"Aylardır seni sevmemi bekliyordun.! Al işte artık sana karşı bir şeyler hissediyorum. Ben seni yüz üstü bırakıp gitmedim, sen gidecek misin?" Bakışlarım anında onu buldu.
"Birbirimizi mi kıyaslıyoruz? Peki. Unutma Ateş, sen beni yatakta bir erkekle...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~ω~
"Ben katlanırım Ateş. Ben bunların hepsinin olacağını bile bile seni sevdim. Beni düşünme. Beni düşünmeni istemiyorum. Sadece senin bilmen ve düşünmen gereken tek bir şey var o da seni sevdiğim." Bunları söyleyince derin bir nefes aldım. Sanki aldığım nefesi geri verince içimdeki tüm fırtına dinecekmiş gibi.
Ateş'e baktığımda okyanus mavisi gözleri kızarmıştı. Kafasını kaldırıp gözlerini yoğun gökyüzüne çevirdi. Boynunda beliren damarları dikkatimi çekti. Kısa bir süre sonra bana dönüp yanıma doğru yaklaşmaya başladı. Ağır adımlarla bana yaklaşırken ben nefesimi tuttum. Ona yakından bakmayı özlemiştim. Kokusunu özlemiştim. Mavi gözlerini incelemeyi özlemiştim. Yanıma gelince gözlerime baktı. Sonra kollarını tutup beni kendine cekti. Şaşkınlığım vücudumu ele geçirince kollarım havada asılı kalmıştı.
Şu an Ateş'in kollarının bedenimde sarılı olduğunu tekrar idrak edince kollarımı yavaşça sırtına doladım.
Burnunu saçlarıma gömdüğünde anın tadını çıkarmaya baktım. Çünkü her zaman ona bu kadar yakın olamıyordum. Onun kokusuna bu kadar yakın olamıyordum. Kafamı göğsüne yasladım. Saçlarıma minik öpücükler bırakırken fısıldadı.
"Özür dilerim." Bu hareketleri karşısında nasıl düşünmem, davranmam gerektiğini bilmiyordum. Sevgilisi vardı ama bana sarılıyordu. Çünkü taş kalpli olduğunu düşünsem bile birini kırmaya cesaret edecek kadar kötü biri değildi. Beni duygularımla yalnız bırakmamak için hep yanımda olmaya çalışıyordu. Bunun için de seviyordum onu.
Kafamı göğsünden ayırıp gözlerine baktım. Elimi korkakça yanağına dokundurdum. Bir tepki vermeyince elimi iyice yanağına yerleştirip maviliklerine baktım.
"Senin suçun değil." Kafasını iki yana salladı.
"Senin de suçun değil Derin." Onu sevmem benim sucum değildi. Kimin sevgisi kendi suçu olabilirdi ki? Ateş bunun farkındaydı ve bu davranışlarının tek amacı benim yanımda olmaktı. Gözlerine bakıp gülümsedim. Hiçbirimizin suçu değildi. Ne o bana bu hisler için cesaret vermişti ne de ben isteyerek bu karmaşanın içine girmiştim. Elimi yanağından çekmek için hamle yaptığımda ani bir hareketle elini elimin üstüne koyup tekrar yanağına yerleştirdi.
"Ben hep yanında olacağım. Sevgilin mi yoksa arkadaşın olarak mı bilmiyorum ama hep yanında olacağım." Duyduğum şey karşısında gözlerim irilesti. Seninle biz asla olamayız demiyordu. Hissettiğim o hisle gülümsedim. Gülümsememin gözlerime kadar ulaştığını farkettim. Ateş yavaşça elimi serbest bıraktığında fısıldadı.
"Hadi daha markete gidip eve geçeceğiz." Kafamı sallayıp ilerlemeye başladım. Ateş yanıma gelince hızlı bir şekilde markete doğru yürümeye başladık.
