~သခင္ၾကင္လ်ွင္ခ်စ္ျခင္းမည္~
" ဒီေန႔ေစာပါလားနိဒါန္းသစ္
ဘာလဲမင္းညီမကို ငါဒုကၡေပးမွာစိုးလို႔လာၾကိဳတာလား"
ဆိုင္အျပင္မွာ နိဒါန္းေစာင့္တုန္း
အနားကိုအာကာယံဟိန္းေရာက္လာသည္။
"ကိုအာကာယံဟိန္းမေတြ႔တာေတာင္ၾကာျပီ"
အမွန္တကယ္လဲ နိဒါန္းတို႔မဆံုတာၾကာျပီျဖစ္သည္။
ညီမေလးအလုပ္ရွင္ကသူဆိုတာေတာင္ အကိုေဝျဖိဳးေျပာလို႔သိခဲ့ရျခင္း။
"ဘာလဲမေတြ႔ခ်င္ပဲျပန္ေတြ႔ရလို့အ့ံၾသသြားတာလား"
"မအ့ံၾသပါဘူးျပန္ေတြ႔ရလို့ဝမ္းသာပါတယ္"
"ငါကေတာ့ဝမ္းမသာဘူး"
"က်ေနာ္နားလည္ပါတယ္
ျဖစ္ခဲ႔သမ်ွကတမင္ဖန္တီးယူခဲ႔တာမွမဟုတ္တာ
ခင္ဗ်ားနဲ႔ ကိုသူ႔သခင္အဆင္မေျပဘူးလား"
"ေျပေနမလား သခင္ကမင္းမွမင္း
မင္းနဲ႔ငါကလဲေရစက္ဆိုးပဲ
ပိုဆိုးတာမင္းငါ့စီက သခင့္ကိုလုယူသြားတာပဲ
မင္းျပန္ေပးဆပ္ရမယ္ငါ့စီကယူသြားတဲ႔တန္ဖိုးအတိုင္းျပန္ေပးဆပ္ရမယ္"
"က်ေနာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ ကိုအာကာ
က်ေနာ္မရည္ရြယ္ခဲ႔ပါဘူး
အဲ့ဒီတုန္းကလဲမခံခ်င္စိတ္ေၾကာင့္
ခင္ဗ်ားကိုအနိုင္ယူသလိုျဖစ္ခဲ႔တာပါ
က်ေနာ္တို့ျဖစ္ခဲ႔တဲ႔ကိစၥကတျခားသူနဲ႔မဆိုင္ပါဘူး
ညီမေလးနဲ႔လဲမဆိုင္တာမို႔
ခင္ဗ်ားလက္တုန္႔ျပန္ခ်င္တယ္ဆိုရင္
က်ေနာ့္ကိုပဲ ၾကိဳက္သလိုလုပ္ပါ က်ေနာ့္ဘက္က
ဘာမွျပန္မလုပ္ပါဘူး
က်ေနာ္ကေသခ်င္ေနတဲ႔လူမို့သတ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္သတ္ပစ္လို့ရပါတယ္"
"ေအး သတ္မွာငါမင္းကိုေသေအာင္သတ္မွာ နိဒါန္းသစ္"
~ခြပ္. .ခြပ္. .ခြပ္~
နိဒါန္းသစ္မ်က္နွာကိုလက္သီးနဲ႔ဆြဲထိုးပစ္လိုက္သည္။
ဖင္ထိုင္လဲက်သြားသည္ကိုျပန္ဆြဲထူကာ ဆက္ထိုးပစ္လိုက္သည္။
ဒါတင္မကဘဲစိတ္ရွိလက္ရွိရိုက္ႏွက္ေနမိသည္။
နိဒါန္းသစ္ဘက္ကတစ္ခ်က္မွလက္တုန္႔ျပန္ခ်င္းမရွိေပမဲ့လဲအာကာမေက်နပ္နိုင္။
