Başka Bir Evrende

3

Asiye, Doruğa bakıyordu, Doruk da Asiye'ye. İkisde sadece susmuş birbirlerini izleyip anlamaya çalışıyorlardı. Kalpleri yorgundu az evvelki konuşmadan dolayı.
İlk gözleirni kaçıran Doruk olmuştu. Daha fazla bakarsa dayanamzdı sarılırdı sevdiğine.

"git işte Asiye, git. Olmaz bizden, ne sana ne de bana huzur vermezler"

"bana bir tek sen huzur ver yeter, başkasından gelecekler beni ilgilendirmez."

"Asiye olmaz diyorum neden anlamıyorsun. Ben sevilmeye değer bir insan değilim"

"sevecek olan benim. Seni ilgilendirmez."

Doruk pes etmeyen bu inatçı kız karşsında ne diyeceğini bilmiyordu.
Tam ağızını tekrar açacağı sırada evden koşarak çıkan kız kardeşi ile susmak zorunda kaldı.

"Asiyee ablaaaa, hoş geldin"

Asiye kollarını açıp ona doğru koşarak gelen kıza doğru eğilip kollarının arasına aldı.

"hoşbuldum küçüğüm"

"nasılsın, seni çok özledim."

"bende seni çok özlediğim küçüğüm. Abin getirmedi ki beni ne yapayım. Bende çıkıp kendim geldim"

Asiye, Doruğa doğru bakarak kurduğu cümleler ile onun yüzündeki mimikleri ölçmek istedi ama genç adam o kadar düz bakıyordu ki, anlayamıyordu.

"bence abin bizi kıskanıyor Emel, ha ne dersin"

Doruk duydukları ile istemsiz gülmüştü. Kıskanmak mı demişti bu kız. Onun gülüşünü fark eden Asiye ise içten içe mutlu olmuştu.

"Asiye abla buraya kadar gelidysen eve gelsene. Sana odamı göstermek isterim"

"bilmem olur mu ki"

"olur neden olmasın. Hem annemle babam evde değil. Biz abimle tektik. Gel hadi ne olur"

Asiye bakışlarını Doruğa çevirdiğinde onun gözleri ile onayladığını fark etti. Sonra da zaten Emelin onu çekiştirmesi ile hızla adımlarını attı ve yürüdü.
Girdiği evin büyüklüğü ile şaşkınca etrafına bakıyordu. Emel onu odasına üst kata çıkardı.

Hemen arkalarından gelen adım seslerini duydu Asiye. Ama beklediği gibi yanlarına gelmedi. Asiye'nin meraklı hallerini fark eden Emel karşısına oturdu.

"abim galiba odasına gitti. Aslında evden çıkıyordu şimdi neden eve geri geldi anlamadım"

"öyle mi. Nereye gidecekti peki. Yani seni evde yalnız bırakıp da bir yere gitmezdi bence"

Emel söyleyip söylememek arasında kalsa da bu sırrı biri ile paylaşmak istedi küçük yüreği.

"söyleyeceğim ama kimseye söyleme. Hastahaneye gidecekti. Abim çok hasta galiba Asiye abla. Yani annemle babam ben yokken konuşuyorlar ama ben bazen duyuyorum. Abimi iyileştirmek için sürekli doktor arıyorlar"

Asiye küçük kızın anlattıklarını idrak etmeye çalışıyordu. Ne demek hastaydı. Aklı almıyordu dediklerini.
Soru sormak istiyordu ama ne soracağını da bilmiyordu. Kelimelerini toparlayıp ağzını açacağı sırada ders bir kapı kapanma sesi ile irkilmişti.

"abim gitti herhalde"

Asiye olanlara anlam veremiyordu. Bir kaç gün önce Doruğun evine geleceğini ve onun onu hiç takmadan evden çıkıp gideceğini söyleselerdi asla inanmazdı.
Birde üstüne hiç güzel olmayan şeylee duyuyordu.