CAN KIRIKLARI

Bak Büyüdüm

. Ferzanın arabasını park edip eve gelmiştim. Abim Mardin'e girdiklerini söyleyince onlara konum atıp, odama koştum, üzerimdeki kıyafetleri çıkartıp duş aldım. Saate bakıp
Evi hızlı bir şekilde toparlamıştım . Yarım saate burada olurlardı. Mutfağa ilerleyip kalan bulaşıkları makineye yerleştirdim. . Zamanım o kadar yoğundu ki evde durup ev işlerini yapamamıyordum.
Son rutüşleri de yaparak mutfaktan çıkıp kendimi koltuğa atım......

Düşünmeyi ertelediğim ama aklımı. Tırmalayan Tarık, artık akıllımla oyun oynuyordu. Bazen içimden o değil sen başkasını ona benzetin desem de, ben o gözleri hiç unutmamıştım kii. Ben onun gözlerini yirmiyıl sonra da görsem ben onu tanırdım. Peki neden Mardinde? Yoksa benim buraya geldiğimden haberi mi vardı??
, eğer acil olmasaydı yanına gidip sormak istediklerimi sormak ve bir cevap almak istiyordumm. Ama yine de şuan böyle düşünüyordum karşımda olduğunda ne diyeceğimi bilemiyordum.
Nasıl tepki vereceğimi?????

Kapı çalmaya başladığında koşarak kapıyı açtım. Annemi görür görmez sarılıp dolan gözlerimi ondan saklamaya çalıştığım. Abimde arabadaki eşyaları taşıyıp içeriye doğru koyduğunda
Gelip bize sarıldı.

"annem, hoş geldin" diyerek elini öptüm. Abime de sarılıp içeriye geçmeleri için kenara çekildim.
Benim güzel ailem.......

"elif bula bula bu evimi buldun küçüçük"

"abi bana yetiyor fazla bile, hem siz yoldan geldiniz birşeyler hazırlayayım"

"gelirken yolda yedik biz gel otur yanıma da hasret giderelim güzel kızım" annemin yanına oturup başımı omzuna yasladım.

"evin çok güzel kızım kurulu bir düzenin var, peki sen nasılsın " annemin dediği şey gözlerimi doldurmuştu,

"çok iyim, bunu sen üzleme diye demiyorum gerçekten iyim. Hem işe gidip geliyorum zaman çok hızlı geçiyor" diyerek yanağını öptüm.

"elif"

"efendim abi" diyip doğruldum. Abim sırıtıp duruyordu. Diyeceği şeyi daha çok merak etmiştim.

"bu ev çok küçük yetmez" dediği şeye gülerek
"abi yetiyor doğru düzgün kaldığım da yok sürekli nöbetteyim sadece, uyumaktan uyumaya görüyorum."

"bana yetmez, küçük bir evv" dediğinde şaşırmıştım. Annem gülerek "deli oğlan çatlatma kızımı ne diyeceksen dee"
"oo anne bakıyorum iki dakikada sattın oğlunu."

"anne sen söyle ne diyecek bana?"

"kızım abin artık seninle kalacak, işlerinin buradan halledecek" dediğinde mutluluktan abime sarıldım.

"abiii çok güzel bir haber, ha bide evime karışma yeter ikimizede"

"idare edeceğiz artık. Elif? "...

"efendim abi"

", bu dışarıdaki araba kimin ve senin araban nerede??"

"bir arkadaşın arabası uzun hikaye anlatırım daa benim birini aramam gerekiyor, bir hastanın durumunu öğrenmem gerekiyor".

Ferzandan.

Hastanede volta atıp duruyordum, attıkça sinir kat sayım tavan yapıyordu.

Can yanıma gelip elindeki çayı bana uzatı.

"ağam dolanmasanızmı artık, yav yaranıza birşey olacak şimdi.... Olursa da elif doktor bakmaz size.. ben onda o potansiyelli göriyem ağam"

"boş konuşmayı ne zaman bırakacaksın merak ediyem,"