Nastka udała się do kuchni gdzie była już Joyce. - Coś się stało? - Spytała. - Nie, nie jest wszystko w najlepszym porządku. - Uśmiechnęła się - tylko Will się źle poczuł. - Dodała. - O jeju co mu jest? - Nic, tylko go głową trochę boli, ale to mu na pewno przejdzie. - Zapewniła. - El, wychowywałam samotnie dwójkę dzieci teraz wychowuje tróję i potrafię rozpoznać kiedy kłamią. El co się stało? - dziewczyna westchnęła. - No bo Willy dostał pobity przez tego no wiesz chłopaka co mu dokuczał i ta tak poważnie. - Powiedziała na jednym oddechu. - ojeju El, to poważna sprawa na pewno nic mu nie jest. Może powinnam prawdzić. - Zmartwiła się. - Nie, Will teraz śpi. Ale proszę nikomu nie mówić. - Jak chcecie, ja potrafię dotrzymać tajemnicy.- Joyce uśmiechnęła się do El. - Dziękuję. - Również się uśmiechnęła.
W tym samym czasie Mike odebrał telefon od Stanleya, bardzo się zdziwił kiedy chłopak do niego zadzwonił, bo raczej tego nie robi. Mimo, że nie byli wrogami nie dogadywali się.
- Hej Mike, Will jest z tobą? Miał do mnie dziś przyjść, ale nie przyszedł i pomyślałem, że może coś się stało. - Usłyszał głos Stana. - Nie myślałem, że jest u ciebie. - Oh to dziwne. - Westchnął. - Zadzwonię do niego, dam ci znać jak się coś dowiem. - Dobrze dziękuję, to pa. - Pożegnał się i rozłączył. Mike bardzo się przeraził słowami Stana, przecież miał jechać do niego. Więc co się stało, że nie pojechał. Od razu wziął telefon i wybrał numer swojego chłopaka.
Krótkie, ale zapraszam was na moją nową książkę
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
