Evet sıra karaoke ye geldi herkez çok heyecanlıydı. İl önce osman ile neo yaptı adını bilmediğim bir şarkıydı sözleri şöyleydi
You can't touch this
You can't touch this
You can't touch this
You can't touch this
My, my, my, my
(You can't touch this)
Music hits me so hard
Makes me say "Oh, my Lord
Thank you for blessing me
With a mind to rhyme and two hyped feet"
Diye devam ediyordu . Sıra sudem ile ben deydi. Bizde beggin İ söyledik " İ m beggin beggin youuuu yeyye ratatata a ım beggin beggin youuuu..."
Çok eğlenceli idi. Herkez söyledi sıra pembe ile feda daydı. Tam şarkıya başlıyacakken silah sesi geldi. Hayır dedik silah sesleri buraya doğru yaklaşıyordu. Osmanın annesi ile babası indi çocuklar saklanın dedi. Herkes saklandı iki silah sesi geldi pat pat. Sonra silah sesleri kesildi çıktık osman bağırdı hayır diye. Osmanın annesi ile babası yerdelerdi. Kanlar içinde yerdelerdi. Osman anne diye bağırdı. Bi kez daha Baba diye bağırdı. Osman yerle bir olmuştu. Bir ömür boyu bu acıyı çeki çekti. Hiç birşeyi unutmuyacaktı. Tekrar sayıkladı. An ne ba ba. Sizsiz ne yaparım ben dedi. Benimde gözlerimden birer yaş geldi. Aklıma şu şarkı geldi.
Annem annem
Sen üzülme
Sözlerin hep yüreğimde
Annem annem
Gel üzülme
Ben hala senin
Dizlerinde
Herkes ağlıyarak osmanı teselli etmeye çalışıyordu. Ama hiç kimse edemezdi. Ama o nun yerine inanıyordum onunda annesi babası dönecekti.
Bir karaoke gibiydi hayat sözleri yoktu fon müziği vardı aynı. hayat gibi hayat in sözü yoktur. Hayattaysan zayıfsan yargılar lar şişmansan yargılarlar. Kısaysan yargılarlar uzunsan yargılarlar. Konuşsan yargılarlar sussan yine yargılarlar. Yaşasan da yargılarlar ama öldüğünde -ooo çok iyi bir insandı keşke ölmeseydi en sevdiğim kişiler dendi. Derler. Hayat konuşmaz hayatın içindeki fon konuşur.
