Unutamadım | yarı texting

yirmi beş

Gaye'den

Girayla bugün Berrin Hanıma gitmiştik. Giray sürekli sorular sormuştu. Kadını bezdirdiğine yemin edebilirim.

Berrin Hanım, Giray'ın bütün sorularını özenle cevaplamıştı. Giray hâlâ endişeliydi ama eskisi gibi de değildi.

Giray, evimize geri taşınmıştı. Herkese barıştığımızı söylememiştik. Parkinsonu da aynı şekilde.

Bugün Tuğçe ile konuşacaktım.

Onla geçen hafta kavga etmiştik. Saçma planımın bir parçasıydı.

Telefonumu elime alarak whatsappa girdim.
___

Gaye: Nasılsın?

Tuğçe: İyi

Gaye: Tamam

Gaye: Sana geleyim mi bugün?

Tuğçe: Bilmem

Tuğçe: Müsait olmayabilirim

Gaye: Önemli

Tuğçe: Yarım saate burada ol

Gaye: Tamam
(Görüldü)
__

"Giray," Diyerek ona seslendim.

En son mutfakta yemek yapmaya çalışıyordu.

Siyah üzümlü çorba yapmaya çalışıyordu. Parkinsona iyi geliyormuş güya.

"Efendim Gaye." Diye seslendi.

Tam cevap verecekken düşen tencere sesleri ile mutfağa koştum.

Mutfağımın ağzına sıçmıştı.

"Of! Dur yardım edeyim ben sana." Diyerek mutfağa giriş yaptım.

"Dur ben toplarım. Sen ne söyleyecektin?" Diye sordu.

"Tuğçe'ye gideceğim. Onu haber vereyim dedim."

"Bırakayım mı?" Diye sordu. Şu mutfağı toplamadan çıkartır mıyım seni bu evden?

"Gerek yok. Ben giderim."

"Tamam yaz bana gidince. Yemek yeme sana çorba yapıyorum. Ya aslında çok hafif dibi tuttu ama bi' şey olmaz bence."

Öyle demese çorbayı içmeyi planlıyordum.

"Tadı bok gibi oldu di mi?"

"Biraz." Diyerek açıklama yaptı.

"Dene ama. Emek harcadım ben buna. Yapması ne kadar zor senin haberin var mı?" Dedi Giray.

"Tamam gelince bi' tadına bakarım." Dedim.

Yüzünü ekşitti. Hapsam!

Mutfağın ne kadar iğrenç koktuğunu bilse...

"Hadi çıktım ben." Diyip Giray'ı öpüp çantamı alarak evden çıktım.
___

"Ne konuşmak için gelmiştin?" Diye sordu Tuğçe kahveleri getirirken.

Çok kısa bir araba yolculuğunun ardından Tuğçe'ye gelmiştim. Geldiğimden beri çok soğuk davranıyordu.

"Son zamanlardaki tavırlarım için özür dilerim." Dedim.

İkimiz de sustuk.

"Bu muydu söyleyeceğin?"

"Hayır." Diye cevap verdim.

Bir insana ölme riskinizin olduğunu nasıl söylerdiniz?

"Uzun süredir tedavi görüyorum. Parkinson hastasıydım." Dedim.

Elindeki kahve fincanını bıraktı.

Halamda parkinson olduğunu biliyordu. O zamanlar çok destek olmuştu bana. Sürekli halamdan bahsetiyordum.

"Halanın hastalığı gibi olan mı?" Diye sordu.

"Evet." Dedim.

Ne kadar geçti bilmiyorum ama bi' süre sustuk. Tuğçe ayağa kalktı ve tam ağzını açacakken sustu. Aynı döngü ile devam ettik.

"Bunu bana nasıl söylemezsin? Ben senin en yakın arkadaşınım ya! Geç onu hani kardeşin gibiydim lan! Bu kadar mı değerim yok gözünde?"

Bir sağa bir sola volta atıyordu.

"Kimseye söylemedim Tuğçe." Dedim.

"Giray'dan bu yüzden boşandın değil mi?" Dedi.

Cevap vermedim. Çünkü zaten cevabı bildiği bariz ortadaydı.

"Tabii ya! Hepimizi kendinden uzaklaştıracaktın ve sonra gidecektin. Ne olacağını sanıyordun Gaye? Ooo Gaye gitti hadi onu silelim hayatımızdan. Ölürse de umursamayız! Gaye kafayı mı yedin kızım sen?"

"Ulan hâlâ aklım almıyor ya! Sen gidecektin, bizde arkandan öyle bakacaktık. Ölüyorum, diyorsun resmen ve böyle aptalca bir plan yapıyorsun."

Cevap vermemeye devam ettim.

"Ben sana yapsam aynısını, sen beni saçımdan tutar sürüklersin lan!"

"Öyle yapmam gibi hissediyordum. Bencildim ve belki hâlâ öyleyim. Doğru gibi gelmişti." Dedim.

Onun gibi ayağa kalkıp ona sarıldım.

"Senden nefret ediyorum." Dedi Tuğçe.

"Ama seni çok seviyorum da." Diye ekledi.

"Bence bana aşıksın." Dedim ona bakarak tebessüm ederek.

"Cıvıtma." Dedi Tuğçe.

"Bir dahaki randevuna ben de geleceğim." Dedi Tuğçe.

"Ay yok ben o hatayı yaptım. Giray, kadını bunalttı resmen." Dedim.

"Söyledin mi?" Diye sordu.

"Geçen hafta söyledim." Dedim.

"Tamam. Geleceğim." Dedi Tuğçe.

"Tamam." Dedim. Dolu ve yaşlı gözleri ile bana dil çıkardı. 

Çocuk gibiydi.

__

Merhabaaa!

Nasılsınız ayol?

Bugün kedimden dayak yedim👍🏿👍🏿👍🏿

Neyse seviliyorsunuz, görüşürüz<3333