Melodic Breeze (Alamada Series 1)

Kabanata 15

It felt light wrapping my arms around his neck, while his solid and masculine hands are holding my wrist. I never knew that it would be this satisfying. I never thought that doing this would cause me tranquility.

I feel like a bird who has escaped the cage that has been keeping me confined for a long period of time. I feel like a freed bird and enjoying its peace and tranquility, flying on the sky and looking at the views I've missed.

The beautiful views I've missed before, but now here, being stared and experienced by me. The views that didn't leave and just remained waiting for me to escape... to finally let myself escape from the cage of my negative thoughts.

The cage of my negative thoughts that prevented me from living in the present. But with the words that caused me courage, I finally got the chance to clear my thoughts. I finally got the decision that would surely make a great impact for me now.

"Ma, kami na po ni Ascella!" nagagalak na sigaw ni Yulos pagpasok na pagapasok pa lang niya sa bahay.

Bakas naman sa mukha ni mama ang bigla na may halong tuwa. Ni hindi niya nga alam na nanliligaw pala si Yulos sa akin.

Maging ako, hindi ko rin alam. Hindi ko inakala na ipagpapatuloy niya pa rin ang panliligaw sa akin dahil sinabi ko na sa kaniya na huwag muna.

I didn't thought that he is that persistent to have my yes that he would run after me and ask to talk with me to clear things out.

"Nagpapatuloy ka pa rin?"

He chuckled and shook his head a bit.

"Do you think that I'll give up that easily, baby?" he asked. "Do you think that your words would stop me from having you?"

Hindi ko maiwasang mamula at maramdaman ang pag-init ng pisngi. Mas lalo ko lang siyang nagustuhan dahil doon. Ewan ko ba, marami naman akong nakilala na ganoon din, pero iba kapag si Yulos.

Nangingiti ko siyang pinagmasdan habang nakangiting nakikipag-usap kay mama roon sa kusina. Naghahanda na sila ng pagkain mamaya para sa hapunan. Ako naman ay kalalabas lang mula sa kwartong ipapagamit kay Yulos mamaya.

Nangunot pa ang noo ko nang makita ang sandamakmak na pares na mga damit sa u-box niya. Aniya ay simula raw noong pina-uwi ko siya dahil hinahanap siya ni senyora at wala siyang dalang damit, panay na raw ang pagpapaalala niya kay senyora na baka rito siya matulog. Palagi na rin daw siyang may dalang extra na damit.

Mula pagdating namin sa bahay hanggang sa pagpatay ng ilaw, panay pa rin ang pag-uusap nina mama at Yulos. Parang ako na lang ang pinangalayan ng panga dahil sa ngiti nilang hindi nawawala.

Nahiga ako sa aking kama na may ngiti rin sa labi at magaaan ang pakiramdam. Lahat ng mabibigat na bagahe na inaakay ko noon ay wala na. Ang mga bagay na bumabagabag sa akin noon ay naglaho na.

I slept with the realization that letting Yulos in my life would give me peace. Nagkamali ako noong inisip ko na hindi kami magkakaroon ng kapayapaan kapag magulo ako. I was wrong for thinking that because now, I feel like everything is balanced.

And with him, I realized that peace... is stronger than chaos.

Magkakaroon man ng maitim na langit at nagbabandyang malakas na ulan, sa isang ihip lamang ng malamusikang hangin ay maglalaho iyon at ang bagyo'y hindi tutuloy.

"Chres, uuwi raw si Chiara at Phyr sa pista!" si Jianha habang tumatakbo palapit sa akin. Hawak niya pa ang sling ng kaniyang bag. "Mananatili raw sila hanggang sa bagong taon!"

Inayos ko muna ang nagkalat na tela sa aking harapan at tinabi iyon sa may kataasang parte ng cabinet kung saan hindi maabot ng pusa ko. Sinabit ko rin ang measuring tape sa aking leeg bago tuluyang harapin si Jianha.