Sirena| Texting

-5-

İyi olmanız dileğiyle,
Keyifli Okumalar💕

Duncan Laurence- Arcade

&&&

Heyecandan titreyen ellerim ile sehpadan düşmemek için kalkmış odada tam üç dakikadır volta atıyordum.

O neydi?
O el neydi?
Ben yanlış görmemiştim değil mi?

Gerçi yanlış görsem bile böyle göremezdim ki? Ben yanlışta bile böyle güzel el göremezdim.

Alt dudağımı dişleyerek deli divane gibi dolaşmaya son verdiğimde ne yapacağımı bilmiyordum.

Onu engellemiştim.

Hayır onu hep engelliyordum ama bu farklıydı.

Ona bana yazması için izim vermiştim ve izin verdikten sonra engellemiştim.

Eğer bu zamana kadar fark etmediyse şimdi salak olduğumu fark edebilirdi.

Derin nefesler alarak "Tamam, sakin." Diyerek koltuğun üzerine fırlatmış olduğum telefonuma ilerledim ve eğilerek gözlerimi kısa süreliğine kapatıp elimi telefona uzattım.

"Evet, sakince telefonu elime alacağım. Evet sakince telefonumu elime alıp sakince engeli açacağım."

Hayatım boyunca hiç böyle şeyler yaşamamış, hissetmemiştim. Beni mazur görmenizi rica ediyorum.

Sonuç olarak o bana ilk defa mesaj attığında ben dışımdan "Subhannallah ilk defa görenler beğeni" demiş insandım.

Yumduğu gözlerimi açtıktan sonra telefonumu elime alıp heyecandan kuruyan dudaklarımı dilimle ıslattım.

Fakat benim telefonumu elime aldığım an açmama fırsat kalmadan telefonum titremişti.

Gözlerim heyecandan büyüdüğünde kalbim yerinden çıkacak gibi atıyordu.

Yuh, bu kadar çabuk mu?
Gerçi buna şaşırmamam gerekiyordu.

Titrek nefesler alırken yüzümün kıpkırmızı kesildiğini hissedebiliyordum. İşin garibi pek utangaç bir insan değildim hatta baya soğuk bir insandım, soğukta denemez kendi halimde kendimle mutlu olabilen insandım.

Bacaklarımın tirtir titreyişinden dolayı kendimi koltuğa atarak hızlıca telefonumu açtığımda telefonuma mesajlar gelmeye devam ediyordu.

Sertçe yutkunup mesajları okumaya başladım.

0539***:
"Engel? :)"

0539***:
"Sanırım beni engellemekten asla vazgeçmeyeceksin. Neyseki alıştım ve işin garibi beni sürekli engellemen fazlasıyla hoşuma gidiyor :)"

Hoşuna mı gidiyor?
Yüzüm kıpkırmızı mesajları okumaya devam ettim.

0539***:
"Pekala, sakıncası yoksa neden engellediğini sorabilir miyim?"

Elimi hızlıca alnıma vurdum.
"Rezillik! Resmen rezillik! Aptal kafam." Diyerek kendime severken ekrana bakmaya devam ettim.

"Gel de cevap ver şimdi. Üf!" Yanaklarımı şişirip serbest bıraktıktan sonra derin bir nefes daha aldım.

Ne diyecektim ki şimdi?

Elini gördüm kalbim duracak gibi ağzımın suyu ekrana damlayacaktı falan mı!

Alnıma bir kez daha vurdum.
Acaba bu kader tarafından benim sakarlığımla verilen bir mesajmıydı?