T.S. STORIES #2: I Bet You Think About Me (Completed)

Chapter 18

I cried on my way home, again.

Sumakay ako ng bus pauwi sa probinsiya— sa lugar kung saan talaga nabibilang. Iyon lamang ang lugar kung saan mamumuhay talaga ako ng mapayapa, bilang kuya ni Shayne at anak ni Mama. Ayoko na dito, ayoko na. Ang sakit-sakit nang isipin.

I have to leave. He doesn't deserve me. Ayaw kong magkagulo ang pamilya niya dahil lang sa akin. Ayaw ko rin siyang madamay pa sa pamilya ko. Pasan-pasan na niya lahat ng problema ko. Nakakasama na sa kanya.

I put my earphones on, hoping music will somehow heal me, kahit ngayon lang. Pero wala eh, hindi ko kinaya. Umiyak na lang ako sa upuan ko. Akala ko tatahan ulit sa akin. Akala ko may tatabi sa akin at papakalmahin ako. Akala ko may hahalik sa noo ko para gumaan ang pakiramdam ko.

Pero wala.

Nasanay ako sa kanya, at ang sakit.

Pinagtinginan na lamang ako ng mga tao, pero sino ba naman ako para tahanin nila? Hindi naman nila ako minahal katulad ni Fred. Hindi nila ako gano'n kakilala tulad ni Fred. Hindi nila ako pinasaya tulad ni Fred.

Siguro nga, ito na ang magiging kapalaran namin. Ipilit man naming mahal namin ang isa't isa, babaliktad rin ang mundo namin kahit anong mangyari. At kung ipilit man naming solusyunan ang lahat na 'to, lalala lang ang lahat at hindi ko alam kung sino pa ang masasaktan dahil dito.

Sabi ko nga ba, hindi pa dapat ako maghahanap. Ayan tuloy, nasaktan. Tanga lang.

Ayaw pala ng mundo namin sa amin, ba't 'di ko agad napansin iyon?

Ah kase, sobra akong nabulag sa pagmamahal ko sa kanya. Sobra akong nadala sa mga salita niya. Naging makasarili ko. Hindi ko nagawang tanungin ang sitwasyon niya. Sobrang makasarili ko nga. I'm so f*cking selfish.

I turned on my phone. I would not deny that I'm still hoping he would call me at that moment, but I should not. I scrolled down on my gallery and watch how happy we were. Naiyak na lang ako.

I opened my messages and texted his number. 'Alam ko na ang lahat, Fred. We're over.'

I typed again, but this time I hesitated to send those three words we used to exchange with each other. It took me a minute before deleting it and turned on the Disturb mode. Ang sakit.

I gave up my heart.

I gave up my mind.

I gave up my body, my soul, my everything.

Never knew this would be more painful than I thought. I'm facing the greatest fear of my life, and I'm facing it alone. Ang sakit-sakit. Gusto kong magwala pero hinang-hina na ako. Gusto kong sumigaw, dahil parang namamatay na ang loob ko sa sakit.

When I finally arrived home, I immediately called Mama to let me in. Nagulat pa siya dahil biglaan ang pagbalik ko. Nang magkasalubong kami, niyakap ko siya at nilabas ang hinanakit ko. Luha ko. Lahat-lahat. Napaupo na lamang kami sa labas ng bahay kahit kay lamig ng hangin.

"Ma, ayoko na."

That's all I could remember before I passed out.

***

"Are you feeling better?"

I just nodded to answer her. Binigay ko ulit sa kanya ang baso ng tubig na ipinainom niya sa akin. Kumalma na lalamunan ko pero puso't isipan ko, hindi pa.

I told her everything that I knew. Umiyak ulit ako habang ikinukwento ko ang mga nangyari. Akala ko nga papagalitan pa niya ako nang sinabi ko na may nangyari kagabi sa amin. That was the biggest mistake I did in my entire life, buti na lang hindi ako mabubuntis sa lahat ng ginawa namin no'ng gabing 'yon.

"Nag-usap ba kayo tungkol sa sinabi ng ate niya?"

"I just left him after answering the call. I mean, he doesn't have to explain anymore, Ma. Alam ko na nag lahat. And he's leaving the country. Kung ipagpatuloy pa namin ang lahat, iiwan at iiwan pa rin niya ako tulad ng ginawa ni Papa. What's the point kung sobrang layo niya sa akin?"

Tumabi naman si Mama sa akin. "Valeri, he promised me na aalagaan ka niya kahit anong mangyari. I see how he truly loves you, kahit nililigawan ka pa lang niya noong unang pagkikita namin. He told me na handa ka niyang ipaglaban. Hindi naman kita ipapaubaya kung alam kong sasaktan ka lang niya."

"Stay here until you feel better. If he doesn't show up here until tonight, babawiin kita mula sa kanya. Do you understand?" sabi ni Mama saka niya ako iniwan upang magpahinga ulit.

Will he show up today? I need to hear everything from him.

Pumasok naman si Shayne sa kwarto at tumakbo patungo sa akin. I hugged him and lifted him to sit on my lap. "Kuya Gigi, where's Kuya Freddie?"

I just smiled to him. Pati rin ata siya, hinahanap ang taong inaantay kong dumating dito. "Why are looking for him? Andito naman ako ah, we can play together naman without him."

"He gives me chocolate every time we play. Do you chocolate, Kuya Gigi?"

I gave him a sigh. "Shayne, too much chocolates are bad for you. Too much is bad, do you understand?"

Nalungkot naman siya dahil sa sinabi ko at hindi na nagsalita pa. "Shayne, don't be sad. I'll give you kisses na lang," sabi ko and started blowing him kisses. He starts giggling.

"I wished I didn't grow up and stay like you, so I wouldn't have met him," I whispered.