HEIRESS LIFE

Uno

JAYDEE POV:

"Ate, Ate, Ate!"pukaw ni Jaycee sa'kin, ang nagiisang kapatid 'ko.

"Ano?!"inis na sabi 'ko at pungay-pungay na bumangon.

"Tinatawag kana ni Papa, lagot ka talaga kapag ikaw ay naabutan nun na tulog mantika pa"pangaasar ni Jaycee sa'kin, masamang tinignan 'ko naman siya kaya kumaripas na'to nang takbo palabas.

Humiga naman muli 'ko at ipipikit na sana ang mata muli pero narinig 'ko ang yapak nang isang lalaki sa hagdan, mabilis pa sa alas kwatro na bumangon at pumasok 'ko sa banyo.

"Jaydee!"tawag ni Papa sa'kin.

"Opo!"sigaw 'ko mula sa banyo, sinarado 'ko ang pinto na'to para mag-akala naliligo. Binuksan 'ko din ang gripo at hinintay mapuno ang balde nang tubig.

"Maligo kana, bata ka! Napakatamad mo talaga!"rinig 'kung sigaw ni Papa, napasapol naman 'ko sa tenga 'ko at umiling-iling nalang.

Narinig 'ko ang pagsara nang pinto nang kwarto 'ko kaya dahan-dahan na binuksan 'ko ang pinto nang banyo, nakita 'kung wala na si Papa sa kwarto 'ko kaya nakahinga 'ko ng maluwag.

"Makaligo na ngalang! Nawala tuloy antok 'ko"kamot batok na sabi 'ko, hinanda kuna ang mga gamit na susuotin 'ko para sapagsasaka sa farm nang isang mayaman na pamilya na pinagtra-trabahoan na'min ni Papa.

---

"Pa!"tawag 'ko sakanya at kinaway pa ang kanang kamay, nasa gilid nang kalsada na si Papa habang 'ko ay nasa daanan parin na'min papunta sa kalsada.

"Bilisan mo, bata!"sigaw ni Papa, napakamot naman 'ko sa batok 'ko at inis na tinanggal ang botas na suot-suot 'ko. "'Yan napapala nang mga tamad na bata na katulad mo"pangaasar ni Papa nang makarating 'ko sakanya, sinuot kuna muli ang botas at nagsimula na ka'ming tahakin ang daan papunta sa farm na pagtra-trabahuan na'min.

"Papa naman e! Napaka-maputik nang daanan kaya 'ko nahuli nang lakad"depensa 'ko sa sarili 'ko, umiling naman siya at di na muli nagsalita pa.

Tahimik na nakarating kami sa tapat nang palasyo ngayon, 'tong palasyo na'to ang nagiisang palasyo na naka-tayo dito sa bayan na'min.

"Magandang araw ho, Mr. Isidto"bati ni Papa tsaka yumuko, siniko naman niya 'ko kaya ginawa 'ko din ang ginawa niya.

"Magandang araw po sa inyo, Mr. Isidto! Gwapo po tay--- Aray 'ko naman Paps"reklamo 'ko ng kurotin niya ang kaliwang tagiliran 'ko, natawa naman si Mr. Isidto sa'min kaya nginitian din na'min siya.

"Magkasundong-magkasundo kayo nang Ama mo, nuh? Sana ganyan din ang anak 'kung babae"wika niya habang nakangiting nakatingin sa'min dalawa nang Ama 'ko, nahihiyang napakamot ulo naman si Papa dito.

"Sino po ba ang anak n'yong bab--- Aray 'ko po! Pa-Papa! Masakit!"daing 'ko ng mas lalo n'yang diniin ang pagkakurot sa tagiliran 'ko, natawa naman si Mr. Isidto sa'min.

"Ma-una na po kami, Mr. Isidto. Para makapagsimula na po kami"magalang na paalam ni Papa dito, yumuko 'ko ng ka-unti bago sumunod kay Papa.

Nang maglakad na kami papunta sa likuran nang palasyo na'to, ay siya naman pagsermon sa'kin.

"Ikaw talagang bata ka! Napakapasaway mo! Sabing wag kang makipagusap nang ganun sa mga matataas dahil baka di nila gustohin ang asta mo!"pangsesermon pa ne'to sakin, napakamot naman 'ko sa ulo 'ko at tumango tango nalang sakanya.

