassen als dekens gebruikt. Als we zeker wisten dat Harry of Zayn niet keken, want die waren heel de tijd aan het kloten met elkaar, gaf hij me een snelle kus. Elke keer als we gesnapt werden werd er namelijk luid gejoeld en Liam sprong elke keer bijna omhoog van schrik omdat hij niet kon zien wat er achter gebeurde. De achteruitkijkspiegel was namelijk afgebroken.
De auto’s op de snelweg naast het tankstation raasden langs en ik keek naar de felle koplampen die ons tegemoet kwamen. Het was niet vreselijk druk, waarschijnlijk omdat het nog erg vroeg was. Ik vroeg me af wat de mensen die ons zagen over ons dachten. Waarschijnlijk zouden we morgen overal herkend worden.
Ik liet mijn hoofd op Nialls schouder rusten. 'Wat gaan ze nu doen op school?'
'Sowieso wordt de politie op de hoogte gesteld, en we komen waarschijnlijk op het nieuws en in de kranten.’
We keken naar Harry, die in de achterbak aan het rommelen was. Liam stond bij hem en keek nieuwsgierig naar hem, maar zodra Harry overeind kwam, keek hij weer half weg. Hij haalde iets groots uit de kofferbak. Een soort zilveren vierkant en ik had geen idee wat het kon zijn, maar Niall wel.
‘Jerrycans.’ zei hij en hij rende erop af. Ik was gedwongen om mee te rennen omdat hij me nog steeds vast hield.
‘Die kunnen we vullen met benzine, dan hoeven we minder te tanken.’ zei hij zodra hij bij de Jeep aankwam, maar Harry lachte.
‘Tenzij je een achterbak vol benzine wilt, lijkt het me geen goed plan.’ Hij draaide de jerrycan om en we zagen een paar roestige gaten.
‘Anders gaan we naar de stad om ze te kopen?’ stelde ik voor. Er moest toch ergens een winkel zijn waar ze jerrycans zouden verkopen. Een kampeerwinkel misschien.
‘Of we stelen het.’ zei Liam, die zich half verschool achter de Jeep. Iedereen keek naar hem om. ‘Ik bedoel, we hebben geen geld.’
‘Wie blijft er dan bij de auto?’ vroeg Niall. ‘Want Zayn kan niet alleen gelaten worden en ik ga mee met Liam.’
