Çocuklukları birlikte geçmiş olsa da yıllar sonra bir araya geldiklerinde tanıyamamışlardı birbirlerini. Oysa anneleri çok yakın iki komşuydu.
İki genç kız ve bir genç delikanlının başlarına neler gelecekti?
Şaşırtıcı olaylar, sürprizler ve beklenm...
Tamer bey ve İsabella'nın evinde akşam yemeklerini ailece her zamanki saatinde yedikten sonra zil çalınca hizmetçiler kapıyı açtılar ve Gönül öğretmeni görünce içeri alarak Tamer beye haber verdiler. Tamer bey Gönül öğretmenin yalnız geldiğini görünce şaşırdı ve elini öperek: "Hoş geldiniz öğretmenim" dedi. Salona geçtiklerinde İsabella Gabriella da merdivenlerden şık bir şekilde giyinmiş olarak indi ve o da Gönül öğretmenin elini öperek "Hoş geldiniz" dedi. Sarılıp öpüştüler ve çocuklar da aynı şekilde yanına gelerek onu karşıladılar.
Gönül öğretmen günlerdir gelmek istediğini, Kont'un bir türlü gelmesine izin vermek istemediğini ama bugün buraya gelmesi konusunda kendisinin teklifte bulunduğunu söyledi. İsabella Gabriella artık emin olmuştu ama bundan ne Gönül öğretmenin, ne de Tamer beyin haberi vardı. Tamer beyin haberi olsaydı belki konuyu çıtlatır ya da ağzından kaçırabilirdi, bu yüzden de "İyi ki söylememişim" dedi kendi kendine.
Yarım saat kadar sonra tekrar kapı çalındı, bu kez gelenler Kont Carlino Giordano, Ayten hanım ve kızı Beren olarak bilmekte olduğu Seren'di. Hemen ayağa kalkarak selam verip ellerini uzattılar, üçüne de "Hoş gediniz" dediler. Kont'un ellerinde çiçek ve çikolata vardı ve oldukça şık giyinmiş, saçlarını da briyantinlemişti. İsabella teşekkür ederek onları nazikçe aldı ve masanın üzerine koydu. Ayten hanım ve Seren de güzel elbiseler içine adeta prensesler gibiydiler. Tamer bey bir tek Roberto'nun gelmediğini fark etti ve sorduğunda Ayten hanım kendisinin şehir dışında önemli bir toplantısı olduğunu, bu yüzden gelemediğini ve selam söylediğini açıkladı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hep birlikte salona geçip oturdular, kısa bir sohbetten sonra Kont ve Ayten hanım gözgöze geldiler ve Ayten hanım söz alarak bu kez Türkçe konuştu:
İsabella Gabriella gülümseyerek onlara baktı ama Tamer bey ve Gönül öğretmenin şaşkınlıktan ağızları açık kalmıştı. Bundan sadece ikisinin haberi yoktu. Bir süre sessizlik oldu, İsabella yanında oturan Tamer beyi dürttü ve kendine gelmesini sağladı. Tamer bey şimdi anlamıştı işte durumu. Kendini toparladı, hemen ciddi bir tavır takındı, öne doğru eğildi ve yavaş yavaş herkesin yüzüne bakarak konuştu:
- Efendim, onlar birbirlerini görmüş, sevmiş ve beğenmiş. Bizlere de bunu kabul etmek düşer, hayırlı olsun, dedikten sonra hep birlikte ayağa kalktılar ve birbirlerine sarılarak tebrik ettiler. Gönül öğretmenin yüzü kızardı ve başını önüne eğdi. Bu sırada Kont:
- Sanırım bir tek şey eksik kaldı. Sizin kahve yapıp getirmeniz gerekiyordu, öyle değil mi? Diyerek Gönül öğretmeni parmağıyla gösterince herkes birbirine bakarak gülümsemeye başladı. Gönül öğretmen daha çok utanarak mutfağa gittiğinde tepsi içinde kahveler çoktan hazırlanmıştı. Mutfak kapısında bekleyen hizmetçi gülümseyerek kahve tepsisini Gönül öğretmene saygıyla uzattı. İsabella demek bunu bile düşünmüş ve kahveleri tam zamanında hazırlamalarını emretmişti.