Pagkarating nila sa may maliit na kubo ay inilipag agad nila ang mga bag na dala na may lamang baon para sa tanghalian, kinuha ni Jaydee ang isang water sprinkler at nilagyan 'yun nang tubig.

"Jaydee!"napalingon siya sa tumawag sakanya, napangiti naman siya nang makita ang dalawang kaibigan na si Daryll at Gabb.

"Uy! Kumusta kayo?"nakangiting tanung ni Jaydee sakanila, nang mapuno na ang water sprinkler ay sinara na niya ang gripo.

May dalang pangbungkal si Gabb nang lupa at si Daryll naman ay may dalang palasok.

"Kahapon nang hapon lang tayo naghiwalay, Jaydee. Pero parang sa tano nang tanung mo... Isang taon tayo hindi nagkita e"biro ni Gabb, nagsitawanan naman sina tatlo at mabilis na binatukan ni Jaydee si Gabb.

"Talaga lang, Gabrielle, ah. Tara na nga't mag-trabaho para may pera..."makahulugan na saad ni Jaydee, napailang naman ang dalawa 'kung kaibigan sa'kin.

Nagsimula 'ko ng diligan ang mga TANIMAN at hindi ang isang tao, seryusong nakatuon ang atensyon 'ko sa mga tanim na kahapon 'ko lang tinanim nang biglang mahagip nang mata 'ko ang isang anghel na mukha pero demonyo naman ang ugali.

"Magandang araw sa'yo, binibini na ubod nang sungit! Kumusta ang araw mo?!"pasigaw na tanung 'ko dahil medyo malayo siya sa'kin, nakita 'kung nagsalubong ang dalawang kilay ne'to kaya napangisi 'ko.

"SIRA NA ANG ARAW 'KO! DAHIL SAPAGMUMUKHA MO, VILLARUEL!"tila galit na sigaw ne'to dahil para mapakunot ang noo 'ko, patay malisya na tinuro 'ko ang sarili 'ko para mas malo s'yang maasar.

"'Ko ba nakasira nang araw mo, mahal na bin--- Aray!"reklamo 'ko ng isang sapatos ang tumama sa mukha, nabitawanan 'ko ang hawak-hawak 'kung water sprinkler at nabuhos lahat nang tubig sa isang maliit na tanim. "Ay hala ka po!"gulat na saad 'ko at agad na kinuha ang water sprinkler, kinagat 'ko ang ibabang labi 'ko nang makitang malapit pa'to mamatay dahil sa sobrang dami nang tubig.

"Ano? Namatay ba? Lagot ka talaga kay Papa n'yan, Villaruel"masungit na wika nung nasa likod 'ko, napapikit 'ko ng mata at nanggigil na pinigilan ang patulan 'to. Kinumo 'ko ang kamao 'ko at matapang na tiniganan ang babaeng nasa likod 'ko.

Matapang na tinitignan 'ko ang mata niya ngayon na tila dyamante 'kung kuminang-kinang, tinignan niya din 'ko diretso sa mata na tila nangaasar pa.

"Jaydee! Pasensya na po, mahal na binibi. Pasensya na po talaga"paghingi nang tawad ni Daryll dito, siniko naman niya 'ko hudyat na humingi din 'ko ng tawad.

Nasa kaliwa 'ko si Gabb ngayon na humingi din nang tawad sa babaeng nasa harap na'min.

"Ano, Villaruel? Matigas parin ba ulo mo? Ikaw lang talaga ang tao dito sa Werdom ang may kayang suwa---"

"Oo, 'ko lang nagiisang tao dito sa bayan niyo... Ang kayang sumuway sa'yo, mahal na binibing... Amanda"pabalang na sabi 'ko at tinalukoran siya at naglakad papunta sa likod nang kubo 'kung saan andun ang gripo, narinig 'ko pang humingi nang tawad muli ang mga kaibigan 'ko at tinawag 'ko.

Napangisi 'ko ng may maisip 'kong plano para sa kaparusahan na ginawa niya, muntikan na mamatay ang tanim na pinaghirapan na'min at wala naman s'yang pake-alam dun kase nga...

Anak siya nang hari nang bayan na'min...

______________________________________________.