Sirena| Texting

-12-

Selam,🐣

Bölüme geçmeden önce yıldıza tıklayarak oy vermeyi ve satır aralarına yorumlarınızı bırakmayı unutmayın.

Bana destek olmak ve duyurulardan haberdar olmak için beni profilimden takip ederseniz çok sevirim. Öptüm.

Keyifli Okumalar Dilerim💕

Emir Can İğrek- Aç Bağrını

&&&

Tenime düşen ateşin kaynağı kalbimden geçiyordu, kalbim resmen ağzımdaydı. Öylesine şiddetli atıyorduki evde yalnız olmasam başkası duyar diye ödüm kopardı.

Yanıyordum.
Sabırsızlıkla, merakla yanıp tutuşuyordum.

Koridoru aşan ayaklarım beni evimin kapısına ulaştırdığında ben kapıya gelene kadar her şey çok netti, cesaretliydim.

Fakat kapının tam önünde durduğumda kapının kulbuna uzanan elim aniden durdu ve cesaretim bir delici maddeyle patlarcasına ortadan kayboldu.

Kapıya uzanan elim harlı bir ateşten kaçarcasına geri çekildi. İstediklerimin üzerini kaplayan cesaret yok oldu.

Elimi hızlıca kapıdan çekerek uzaklaştığımda "Hayır!" Diye mırıldandım ve büyük bir tedirginliğe kapılarak alt dudağımı dişleyip parmaklarımla oynadım.

Gidemezdim.
Üst kata çıkamazdım.

Çıkabilir miydim?

Harlı ateşe bürünen vücudum içimdeki sıkıntıyla nefesimi kestiğinde kafamı iki yana salladım.

"Nasıl gideceğim ki?" Diye mırıldandım.

Aslında ona gitmem çok kolaydı.
Adam üst katımda oturuyordu! Bir üst katımda, burnumun dibindeydi.

Ellerimle oynamayı bırakarak kabarık sarı saçlarımı neredeyse sertçe çekiştirerek "Gitsem mi?" Diye kendi kendime mırıldandım.

Gidince ne olacaktı?
Sanırım beni durduran en büyük etken buydu.

Ben kapısına dayanınca ne olacaktı?

"Kapıyı açar mı acaba?" Dudaklarımı dişleyerek sıkıntılı bir nefes verdim.
Bence açmazdı.

"Kapısına dayanınca ne yapacağım sanki?" Diyerek omuzlarımı güçsüzse düşürüp ayakta durmak istemediğimden kalçamı ayakkabılığa yasladım ve kendi kendime güldüm.

"'Aç lan gapıyı' diye mi bağıracağım?"

Düşüncesi bile komik, rezillikti.

İç çekerek gülmemi durduğumda ilk defa bu denli arada kalmıştım.
Fakat içimdeki mantıklı, ben varlığını kabul etmek istemesemde korkan taraf birlik olmuştu.

Bu işin sonunda rezil olabilirdim.

Fakat bu işin sonunda onuda görebilirdim.

Sonuç, iki sonuçta beni çok korkutuyordu.

Çok istesemde gizemli beyin yüzünü görmekten korkuyordum. Bu arzunun peydah ettiği bir korkuydu. Garipti.
Hayatımda hiç böyle bir korku yaşamamıştım.

Birkaç dakika zihnimde birbirini kovalayan düşüncelerle uğraşsamda artık tek bir kanıya varmıştım.

"Hazır değilim," Diye fısıldadım, dakikaların ardından. Yaslandığım ayakkabılıktan ayrılarak ayaklarımı tekrardan yere sapasağlam bastım ve önüme gelen kıvırcık saçlarımı elimin tersi ile geriye itekledim.