sorryyyyyy
-------------------------------------------------------------
We stonden allemaal in de kleine, koele receptiebar die verlicht werd met het vertrouwde licht van tl-buizen. In de hoek stonden grote plastic planten in potten en een paar houten bankjes die eigenlijk voor buiten bedoeld waren. De man – of eigenlijk de jongen – die achter de receptie zat was aan het slapen toen we binnen liepen. Hij werd gewekt door de bel die je hoorde als de deur werd open gedaan. De afdruk van het toetsenbord, waar hij op in slaap was gevallen, stond in zijn gezicht gegraveerd en zijn ogen zaten vol slaap en haat toen hij ons aankeek.
‘We willen een kamer.’ zei Zayn bitter.
‘Wie is “we”?’ Zijn stem sneed nors door de kamer heen.
‘Vijf mensen.’
Zijn felle ogen vernauwden zich even en flitsen langs Zayn om ons aan te kijken. Zijn blauwgrijze ogen leken te branden in contrast met zijn getinte huid. We werden allemaal stuk voor stuk aangekeken.
‘Er zijn er maar vier.’ zei hij toen. Ik wist meteen dat hij zo’n koppig, irritante medewerker was. Die kende ik nog wel van supermarkten.
Liam had zich ergens achter ons verscholen en was daarom niet te zien, en we vonden ook niet dat hij zich hoefde te laten zien.
‘Toch zijn we met vijf personen.’ zei Zayn licht geïrriteerd.
De jongen pakte een sleutel, maar gaf deze nog niet. ‘Op welke naam?’
‘We blijven anoniem.’
‘Hoe lang blijven jullie?’ vroeg hij met een verveelde stem en hij sloeg met zijn hand op het toetsenbord, zodat het scherm oplichtte. Zijn ogen knepen even samen bij het felle licht.
‘Eén nacht. Als het langer wordt, melden we het morgen.’ zei Zayn, die de sleutel probeerde te pakken.
De jongen trok de sleutel weg en deed expres extra lang over het intypen van de gegevens. Harry leunde ongeduldig tegen de deurpost en hij spande en ontspande steeds zijn vuist en het maakte me nerveus. Bij elke tik van het toetsenbord leek hij ongeduldiger te worden. Niall streelde met zijn duim over mijn hand, die hij nog steeds vast hield. Ik leunde op zijn schouder en verlangde naar een bed om in te slapen.
‘Kamer drie.’ zei de jongen na een tijdje, en de spot in zijn stem droop er vanaf. Hij keek uitdagend naar Zayn. ‘Tegenover hier.’
Zayn gaf geen antwoord, greep de sleutels uit zijn handen en betaalde voor de eerste nacht. Harry liep zelfs nog sneller dan Liam naar buiten en stampte naar de auto om alles eruit te halen. Zayn opende de deur van de kamer en ik moest mijn best doen om niet meteen naar binnen te gaan, maar we hadden afgesproken dat we allemaal zouden helpen met de bagage en ik haatte de regels die we hadden opgesteld. Toch pakte ik de rugzakken aan die me werden aangegeven en zeulde ze naar binnen, waar ik ze naast de bank neer gooide. Zodra alles binnen was, werden de kamers verdeeld. Niall en ik kregen opnieuw één kamer voor onszelf. De andere kamer had wel twee aparte bedden, dus Harry sliep opnieuw op de bank.
Ik was zo moe dat ik meteen in slaap viel toen ik de koele lakens van het bed raakte. Ik merkte het zelfs niet meer toen Niall bij me kwam liggen. Toen ik de volgende dag weer wakker werd, merkte ik het wel, want hij lag breeduit op het bed en ik lag net op het randje. Zijn arm lag over me heen en met de andere had hij de lakens om zich heen geklemd. Ik rolde voorzichtig uit bed zonder hem wakker te maken en glipte de kamer uit om me op te frissen, iets wat ik gisteren niet meer had kunnen doen en waar ik nu naar verlangde. De douchestraal was alleen veel te zacht en het voelde meer alsof er regen op me neer daalde dan dat ik onder de douche stond, maar ik moest het er maar mee doen. Ik moest er maar aan wennen dat douchen waarschijnlijk een luxe zou worden, als we dit van motel-naar-motel-gedoe nog lang gingen volhouden. Maar we zouden binnenkort met een plan komen. Dat had Niall me tenminste verteld en Niall was volgens mij hoofd van de hele operatie of missie of hoe het ook mocht heten.
