ஈரம் மிஞ்சும் கண்ணின் ஓரம் ✔️

ஈரம் - 16

உயிரிழந்த ஜடத்தையும் விட தோய்ந்த வதனத்துடன் தன் வீட்டிற்குள் நுழைந்தான் அபிமன்யு. நேரம் கடந்திருந்தது. பகலவன் எப்போழ்தோ மலையிறங்கி தன் சகோதரன் இரவவனை காவல் காக்க அனுப்பி வைத்திருந்தான்.

இருட்டில் மூழ்கியிருந்த அவனது வீட்டின் ஜன்னல்கள் வழியே அங்குமிங்கும் தப்பித்து அவனிடம் தஞ்சமடைய முயற்சித்த நிலவொளியை விட்டு தூரத்தள்ளி அபிமன்யு வீட்டிற்குள் நுழைந்து விட்டானென தெரியாமல் அரை உறக்கத்தில் இருந்தது அவ்வுருவம்.

விளக்கை ஒளிர விட்டு தன் கட்டிலில் சாய்ந்தவனுக்கு ஏகப்பட்ட எண்ணங்கள். இதற்கிடையில் ஸ்டீஃபனின் வீட்டிற்கும் சென்று விட்டு வந்திருந்தான். ஹரீஷ் கூறியதை போல ஸ்டீஃபனின் மற்றுமோர் அறை முற்றிலும் பல்வேறு செய்தி தாள்களால் நிறைந்திருந்ததோட மட்டுமல்லாது அதனிடையில் அவன் மனைவியினது செய்தியும் தன்னந்தனியாய் காட்சி தந்திருந்தது.

தினம் தன்னை அழகாய் நேர்த்தியாய் வரவேற்கும் ஸ்டீஃபனின் வீட்டை இப்போது அலங்கோலமாய் பார்க்க அவனுக்கும் வலித்ததே. அது சிறிய வீடாகவே இருந்தாலும் அது ஸ்டீஃபன் உழைத்து வாங்கிய அவனின் முதல் லட்சியம்.

அபிமன்யுவின் மனநிலையை கேட்டால், என்ன செய்வதென்று தெரியாமல் விழித்து கொண்டிருந்தான். கமிஷ்னர் ஞானவேல் கூறியது இப்போது தெளிவாய் புரிந்தது அவனுக்கு. ஆதி மேல் மீண்டும் கரை படிகிறது. அதை அறிந்தும் அவளின் கணவன் நான் அமைதி காத்துக் கொண்டிருக்கிறேன் என தனக்குத் தானே எண்ணிக் கொண்டவனின் கண்கள் பட்டென திறந்து கொள்ள, என்ன நினைத்தானோ நேராய் எழுந்து அவன் சில நாட்கள் முன் பூட்டிய ஒரு அறையின் சாவியை தேடி எடுத்தான்.

அந்த அறைக்குள் பெரும்பாலும் அலமாரிகளும் பல விதமான பொருட்களும் தான் நிறைந்திருந்தது. ஆதி மற்றும் புவியின் உடைமைகளை இங்கு தனியே சேர்த்திருந்தான் அபிமன்யு. அதனிடையில் ஒரு அலமாரியை திறந்து ஒரு பழைய கோப்பை தனியே பிரித்தெடுத்தான்.