Oni rozmawiają
Ja siedzę sam
Najgorsza samotność to ta
W której wciąż masz przyjaciół
Chcę tylko czuć się
Tym smutnym
Tym złym
Bo taki jestem
Nie wiem co tu kryć
Chcą bym był z nimi
Bo kiedyś pomogłem
Mają mnie za fajnego
Nie zostawią samego
Lubię te samotność
Lubię te zniszczenie
Kocham szątki
Które ze mnie zostały
Gdy są ludzie
Ciężko jest się stoczyć
A to takie fajne
Przynajmniej mieć świadomość
O swoim złym stanie
Kocham samotność
Wtedy chociaż wiem
Że jest źle
Nie lubię być sam
Bo wtedy nie chcę
Więc się zamykam
Zamykam coraz bardziej
Nie wiedzą o co mi chodzi
Ja też nie
Wszystko co słyszę
Wydaje mi się głupie
A oni tacy pod
Bo nic nie rozumieją
Nie wiem czemu
Przepraszam
Zachowuję się taki sam
A jestem inny
I oni też
Sory
Na mnie pora
Nie jestem przyjacielem z dzieciństwa
Bo wiecie,
Lubię swoją śmierć
CZYTASZ
❝Płomienie Słońca ❮Wiersze❯❞
Poezja━━━━❰ Różne wiersze, często pisane po prostu wtedy, gdy jakkolwiek się da, gdy mam chociaż kilka minut. Bo nawet przez te kilka minut da się zrobić coś, co pozwoli ci dalej wytrzymać na świecie, na którym prawdziwy ty został zakopany gdzieś głęboko.
