{အကိုကလှပသေသပ်သောပန်ချိီကားလေးဆိုငါကထိုပန်ချီကားကိုးဆေးရောင်ခြယ်ပေးနေရတယ့်စုတ်တံလေးပေါ့}
"Taehyung. ငါလိုက်ပို့ပေးမယ်.."
"ရတယ်..Hyung ကျွန်တော် ဝင်စရာလေးရှိသေးတယ်...အဖေတို့ကိုသာဂရုစိုက်.."
"သား ဂရုစိုက်နော်.."
"ဟုတ်..အမေ.. အဖေသွားပြီ..Hyung သွားပြီ.."
Hyung ငှားပေးလိုက်သော Taxi လေးကိုစီးကာ အကိုတို့လမ်းကြားထဲကနေဖြတ်မောင်းခိုင်းလိုက်သည်။
"ခန..ဦးလေး ဒီနားလေးရပ်လိုက်.."
အကိုတို့အိမ်ကိုမြင်ရသည့်နေရာ ခပ်လှမ်းလှမ်းတွင်ငါကားကိုရပ်ခိုင်းလိုက်သည်။
ခနအကြာ ခြံထဲက အကို တို့မိသားစုထွက်လာသည်။
အကို့အမေဟုထင်ရသည့် အမျိုးသမီးက သူမ၏လက်ကိုကိုင်ကာစကားတွေပြောနေခဲ့သည်။ အကိုကလည်းပြုံး၍ သူမကိုကြည့်နေခဲ့သည်။ သိပ်နာကြင်ဖို့ကောင်းတယ့်မြင်ကွင်းမျိုးပေါ့...ဟက်....အကိုတို့အတွက်ကတော့ကြည်နူးစရာပေါ့..
"ဦး..ဦးလေး ရပြီမောင်တော့... "
ဘာမှ..ဆက်မတွေးချင်တော့တာမို့ တိုက်ခန်းကိုသာ..ငါမောင်းခိုင်းလိုက်သည်။
တိုက်ခန်းကိုရောက်တာနဲ့ ငါစိတ်အလုံးအစုံကိုလွှတ်ချလိုက်သည်။ ပါးပြင်ပေါ်ကိုကျဆင်းလာသော မျက်ရည်စတွေကိုလည်းငါမသုတ်ဖြစ်..အခုလောလောဆယ်...ငါခေါင်းထဲမှာလုံးဝဗလာကျင်းနေပြီ..ငါဘာမှဆက်မတွေးချင်လောက်အောင်..နာကြင်ရတယ်....နာကြင်ရပေမယ့်လည်း..အကို့ကိုငါရူးမတက်ချစ်သည်။
ဘာမှအရမ်းမတွေးချင်တော့လို့... ငါရေချိုးခန်းထဲကရေပန်းကိုဖွင့်ကာ...အတန်ကြာငါထိုင်နေခဲ့သည်...စီးဆင်းသွားသောရေစက်တွေနဲ့အတူ ငါ့မျက်ရည်စတွေပါအတူရောယှက်သွားခဲ့သည်။
ခနအကြာငါဘာမှမသိလိုက်..ငါမျက်လုံးအစုံမှာလည်းမှိတ်လို့သွားခဲ့ပြီ...
*********
မနက်..ပိုင်းလား..ညနေခင်းပိုင်းလားကို ငါသေချာမမှတ်မိဘဲနိုးထာမိသည်။
YOU ARE READING
"အကို့နာမည် ကျနော့်နှလုံးသားတွင်း၌သာ တွင်ကျန်သည်"
Fanfictionအကို က ဝင်လာတာတော့လည်း ငါ့မှာမတားမိသလို... ထွက်သွားပြန်တော့လည်းမဆွဲထားမိပြန်ဘူး... လက်လွတ်လိုက်ရတာနာကျင်တယ်..ဆွဲထားပြန်တော့ပျော်ရွင်ခဲ့ရလို့လား....ဟမ်...
