....{အစကတည္းက အကို႔အေပၚကြၽန္ေတာ္စိတ္မရိုင္ခဲ့သင့္ဘူး ဒါဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္လည္းနာၾကင္စရာဇာတ္လမ္းေလးကိုသိရွိရမွာမဟုတ္ဘူး}
"ဒါ ကြၽန္ေတာ့္အခန္းဘဲ.. ဘယ္ကစသင္မလဲမေျပာ"
*အခန္းက အ႐ုပ္မ်ားနဲ႕သာျပည့္ႏွက္ေနၿပီး သန့္ေတာ့သန့္ရွင္းသား..*
"ဒီမွာ...! ဘယ္ကစသင္မလဲလို႔.."
Taehyung ဆူဆူေအာင့္ေအာင့္ေလးေျပာလိုက္ေတာ့..Jung Kook မွ..
"အာ..Sry ကိုယ္နည္းနည္း အေတြးလြန္သြားလို႔
Tae ေလးမရတယ့္ ဘာသာ ကိုယ့္ကိုျပ ကိုယ္ရွင္းျပမယ္.."
Tae pov'( Tae ေလး....အားးးငါကဘာလို႔ရင္ခုန္ေနရတာလဲ..)
"ဟုတ္ ဆရာ ကြၽန္ေတာ္က math အပိုင္းေတြအရမ္းအားနည္းတယ္ ဆရာ.."
"ဟိုေလ Taeေလး ကိုယ့္ကို ဆရာ..ဆရာနဲ႕အဲ့လိုမေခၚပါနဲ႕လား... "
"ဆရာကလည္း ဆရာကဆရာမို႔ ကြၽန္ေတာ္က ဆရာလို႔ေခၚတာေလ"
*ဒီကေလးနဲ႕ေျပာေလဆိုးေလပါလား*
"ဟုတ္ပါၿပီ အဆင္ေျပသလိုသာေခၚ..ေနာ္ "
"ဟုတ္.."
ေန႕လယ္ကတည္းက စာသင္ၾကားမႈက ညေနပိုင္းေလာက္က်ၿပီးသြားခဲ့သည္။
"Taeေလး စာႀကိဳးစားေနာ္ ဒါၿပီးရင္အထက္တန္းေရာက္ၿပီ.. ဒီ့ထက္ပိုပင္ပန္းမွာ"
"ဟုတ္ အကို.."
"ဟင္..ဘယ္လို"
"အကိုလို႔ေခၚတာေလ ဆရာေခၚတာမႀကိဳက္ဘူးဆို"
"ဟုတ္တယ္ ဟုတ္တယ္ ဒီလိုေခၚ.."
"ဟီး..ဟုတ္ အကို"
*************
"Jung Kook ဘယ္လိုလဲ Taehyung ကိုစာသင္ရတာက"
"အဆင္ေျပပါတယ္ ကေလးကပ်င္းေနတာပါ Try လို႔ရေသးတယ္ရယ္ "
"အင္းပါ ဒါဆိုရင္ေတာ့ငါအရမ္းႀကီးစိတ္မပူေတာ့ပါဘူး"
"သိပ္လည္းမစိုးရိမ္ပါနဲ႕ Yoongi ရာ ကေလးကငယ္ပါေသးတယ္ "
"ဟုတ္ပါတယ္ ငါကအရမ္းႀကီးစိတ္ပူလြန္ေနတာပါ"
"ေအးဒါဆိုငါသြားၿပီေနာ္ Yoongi "
YOU ARE READING
"အကို့နာမည် ကျနော့်နှလုံးသားတွင်း၌သာ တွင်ကျန်သည်"
Fanficအကို က ဝင်လာတာတော့လည်း ငါ့မှာမတားမိသလို... ထွက်သွားပြန်တော့လည်းမဆွဲထားမိပြန်ဘူး... လက်လွတ်လိုက်ရတာနာကျင်တယ်..ဆွဲထားပြန်တော့ပျော်ရွင်ခဲ့ရလို့လား....ဟမ်...
