{Foe & Love}𝒏𝒂𝒎𝒎𝒊𝒏

(f)ivelation

"Sevmeyi istemiştim ben bunca yaşantımda, sevdim de...
Öyle sevdim ki;
Görmek istedim her saniye, gözlerinde kaybolmak istedim, bir daha bulunmamak istedim.
Rüzgârı kıskandım ben, ona dokunuyor diye. Güneşe kızdım ben, onun gözlerini yaktı diye.
Yağmura kızdım, soğuk havaya sövdüm...
Kendim için değildi, 'o'nun içindi
Ben kendimi düşünmedim onu severken,
Eskidendi tabi...
Şimdi ise o başkalarının, ben yine onunum...
Onurum umrumda değil, o varken neydi ki benim gururum"

•••'

Namjoon'dan

Bu duyguyu hissetmekten bıkmıştım, çıkmaz sokakta kalan bir kaybolmuş yabancı gibiydim...
İpucu alamıyorum kimseden, beni görenler var ama bir el uzatmıyorlar ki duvarımı yıkayım.

Ben psikolog KİM Namjoon, duyguların adamı olan ama kendi duygusunu çözemeyen bir psikolog...

"Terzi kendi söküğünü dikemez." derlerdi de inanmazdım ama inandım yaşayınca...
Yaşamak istemeyeceğim kadar kötüymüş, sevmek değildi benimkisi...

Acıdım halime, inanmadığım tanrıya dua ederken buldum kendimi. Gökyüzüne baktım, ağladım, yakardım, bağırdım...
Filmlerde rahatlatırdı bir nebze bunlar ama beni rahatlatmadı...
Gökyüzüne baktım; 'o' geldi aklıma,
Ağladım; gözyaşları geldi aklıma,
Yakardım; tanrıya yakardım 'onun cevapsız duaları' geldi aklıma,
Bağırdım; lanet ettim kaderime boyun eğdim...

Biraz önce bir telefon aldım, Jimin devam etmeyecekmiş seanslara. Parası sikimde değildi, onun o gözlerini görmek istiyordum belki bana anlatınca bir nebze rahatlar istiyordum. Bencilce gelebilir ama bunca zaman kimseyi almadığı kalbine beni alsın istiyordum.

Sevgi değildi benimkisi demiştim ya...
Siktir edin onu deli gibi seviyordum. Annem, babam, toplum, kimse umrumda değildi. Onu istiyorum ve onu alacaktım!

~

Yapamazdım, onu korkutamazdım. Annesi onun başını okşamak için el kaldırdığında korkarmış Jimin küçükken, benden de korkarsa öyle ben ne yapardım?!
Ben onsuz yaşayamazdım.
"Ben ondan izinsiz eline bile dokunmazdım. Rahatsız olur diye ağlarken sırtını sıvazlamazdım, ben onu ender bir elmas gibi severdim. Dokunmam yasaktı ama şeytana yenik düşüp yasak elmayı koparırdım dalından...
Korkuyorum ben bundan o imkansız kalırken benim yanımda, ben ona layık olamazdım..."

~

Sabahlar geceler geçti, akrep ve yelkovan kovalamaca içerisinde koşturdular. Anlamadım günleri, geceleri...
Ben yanlıştım, lanet olsun ki yanlıştım. O daha sevgiyi bile öğrenememişti lanet ailesi yüzünden!
"Bizim düşmanımızdı onlar"

Aşk bir;
Parçalanmış bir cam gibi, güzel duruyordu ama canımı acıtıyordu...
Canım öyle acıyordu ki
Cansız kalmak istedim
Kalbim öyle sessiz kanıyordu ki
Sensiz kalmak istedim
...

~

Ne hissedeceğimi bilemedim, Jimin'in kapıma yüzü yara bere içerisinde geldiği gün.
Kapıma yumruk yaptığı eli ile vurduğu yerde kan izini gördüğüm an ne yapacağımı bilemedim, utandım kendimden bana gelmişti yardım etmem için ama ben ne yapacağımı bilememiştim.

Kucağıma almıştım zayıf bedenini, kucağımda kayboluşunu sevdim bencilce. Koşturarak gitmiştim hastaneye, sedyeye bırakırken titremişti bedenim. Gözlerim dayanamamıştı, kırmızı bir kan çanağı olmuştu. Dizlerim dayanamamıştı ameliyathanenin önünde beklerken...
Diz çökmüştü bu koca beden, yerin kirli olduğunu umursamadan kafasını yaslamıştı, tanrıya dua etti saatlerce...

~

Tanrı Namjoon'u da sevmiyordu belki,
Tanrı aşıklara izin vermemişti...
Jimin'in kalbinin durduğu an Namjoon hissetmişti bunu...
Kalbinin en derinlerindeki o acı, yakıp geçmişti Namjoon'u,
Jimin de aşk nedir bilmeden aşık olmuştu, kalbi buna dayanamamıştı...
Annesi onu kan kusana kadar dövmüştü, karnına aldığı darbeler daha çok acıtmıştı canını... O hâlde çıkmıştı dışarı, sevdiğinin yanına gidecekti.
Kaçarcasına çıkmıştı dışarı ama psikoloğunun kapısının önünde karnına giren acıya dayanamamış ve gözleri kapamıştı.

Yara bere içerisindeki, kan ağlayan minik eli kapıda küçük bir ses çıkarmıştı ama duyuramamıştı sesini...

Kabusu olmuştu Namjoon'un bugün...
Bugünün tarihini unutmak isterdi ama unutamadı...

"10.09.21"

~

Hadi bana sövün

Ehew

~gigisyoo

Devam Edecek