Sirena| Texting

-7-

Selam,🐇💕

Oy verip yorum atmayı unutmayınız.
Keyifli Okumalar🦋

'Bu bölümü çok yakın arkadaşım, dostum olan güzel arkadaşım Nisa Nur'a ithaf ediyorum. İyi ki hayatımdasın, iyi ki varsın.
Doğum günün kutlu olsun❤️'

&&&

Bulutlar yeryüzünde ki günahları silmek için gözyaşlarını feda ederdi.

Bu yüzden yağmuru ne sever ne de sevmezdim. Ama bulutların döktüğü gözyaşlarından sakınırdım.

Sığındığım yuvayı fırtına aldığında altüst olmuştum. Her uzvumun kırıldığını hissedebiliyordum.

Nabzım yavaşlamıştı.
Nabzım çok yavaşlamıştı.

Sırılsıklam olmuş topuzumdan sızılarak dökülen saç tellerim yağmura eşlik eden rüzgarla birlikte uçuşarak yüzümü kamçıladığında boğazımda hissettiğim sızıyı geçirmek adına sertçe yutkundum.

Oydu.

Islanmış kirpiklerimi güçlüce kırptıktan sonra elimde ki anahtarlığı sıkarak arkamı döndüğümde boş sokakla karşılaştım.

Toz olmuştu.
Hemencecik ortadan kaybolmuştu.

Bacaklarımın titrediğini hissederken  boş sokağa dakikalarca baktım.
Dakikalarca boş sokağı izledim.

Aklımdan peşimden gitmek geldi ama ne hissettiğimi bilmiyordum.

Şuan içimde ki her şey birbirine karışmıştı. Ne hissedeceğimi bilmiyordum. Sadece donup kalmıştım.

Dudaklarım dakikaların ardından titreyerek aralandı ve kuru boğazımdan bir öksürük firar etti.

Kuru öksürüğüm sokağın sessizliğine karışarak yankı yaptığında avucumun içinde ki anahtarlığı saran parmaklarımın uyuştuğunu hissettim.

Öksürüğüm sona erdiğinde gözlerimi sokaktan alıp yerde ki poşetlerime bakarak dudaklarımı birbirine bastırdım ve burnumdan ayazın soğuk havasını içime çektim.

Olduğum yerde daha fazla kalamayacağımı anladım. Zihnim ve hissettiklerim yavaş yavaş yerine oturuyordu.

Kendimi sanki dakikalardır burada durmuyormuş gibi sonunda yerden poşetleri alıp içeri girerken buldum.

İçeri girdiğimde sanki az önceki dakikalar bir başkasına aitmiş gibi gözlerimde kesit, kesit canlanmaya başlamıştı.

Kendimi kapamın önleme vardığımda evime girdiğimde elimde ki poşetler yere düşmüş ve karanlık koridorunda yankı yapmıştı.

Titreyen buz kesmiş ellerim titreyerek ayakkabılarımı buldu. Hareketlerimi hem kontrol ediyor bende kontrol edemiyor gibiydim.

Sadece düşünemiyorum. Ya da öyle çok düşünüyordum ki bu böyle koca bir boşluğa çıkıyordu.

Salona girerek çantamı bedenim gibi koltuğun üzerine bıraktım.

Dizlerimi kendime çekerek alnımı dizlerime yasladığımda gözlerim kapandı.

Sakinleşmeye, zihnimin tamamen yerine oturması için beklemeye başlamış.

Dışarıda beklediğim gibi gözlerimi kapatarakta dakikalarca bekledim.

En sonunda kendime geldiğimde gözlerimi dehşetle açtım ve koltuktan kalkarak odada volta atmaya başladım.

Dehşete düşmüş şekilde "Oydu!" Diyerek kendi kendime konuştuğumda gözlerim korkudan dolmuştu.