"Aylardır seni sevmemi bekliyordun.! Al işte artık sana karşı bir şeyler hissediyorum. Ben seni yüz üstü bırakıp gitmedim, sen gidecek misin?" Bakışlarım anında onu buldu.
"Birbirimizi mi kıyaslıyoruz? Peki. Unutma Ateş, sen beni yatakta bir erkekle...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•••
Sadece ay ışığının vurduğu ormanın içinde o parlak gözleri gördüğümde kendimi durduramayarak kendimi rahat bıraktım.
Gözlerinden bakışlarımı ayırıp yere çevirdiğim de iri elini çenemin altına yerleştirdi ve kafamı kaldırmak için çabaladı.
"Derin.. Nereye gidiyorsun yine ne oldu?" Gözlerimi açıp sert bakışlarımı solmuş maviliklerine diktim.
"Ben burdan gitmek istiyorum. Ben daha fazla burada kalmak istemiyorum." Bileğimde ki elini ittirip ondan kurtardım geri çekildim.
"Hiçbir yere gitmiyorsun Derin. Herkes bizi bekliyor. Hadi gel." Derin bir nefes alıp bakışlarımı gökyüzüne çevirdim.
"Beni rahat bırak. Ben.. yalnız kalmak istiyorum." Çantamı koluma asıp arkamı döndüm ve ilerlemeye başladım.
"Derin, iyi değilsin. Istersen birlikte de yanlız olabiliriz." Dudaklarımı birbirine bastırıp omzumun üstünden ona baktım.
"Neden? Kaç gündür kendime bu soruyu soruyorum biliyor musun? Neden Ateş sürekli bana bir pislikmişim gibi davranıyor diyorum. Yanlış olan ne yaptım acaba diyorum. Kendimle bu konuda çatışıyorum sürekli. Biz onunla çok benziyoruz. O da benim gibi bu kadar kalabalığın içinde yapayalnız diyorum. Ama o benim yanlızlığımın farkında değil diyerek avutuyorum kendimi. Veya o direk benim farkımda değil." Gözlerini kısıp bana baktı.
"Derin.." bakışlarımı tekrar boş ormana cevirdiğim de devam ettim.
"Bana karşı olan o soğuk tavırlarınla beni kendinden uzak tutmaya çalışıyorsun, beni hayatına almamak için direniyorsun ya farkında değilsin ama ben buradayım. Senin peşimden gelmene neden olacak kadar hayatının içindeyim." Arkamı dönüp ona baktığımda da soğuk bakışları yüzümdeydi. Söylediklerimin doğruluğunu reddetmek istercesine kafasını iki yana salladı.
"Kendini bu kadar önemseme." Kafamı yana eğip ona baktım.
"Ben kendimi değil, seni önemsiyorum zaten." Duyduğu cümle karşısında buz gibi olan yüzünde ki maskesi kısa bir anlığına yerini şaşkınlığa bıraktı. Hemen yine maskesini takıp bedenini dikleştirdi.
"Derin saçmalıyorsun."
"Ama sen beni hayatına almayı reddederken bunların hepsine kör olmuştun." Ona doğru bir kaç adım yaklaştım. "Kendi gözlerimle gördüm. Ormanda siz ikiniz.. Gizem'le sen.." Karşımda omuzlarını dikleştirdi.
"Bunlar seni ilgilendirmiyor Derin." Kolumla gözlerimi tek hareket ile silip gülümsedim. Beyaz tenimdeki mavi gözlerimin kızarmış, akan yaşlar yüzünden parladığını biliyordum. Haklıydı sonuçta hiçbir şeyi bilmiyordu. Karşısına dikilip 'Ben sana kendimin bile bilmediği yoğun duygularla bağlandım kusura bakma ama hiçbir karşılık beklemiyorum sevgimi platonik olarak devam ettirebilir miyim?' Mi diyecektim? Gözümden akan bir yaş sonsuzluğa kavuşurken sessizce fısıldadım.
