Başka Bir Evrende

11

Doruk arkasından bakakaldığı kızın peşinden yürümeye karar verdi. Bir daha asla nerede karşılaşır diye düşünerek kaybetmek istemedi. Yavaş ve sakin adımlarla onları takip etmişti.

Genç kızın otobüse bindiğini gördüğünde onda arkadan gelen bir taksiye binerek otobüsü takip etmesini istemişti.

Normalde iki sene öncesine kadar kendi arabası vardı delikanlının ama geçirdiği hastalık yüzünden ani bayılmaları oluşmuştu. Babası da araba kullanırken böyle bir şeyin olmasından korktuğu için arabasını elinden almıştı. Şuan iyileştiğini söylese de vermiyordu arabasını. Birde üstüne mezun olmaısı şartını burada da önüne sürmüştü.

Takip ettikleri otobüsü pür dikkat izliyordu genç adam. Durduğu her durakta genç kızın inip inmediğini kontrol ediyordu. Beyoğlu sahilinden sonra Haliç köprüsünü aşan otobüs Balat tarafına sapmıştı. Balat girişinde pembe elbisesi ile inen kızı gördüğünde yüzündeki gülümseme ile hemen cebinden çıkardığı iki yüzlüğü taksiciye verip üstünü beklemeden hızla koşarak indi taksiden. Genç kıza kendini belli etmeden yine sessizce arkalarından yürütmüştü.
Beyoğlundan sonra bu daracık sokakları olan evlerin bitişik ve eski ahşaptan oluşan evler o kadar farklı gelmişti ki gözüne.

Dümdüz yürüdükten sonra genç kız yanındaki kuzeni ile evlerinin olduğu sokağa sağ döndüler.

"e hadi be kızım asma şu suratını. Bak bugün baya gani topladık sayende"

Doruk duyduğu sesler ile dönmek yerine hemen yanındaki eve sırtınu yaslayıp bir kaç metre ötesinde olduğunu bildiği ama görmediği kızı dinlemeye başladı.

Genç kızdan ses gelmeyince bir şey olduğunu düşünerek çıkmak istedi ama hemen ardından gelen ses ile duruldu.

"ben artık gelmek istemiyorum seninle. Bitti artık yeter"

"As..."

Genç kız elini kaldırıp kuzenini susturdu.

"Çiçek, unutma adım Çiçek. Bu ismi sen koydun. Bana böyle hitap et sadece."

Genç kız kuzeninin yanından sıyrılıp geçecekken kuzeni sinirle kolunu zırh gibi kavradı ve gitmesine engel oldu.

"ya bırak beni artık. Yoruldum ben anlamıyor musun. İstemiyorum artık"

"kızım sen değil misin şarkı söylemeyi seviyorum diyen. Beş yaşındaydın ya ha bu kadarken söylemeye aşıktın sen. Sanki sana sevmediğin bir şeyi yaptırıyorum."

"ben şarkı söylemeyi seviyorum evet ama böyle değil. Böyle parlak elbiseler giyerek, kıvırtıp insanların dikkatini çekmek için değil. Kalbim istediği için. Hissederek söylemek istediğim için. Ben böyle yaparak şarkıların yüreğimdeki yerini öldürüyorum"

Genç kız dolmaya başladığını hissettiği gözlerini sakladı kuzeninden. O kimsenin yanında ağlamazdı ki. Hele kuzenin yanında hiç istemiyordu.

"hele senin o eline bulaşıkları bile almayan karın rahat yatsın diye hiç yapamam artık. Bitti anlıyor musun. Git kendine başka bir solist bul. Ya da başka bir iş"

Genç adam duydukları karşısında tepksizce dinliyordu sadece. Sanki bir film izliyor bir kitap okuyor gibiydi.

"Çiçeek delirtme kızım beni. Ben bir şekilde iş bulurum, ya sen. Lise mezunu bile değilsin kızım sen. Orta okul mezunu birini kim işe alsın. Ne yapacaksın milletin pisliğini mi temizleyeceksin"