Mary 6 yıldır ölü.Bugün, çocukların onun ve ölümünün hakkında konuşmalarına kulak misafiri oldum.Sammy zir sorular sormak için yeterince büyük ve düşünüyorum da bu,Dean'in bazı şeyleri düşünüp şimdilik ortadan kaldırmasını sağlıyor.Dean, küçük ve çetin ceviz bir çocuk.Benim gibi.Şimdi onun küçük kardeşi ona bir şeyler soruyor ve Sammy'nin soruları onu her şeyi baştan hatırlatarak duygusal bir cendereye sokmadan önce Sammy'i Sammy'i korumak için bir yol bulmak zorunda.Peki ya ben ne yapmalıyım? En azından onlar birbirleriyle konuşuyorlar.Eğer burnumu sokarsam beni susturabilirler.Onlarda çocuk bağı var,yetişkinleri uzak tutacak tarzda.Onlar benim duymak istediklerini söyleyecektir ama gerçek şu ki ben onların anneleri hakkındaki duygularına gerçek bir şekilde ulaşamıyorum çünkü ben de onlara gerçek duygularımı bilmelerine izin veremiyorum.Bu beni her gün öldürüyor.Bunu onlara söylemem için hiçbir yol yok.Biz, devam etmek ve annelerini neyin öldürdüğünü bulmak zorundayız,karımı.Mary. Çocuklar için bir yerde uzun bir süre kalmayı deneyeceğim.Avlanma yolculuğunu birkaç saatlik tutmayı.En azından Mary'i neyin öldürdüğüne dair sağlam bir ipucuna sahip olana kadar.Sonra tüm bahisler kapanacak.
Çok üzgünüm,uzun bir ara verdim çünkü sınavlar vardı. :( Hoş, hala var. Yeni bölüm en geç haftaya çarşambaya kadar gelir Hunters! :D Yeni bölümlere görüşmek üzere!

ŞİMDİ OKUDUĞUN
John WINCHESTER's Journal
Random... Dean güçlükle konuşabiliyor.Onunla küçük sohbetler etmeye çalışıyorum,eğer isterse beyzbol oynayabileceğimizi söylüyorum.Yani ona normal bir çocuk gibi hissetmesini sağlamaya çalışıyorum.O,ne benden ne de kardeşinden vazgeçmiyor.Her sabah uyandı...