Başka Bir Evrende

6

3 hafta geçmişti, Asiye, Aybike'nin yanına taşınalı. O kadar iyi anlaşmışlardı ki, onları gören Doruk ve Oğulcan sanki yıllardır arkadaşlarımış gibi olmalarına hayret ediyorlardı. Sanki birbirlerinin ruh ikizleriydi. Bu durum şaşırtıcı olsa da Doruğu çok mutlu ediyordu. Asiye'nin sabahları daha neşeli olmaya başladığını fark ettiğinde bu yaptığında bir saniye bile pişman olmayıp mutlu oluyordu.

Bu süreçte Doruk sürekli okula gidip tezi üzerinde çalışıyordu. Hocasına bir şarkı yazmaya başladığını söylediğinde tezi için destekci olacağını ve güzel bir fikir olduğunu söylemişti. İşte bunları duymak genç adamı aşırı mutlu ediyordu.

Her şey çok güzel giderken genç adamın aklını tek kurcalayan şey babasının asla ısrarla onu rahatsız etmemiş olmasıydı. Nişanı kabul ettiği andan itibaren onu sıkıştırır sanıyordu ama olmanıştı. Bu da alışık olmadığı bir şeydi.

Asiye desen, o da Aybikeyi çok sevmişti. O kadar mutluydu ki. Ailesinden sonra en mutlu olduğu anlardı galiba. Eve ayakları geri geri giderek değil koşarak mutlu olarak ve hasretle gidiyordu. Bu durum genç kızı çok mutlu ediyordu. Hasretti sıcak yuvaya.

Yine musmutlu uyandığı bir sabah esneyerek odalarından çıkıp salona bitişik amerikan mutfağına yüzündeki gülümseme ile girip çay suyu koydu. O an arkasını döndüğünde gördüğü manzara ile şok olmuştu genç kız. Aybike kucağında küçük bir bebek ile oturuyordu.

"Aybike, bu kim"

"ayy sorma Asiye ya, arkadaşımın bebeği. Bana emanet etti bir kaç saatliğine ama benim sınavım var bugün. Ne yapacağım ben ya"

Asiye koltukta oturan arkadaşının yanına oturdu. Kucağındaki bebeğin erkek olduğunu fark ettiğinde gülümsedi. 5 veya 6 aylık bu bebiş pek tatlıydı maşallah.

"allahım çok tatlı bu. Adı ne"

"Ömer Ali"

"maşallah sana Ömer Ali'm. Ne kadar güzelsin ya. Pis dünyadan arınmış meleksin"

"yaa Asiye, ben sınava gidip gelcem ya. Sen bakar mısın bir saatliğine"

Asiye ilk başta tedirgin olsa da bebeklere dayanamayan bünyesi hemen kabul etti.

"olur tabi sen sınavına git."

Aybike Asiye'yi yanağından öpüp yavaşca Ömer Aliyi kucağına verdi. Asiye ilk başta şaşırsa da bebeğin sıcaklığına hemen alıştı. Öylesine tatlıydı ki.

Bir kaç dakika sonra Aybike hazırlanıp evden çıkacaktı.

"Asiye istersen odaya geçin, onun uykusu gelmiştir zaten. Sallayabilrsin falan. Nasıl uyutacaksan artık"

"tamam tamam ben hallederim."

Asiye arkaşının komik hallerine gülüp bebek ile dikkatlice odalarına yürüdü.

Aybike son kez kendine aynadan bakıp kapıyı açtığında eli havada asılı kalmış bir şekilde duran Doruğu görünce günlerden edemedi.
Son zamanlarda evinin yolunu ezberleyen bu adama artık şaşırmıyordu.

Kapıdan çıkıp kapıyı tam kapatmadan genç adamın karşısına geçti.

"hayırdır Doruk'cum,yine neyini Asiye de unuttun acaba"

Doruk ensesini kaşıyarak mahçup bir şekilde Aybike'ye bakıyordu. Evet buraya her geldiğinde aynı bahaneyi kullandığının farkındaydı ama aklına bir şey gelmiyordu ki.