Where It All Started (SOW #1)

06.

I was staring at the house in front of me. Simple ang bahay at maaliwalas. Nasa dalawang palapag lang siya at may malawak na bakuran. Mayroon ding bench sa gilid at puno ng bulaklak ang paligid.

I sighed as I clutches my bag. Nilingon ko si auntie na kasama kong pumunta sa bahay na ito. She smiles and holds my shoulder.

"Mag-ingat ka, ha? 'Wag kang masyadong magpapagod," she said.

This is the day where I'll start working. Tita Tania is leaving after an hour kaya pinapunta niya na ako dito para daw makapagsimula na ako. Auntie accompanied me here at ihahatid na din daw niya si Tita Tania sa airport.

"Auntie, kayo po munang bahala kay Louie," sambit ko.

Napagkasunduan kasi na dito ako tumira para bantayan ang anak ni Tita Tania. Hindi ko maintindihan kung bakit kailangan pang bantayan iyon nang 24/7 kung mas matanda naman pala sa akin.

Louie disagreed with me leaving but, pumayag din naman siya matapos kausapin ni auntie. He understands it already. I have work at para sa kanya din naman itong pagtatrabaho ko.

"Walang problema. Ang alam ko ay binigyan ng isang buwang bakasyon si Yuri sa trabaho niya. Nasabi ko sa kanya na kung pwede ay siya muna ang kasama ni Louie dahil may trabaho din ako, pumayag naman yung pinsan mo." Ngumiti ako at tumango. Muli kong pinagmasdan ang bahay at nakita si Tita Tania na palabas ng bahay. May kasunod siyang dalawang lalaki na may buhat na maleta.

"Nandiyan na pala kayo, pasensya na at natagalan ako sa paglabas," she said. Inilapag ng dalawang lalaki ang maleta at humarap sa amin.

"Ayos lang iyon. Nandito na si Leisheen para pag-alis mo, siya na ang bahala kay V. Mag-ingat ka sa byahe, ha?" Auntie said and hugged Tita Tania. I watch them talk hanggang sa may kumalabit sa akin. Napalingon ako at nakita ang isang lalaki na nakangiti.

"Hello! Ikaw 'yung magbabantay kay V?" Nagtataka man, tumango na lang ako. I don't know kung sinong V ang tinutukoy nila.

The guy smiled and lent his hand. "I'm Raijin. Older brother ako ni V," he said kaya agad akong nakipagkamay sa kaniya. He smiles again and brushed his hair.

"Miss, uunahan na kita. Pasensya na kung anong ugali ang ipapakita sa 'yo ng kapatid ko. Nakakahiya man na humingi ng pabor at makiusap sa 'yo pero sana, intindihin mo siya. Gano'n lang talaga ang kapatid ko dahil sa pinagdaanan niya. I hope you won't give up on him." Napatingin ako sa kanya. Lalo na sa mata nya na halatang halata ang kalungkutan. He bit his lips and smile again. In an instant, nawala ang lungkot sa mata niya but I know, he just hides it.

"Nga pala, what's your name?" He asked pero bago pa ako makasagot, lumapit ang isa pang lalaki. He has a slightly curled black hair and a piercing on his ears and eyebrows. He looks like a badboy but with a cute face.

"Kuya Jin, siya 'yung magbabantay kay V?" He asked towards Raijin. The latter nodded and turned to me.

"Your name?"

I immediately composed myself and cleared my throat.

"I'm Leisheen. You can call me Sheen," sabi ko. Raijin nodded and the other guy smile widely and wave at me. Napahinto pa ako nang makita ang napaka-cute na ngiti niya. He steps forward with a wide and cute smile and he lend his hand.

"I'm Jeon, nice to meet you!" He said cheerfully kaya hindi ko maiwasang hindi mapangiti.

Auntie called me at nagpaalam na sila na aalis na. I looked at Tita Tania and saw her gazing at the doorway but she just sighed and rode in the car. They waved one last time before the car droves off, leaving me with Jeon and Raijin.

"Leisheen, tara na sa loob. Tour ka namin," Jeon said. Hindi na ako nakasagot dahil kinuha na sa akin ni Raijin ang bag na dala ko at si Jeon naman, hinila na ako.

The first thing I saw the moment I entered is paintings. Agaw pansin ang mga paintings na iyon and as I roam my eyes, pakiramdam ko, nasa isa akong exhibit. I admire the one who painted that. The painting looks real and alive.

"My brother painted all of that," Raijin said. Nakatayo pala siya sa tabi ko at tinitingnan din ang mga nakahilerang painting. I nodded and we both continue walking.

"Your room would be upstairs. Katapat lang ng kwarto ni V para madali mo siyang mapuntahan, in case na may kailangan siya. Okay lang ba sa 'yo?"

"Ayos lang. Salamat, Raijin," sabi ko but he just smiles.

"Jin na lang, o kaya ay Kuya Jin. I bet, I'm older than you," sambit niya kaya napatango na lang ako at patuloy na inilibot ang paningin ko. I wonder, where is Jeon?

Nilibot ko pa ang tingin ko sa paligid. Hanggang sala, kusina, hallways at sa banyo, nilibot ko. Kuya Jin toured me around the first floor at nang paakyat na kami, natigilan ako nang makarinig ng malakas na sigaw.

"V, calm down!"

My eyes widened when I heard Jeon's voice. Kasunod noon ang pagsigaw ng isang malalim na boses. Natigilan pa ako dahil ramdam ang kalungkutan at pighati sa paraan ng pagsigaw. Kuya Jin cursed beside me and run upstairs kaya napatakbo na din ako nang wala sa oras.

Nakabukas ang pintuan ng isang kwarto at pumasok doon si Kuya Jin habang ako ay nanatili sa labas. I heard some things being thrown and Jeon's voice.

"Stop it, V! Calm the fuck down!" Kuya Jin's voice booms around the room at natigil ang tunog.

Napalapit ako sa pintuan at sinubukang sumilip but Kuya Jin's broad back is blocking my view. Kitang kita ang isang canvas na nasa sahig at mukhang punit na pati ang ilang kalat na paint brushes.

Naririnig ko ang mahihinang hikbi mula sa taong nasa loob, followed by Jeon's comfort words.

"Calm down, V. Don't force yourself," Kuya Jin's voice softened at unti unti siyang naglakad palapit sa kinaroroonan nila Jeon. He squats at nakita ko si Jeon na niyayakap ang isang lalaki na nakayuko. May kulay brown itong buhok pero hindi ko makita ang mukha.

Kuya Jin reached out to the guy and hugged him, making the guy face my direction. Magtatago na sana ako pero natigilan ako.

I may not seen his eyes but I know what he looks like. Naka-shades siya nang una kong makita pero alam kong siya ito. This time, I am seeing his colorless eyes.

"Victorious..." I whispered.