Adwokat Diabła

#27

Pamiętajcie!
Twitter: Vicanfia_
Instagram: Vicanfia_
#Vicanfia_bogacz

***

Zaręczyny. Coś na co każda kobieta czeka. W związku, czy singielka. Nie ważne, ona i tak czeka. Ja też nie odchodzę od innych dziewczyn. Też na nie czekam, również wymyślam różne scenariusze i wyobrażam sobie wygląd mojego ślubu.

Jednak pewien... osobnik nie wykazuje żadnych znaków, które pokazały by mi, czy Giovanni w ogóle ma je w planach.

Powiedziałabym ,,Tak”.

***

Rodzice Giovanniego wyjechali. Menda została, lecz nie mówiła mi dlaczego. Gio chodził zestresowany. Nie potrafił się na niczym skupić, nie oddawał moich pocałunków i prawie ze mną nie rozmawiał. Nie ukrywam, jego zachowanie wywołało u mnie płacz. Nie raz zamykałam się w pokoju, cicho szlochając. Ciąża, dodatkowo potrajała moje uczucia...

- Wróciłam.

Powiedziałam głośno. Odpowiedziała mi cisza. Zmarszczyłam brwi, gdy mój telefon wydał pojedynczy głos. Złapałam go w dłoń, czytając wiadomość.

Massage:
From: LoveGi <3
Wrócę trochę później, Erick jest ze mną. Mandy pojechała po Hylie.

Ja ciebie też kocham...

Westchnęłam pod nosem. Odłożyłam telefon na półkę w przedpokoju. Poszłam do kuchni. Całe mieszkanie było pogrążone w mroku. Nie wiem dlaczego, bo pokojówki nigdy nie zasłaniają zasłon. Podeszłam do jednej z zasłon, łapiąc jej materiał w dłoń.

Nie odsłoniłam jej. Ewidentnie czułam tu czyjąś obecność. Tak zwany, oddech na plecach. Zdrygłam się lekko, czując nagłe ochłodzenie. Klimatyzacja zaczęła pikać, sygnalizując zmianę temperatury. Zaczęłam niespokojnie oddychać.

Poczułam ostrze na moich plecach. Odwróciłam się, lecz nikogo nie zobaczyłam. Temperatura ciągle schodziła. Spojrzałam na ledwo widoczny termometr.

7.2°C

Drgnęłam, gdy ktoś dotknął moich bioder.

To nie był znajomy dotyk...

Szorstkie dłonie mężczyzny przesuwały się w górę i w dół. Czułam coraz większe przerażenie. Sapnęłam cicho...

- Jesteś ładną kobietą. Szkoda, że musisz opuścić ten świat.

Usłyszałam mruknięcie przy moim uchu. Gęsia skórka pojawiła się na moim ciele. Znów popatrzyłam na termometr.

2°C

- Nie muszę...

Zaśmiał się przerażająco. Drgnęłam kolejny raz.

- Wiesz, kim jestem?

Syknął cicho.

Wiedziałam.

- Wiem, Micheal. Bardzo dobrze wiem...

Westchnęłam.