Special Chapter

5K 219 32
                                    

Selo Vennice Matteo

"Zaaki stop!" Suway ko kay Zaaki ng makitang umiiyak na ang kapatid niyang si Sandro dahil sa kung ano mang ginagawa niya sa kapatid niya.

"I was doing something in here and all of a sudden he was interfering." Sumbong ni Sandro ng tuluyan na itong makalapit kung nasaan ako.

Nandito kami ngayon sa kuwarto namin ni Zaak pero nasa balkunahe ako. Sandro was doing something in the bed ng biglang pumasok sa kuwarto si Zaaki at gulohin siya.

"I just want your attention, I thought we are going to play scrabble, but then, here you are drawing something on your sketch pad."

"I'm not in the mood Kuya, just leave me alone, I'm gonna go play with you if I'm not busy anymore." Si Sandro habang yakap yakap nito ang sketch pad niya na ibinigay ng Tito Klyde niya sa kaniya.

"I don't want to play with you anymore. You don't know to keep a secret." And with that, Zaaki left the room. Kitang kita ko pa ang inis da pagmumukha niya bago siya umalis.

"I didn't mean that Da, he was being overdramatic again." Humarap sa akin ang anak ko, he was pouting which I find really cute. Nagtungo ito sa lamesa at upuan na nasa balkunahe ng kuwarto namin ni Zaak at nagsimula na ulit tutukan ang kung anomang ginuguhit niya.

"Anak, you should keep your promise to your Kuya. Diba ikaw rin naman, you don't want getting disappointed. Siyempre ano na lang mafefeel ni Kuya, he was expecting you to play with him then hindi ka naman pala tutupad, what do you think he willl feel? Hindi ba masakit?" Tumingin naman ito sa akin. Apat na taon na ngayon si Sandro, ata gaya ng Kuya niya noon ay mabilis lang din itong makaintindi. Actually right now, guilt was written on his face.

"I didn't mean it Da." Sa tono nito ay para na siyang maiiyak. "I love Kuya very much, I didn't mean to disappoint him." After that, his tears started falling. Sandro can get moody to a really soft boy.

Buhat ang bunsong kapatid nila ay lumapit ako sa kinauupuan niya. I reach for his back at marahang hinahaplos haplos iyon, nakapatong ang mukha niya sa braso niya habang nakayukong umiiyak.

"Tahan na anak, mamaya marinig ka rin ni Varon na umiiyak, iiyak na rin siya. Do you want him to cry?" Inangat naman nito ang ulo niya saka tumingin sa kapatid niyang buhat buhat ko.

"I-i won't c-cry na p-po." Putol putol nitong saad habang pinupunas ang mga luha sa pisnge niya.

"Stop ka na, drink you water so you can feel fine." He was about to get his water sa kuwarto ng lumabas sa balkunahe si Zaaki. Dala dala nito ang water bottle ng kapatid at maayos na inabot ito roon.

"Don't cry. You're getting ugly because of crying so don't cry." Minsan natutuwa na lang ako sa kung paano magsalita ang panganay ko. He was acting like a grown up person pero katulad ni Sandro ay iyakin pa rin naman din siya.

"Let's play scrabble, don't get mad at me. I'm sorry Kuya." Napangiti ako ng makita kong magkayakap na silang magkapatid. Ganito sila palagi, palagi kong kinakausap kung sino ang sa tingin kong mali at kapag naisip nilang mali sila they were going to ask for forgiveness.

They started playing habang ako ay sinasayaw sayaw ang bunso namin sa bisig ko.

Bunso?

VS2: Keandro Izaac Vergara (BxB) (Completed)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon