....{အစကတည်းက အကို့အပေါ်ကျွန်တော်စိတ်မရိုင်ခဲ့သင့်ဘူး ဒါဆိုရင် ကျွန်တော်လည်းနာကြင်စရာဇာတ်လမ်းလေးကိုသိရှိရမှာမဟုတ်ဘူး}
"ဒါ ကျွန်တော့်အခန်းဘဲ.. ဘယ်ကစသင်မလဲမပြော"
*အခန်းက အရုပ်များနဲ့သာပြည့်နှက်နေပြီး သန့်တော့သန့်ရှင်းသား..*
"ဒီမှာ...! ဘယ်ကစသင်မလဲလို့.."
Taehyung ဆူဆူအောင့်အောင့်လေးပြောလိုက်တော့..Jung Kook မှ..
"အာ..Sry ကိုယ်နည်းနည်း အတွေးလွန်သွားလို့
Tae လေးမရတယ့် ဘာသာ ကိုယ့်ကိုပြ ကိုယ်ရှင်းပြမယ်.."
Tae pov'( Tae လေး....အားးးငါကဘာလို့ရင်ခုန်နေရတာလဲ..)
"ဟုတ် ဆရာ ကျွန်တော်က math အပိုင်းတွေအရမ်းအားနည်းတယ် ဆရာ.."
"ဟိုလေ Taeလေး ကိုယ့်ကို ဆရာ..ဆရာနဲ့အဲ့လိုမခေါ်ပါနဲ့လား... "
"ဆရာကလည်း ဆရာကဆရာမို့ ကျွန်တော်က ဆရာလို့ခေါ်တာလေ"
*ဒီကလေးနဲ့ပြောလေဆိုးလေပါလား*
"ဟုတ်ပါပြီ အဆင်ပြေသလိုသာခေါ်..နော် "
"ဟုတ်.."
နေ့လယ်ကတည်းက စာသင်ကြားမှုက ညနေပိုင်းလောက်ကျပြီးသွားခဲ့သည်။
"Taeလေး စာကြိုးစားနော် ဒါပြီးရင်အထက်တန်းရောက်ပြီ.. ဒီ့ထက်ပိုပင်ပန်းမှာ"
"ဟုတ် အကို.."
"ဟင်..ဘယ်လို"
"အကိုလို့ခေါ်တာလေ ဆရာခေါ်တာမကြိုက်ဘူးဆို"
"ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ် ဒီလိုခေါ်.."
"ဟီး..ဟုတ် အကို"
*************
"Jung Kook ဘယ်လိုလဲ Taehyung ကိုစာသင်ရတာက"
"အဆင်ပြေပါတယ် ကလေးကပျင်းနေတာပါ Try လို့ရသေးတယ်ရယ် "
"အင်းပါ ဒါဆိုရင်တော့ငါအရမ်းကြီးစိတ်မပူတော့ပါဘူး"
"သိပ်လည်းမစိုးရိမ်ပါနဲ့ Yoongi ရာ ကလေးကငယ်ပါသေးတယ် "
"ဟုတ်ပါတယ် ငါကအရမ်းကြီးစိတ်ပူလွန်နေတာပါ"
"အေးဒါဆိုငါသွားပြီနော် Yoongi "
YOU ARE READING
"အကို့နာမည် ကျနော့်နှလုံးသားတွင်း၌သာ တွင်ကျန်သည်"
Fanficအကို က ဝင်လာတာတော့လည်း ငါ့မှာမတားမိသလို... ထွက်သွားပြန်တော့လည်းမဆွဲထားမိပြန်ဘူး... လက်လွတ်လိုက်ရတာနာကျင်တယ်..ဆွဲထားပြန်တော့ပျော်ရွင်ခဲ့ရလို့လား....ဟမ်...
